Σήμερα αποχαιρετήσαμε, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, λόγω κορονωϊού, μια μεγάλη καλλιτέχνιδα, τη σκηνογράφο – ενδυματολόγο Ιουλία Σταυρίδου. Γνωριστήκαμε στην ταινία «Ακροπόλ» του Παντελή Βούλγαρη. Κι από τότε υπήρξε για μένα μόνιμη συνεργάτης και στενή φίλη. Ήρθε πολλές φορές στα Γιάννενα, για να ντύσει με «χρώματα και αρώματα», με τον δικό της υπέροχο κι ευγενικό τρόπο, τις παραστάσεις μας στο ΔΗΠΕΘΙ. «Το Χάνι» με τον Γιώργο Τζέρμπο, τον «Αιώνιο σύζυγο», την «Ερωφίλη», τον «Φιάκα» και άλλα.
Για μένα, εκτός από στενή φίλη, υπήρξε και μια μεγάλη δασκάλα. Η Ιουλία με μύησε σ’ ένα κομμάτι της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου που δεν γνώριζα, κι είχε έναν υπέροχο τρόπο να το κάνει.
– Γιώργο, το έχεις διαβάσει αυτό;
– Όχι, Ιουλία, δεν έτυχε…
– Τι τυχερός που είσαι, θα το διαβάσεις για πρώτη φορά!
Συνεργάστηκε με τον Βούλγαρη, τον Αγγελόπουλο, τον Γαβρά, τον Παπαβασιλείου και τόσους άλλους και βοήθησε πολλούς νέους καλλιτέχνες στα πρώτα τους βήματα. Κι εμένα με συντρόφεψε σε όλα τα κινηματογραφικά μου εγχειρήματα. Στο τέλος της πρόβας ή των γυρισμάτων πάντα αναζητούσα τα μάτια της, για να καταλάβω αν έκανα καλά τη δουλειά μου.
Απώλεια. Σταματώ σ’ αυτή τη λέξη. Απώλεια…
7 /9/ 2020
Γ.Κ. Μπακόλας
Σκηνοθέτης – Στιχουργός
