Ναι, ωστόσο υπάρχουν δυο πλευρές σε αυτή την υπόθεση.
Καταρχάς, στο τυπικό μέρος, ο συντάκτης της απάντησης έχει δίκιο: ο νόμος ορίζει ότι τα πεζοδρόμια είναι κοινόχρηστοι χώροι, για τη φροντίδα των οποίων ευθύνη έχει ο ιδιοκτήτης του ακινήτου (κατοικία ή κατάστημα) που βρίσκεται μπροστά τους. Δεν μας ανήκουν, υποχρεούμαστε όμως να τα φροντίζουμε, ακόμα και να αποκαθιστούμε τις φθορές που οφείλονται στο χρόνο. Κι αυτό όχι φυσικά κατά βούληση, αλλά με κανόνες. Το ορθό είναι με την καθοδήγηση και επίβλεψη της τεχνικής υπηρεσίας του δήμου.
Αν όμως η απάντηση δόθηκε σε κάποιο δημότη που διαμαρτυρήθηκε για την κακή κατάσταση ενός πεζοδρομίου (είτε για λόγους αισθητικής είτε επειδή του συνέβη ατύχημα), τότε η υπόθεση αλλάζει. Ο δήμος δεν μπορεί να «ξοφλά» με τέτοιες απαντήσεις με τις οποίες απλώς αποποιείται της ευθύνης του, κραδαίνοντας ένα άρθρο του νόμου. Δεν μπορεί να συμπεριφέρεται σαν να είναι μια απρόσωπη υπηρεσία κάπου στην Αθήνα. Οφείλει να εξηγεί, να ρυθμίζει, να μεσολαβεί, δείχνοντας κατανόηση στις δυσκολίες και τα προβλήματα των δημοτών.
Στο συγκεκριμένο ζήτημα: πρώτον, δεν μπορεί κάθε ενδιαφερόμενος να απευθύνεται στον άλλο, γνωστό ή άγνωστό του δημότη, για την κατάσταση του πεζοδρομίου «του». Είναι καθήκον του δήμου αυτό: αυτός είναι ο ρυθμιστής των πραγμάτων στην πόλη και αυτός θα καθορίσει και θα επιβάλει την επισκευή, εφόσον χρειάζεται. Προφανώς δεν θα αφήσει τους δημότες να διαπληκτίζονται μεταξύ τους ή να πηγαίνουν στα δικαστήρια μετά από ένα ατύχημα (αν φτάσουμε εκεί είναι αργά και ο δήμος έχει αποτύχει ήδη).
Δεύτερον, καμιά δημοτική αρχή δεν μπορεί να περιμένει ότι πράγματι οι δημότες θα επισκευάζουν τα πεζοδρόμια «επειδή το προβλέπει ο νόμος». Ούτε όλοι οι δημότες μπορούν, αλλά ούτε είναι σκόπιμο να κάνει ο καθένας την επισκευή μπροστά στο ακίνητό του, τμηματικά. Γιατί έτσι θα καταλήγαμε σε ένα μωσαϊκό υλικών και ποιότητας (πείτε το αλλιώς: μπαλώματα) ενώ επίσης πολλοί δημότες θα έπεφταν θύματα εκμετάλλευσης. Η ορθή πρακτική όποτε ένα πεζοδρόμιο χρειάζεται επισκευή, είναι να κάνει ο δήμος τη μικρή μελέτη και το έργο (πετυχαίνοντας προφανώς και πολύ καλύτερη τιμή) και στη συνέχεια να χρεώνει αναλογικά τους ιδιοκτήτες.
Η απάντηση του γρ. δημάρχου έχει μια ακόμα αδυναμία: δεν έχει άραγε επισκευάσει πεζοδρόμιο στην πόλη ο δήμος; Σίγουρα ναι. Στην πραγματικότητα είναι μια από τις πιο συνηθισμένες εργασίες του τμήματος μικρών έργων. Έχει χρεώσει για κάθε τέτοια επισκευή τους δημότες; Αν όχι, τότε με την απάντηση που διάβασα αναγνωρίζει ότι δαπάνησε χρήματα των δημοτών για ιδιωτικές εργασίες που αφορούν τρίτους, και θα πρέπει να περιμένει τώρα το σχετικό καταλογισμό από τον ελεγκτή των δαπανών του.
Να εξηγούμαστε, δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να γίνει αυτό. Άλλο λέω: οι δημοτικές υπηρεσίες οφείλουν να προσεγγίζουν τα ζητήματα της καθημερινότητας των δημοτών με ευαισθησία. Απαντήσεις του τύπου «μάθετε ότι…» ανήκουν σε άλλες εποχές.
