Γι’ αυτό και καθώς τον βλέπαμε τον Θύμιο Καξίρα με την τήβεννο να αναγορεύεται επίτιμος διδάκτωρ του τμήματος Φυσικής της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, γυρίζαμε πίσω σε μια γειτονιά, όπου μπορούσαν τα μέλη των δυο οικογενειών να πηδούν τα κάγκελα, που χώριζαν τότε αυλές και μπαξέδες στα Γιάννενα. Από αυτή τη μικρή γειτονιά ξεκίνησε ο Θύμιος, για να καταφέρει να υπερπηδήσει εμπόδια εκείνη την εποχή, όταν κάποτε τα πνεύματα ήταν οξυμμένα και γινόταν ακόμη πιο δύσκολα, όντας ο ίδιος καθηγητής με άδεια από το Χάρβαρντ στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Για τους λόγους αυτούς και πολλούς άλλους, που δεν είναι του παρόντος, δις και τρις έπρεπε να τιμηθεί ο ίδιος από την γενέτειρά του. Και το σημαντικότερο είναι ότι κατάφερε να φτάσει τόσο ψηλά, ώστε να μπορούμε να μιλάμε σήμερα για τον σπουδαίο καθηγητή Θεωρητικής κι Εφαρμοσμένης Φυσικής, που προσφέρει τις ερευνητικές του υπηρεσίες του σε έδρες ανωτάτων πανεπιστημίων του κόσμου, όπως είναι το Χάρβαρντ.
Για να καταγράψουμε όλα εκείνα που διαδραματίστηκαν στην αίθουσα «Κάρολος Παπούλιας» αυτή την ημέρα, κατά την αναγόρευση του καθηγητή ως επίτιμου διδάκτορα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, θα ήταν παντελώς αδύνατον. Οι όροι της Φυσικής, οι λέξεις, οι θεμελιώδεις νόμοι και τα σωματίδια, τα μαθηματικά σχήματα, οι πρωτότυπες μέθοδοι και προσεγγίσεις Μηχανικής Μάθησης και Τεχνητής Νοημοσύνης όσο απλά κι αν προσπαθούσε ο καθηγητής να τα εξιστορήσει, όσο εκλαϊκευμένα κι αν τα παρουσίαζε, στο μυαλό όλων μας ήταν και είναι περίπλοκα. Ακόμη και όλα τα περί DNA με λόγια απλά, όπως ο κοινός νους τα κατανοεί, δε θα κατάφερναν να αποδώσουν το νόημα. Ένα είναι το συμπέρασμα: ότι η πληθώρα των φοιτητών του, οι οποίοι σήμερα είναι άλλοι διδάκτορες, κι άλλοι καθηγητές, ερευνητές με σπουδαίο έργο, καταδεικνύει με τον πιο πειστικό τρόπο το μέγεθος της προσφοράς του. Η πρόσφατη σημαντική συνεισφορά της ερευνητικής του ομάδας είναι η ανάπτυξη της θεωρίας των «Twistronics» με τον καθηγητή να εξηγεί πώς δόθηκε η ονομασία από τον παλιό χορό, το τουίστ.
Απούσης της Ιατρικής Σχολής από αυτή την ενδιαφέρουσα τελετή, παρούσης όλης της υπόλοιπης πανεπιστημιακής κοινότητας και των αρχών της πόλης, όλα κύλησαν ομαλά με τον τιμώμενο να κάνει αναφορά στους συμμαθητές του στη Ζωσιμαία Σχολή και να παρουσιάζει φωτογραφίες από τη μαθητική τους ζωή. Εκεί, δηλαδή, που βλέπεις στον προτζέκτορα εξισώσεις Shroedinger για ιόντα και ηλεκτρόνια, τους σπουδαίους συνεργάτες του, ή τον Walter Kohn Νόμπελ Χημείας 1998 ή τον πιο έξυπνο άνθρωπο στον κόσμο Richard Feyman με το Νόμπελ Φυσικής 1965, να βλέπεις ένα μπουκέτο μαθητών της Ζωσιμαίας να χαίρεται τη νιότη. Σπάνιο να τιμάται ένας καθηγητής του δικού του βεληνεκούς και να «χρεώνει» στους συμμαθητές του την επιτυχία του.
Ο καθηγητής του, ο Χρήστος Μασαλάς, από τον οποίον πήρε τα φώτα… «πηγαίναμε για ψάρεμα στο Λούρο κι εκεί πήρα τις πρώτες διδαχές, αν και ποτέ δεν πιάσαμε ψάρια», είπε με χιούμορ, δείχνοντας προς το μέρος του κ. Μασαλά, ήταν εκεί. Η δεύτερη αναφορά ήταν οι ευχαριστίες στον ομότιμο επίσης καθηγητή Φυσικής Γιώργο Λεοντάρη. Ζεστασιά και θαλπωρή, μαζί με συγκίνηση προσέδωσαν στην τελετή τα τελευταία λόγια του κ. Καξίρα.
Το κλίμα αποφορτίστηκε, θα λέγαμε, στο τέλος με τις μινιατούρες για πιάνο από τους φοιτητές και φοιτήτριες πιάνου του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Με τη διδασκαλία της Λορέντα Ράμου και Βαλέρι Ισμαγκίλοφ.
Περιτριγυρισμένος από τους φοιτητές του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων, αντάλλαζε απόψεις ο γιαννιώτης καθηγητής στη μικρή δεξίωση που είχαν ετοιμάσει, όπως πάντα επιτυχημένα, οι αδελφοί Κομπατσιάρη. Εκεί ως το τέλος να συζητά και η πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Άννα Μπατιστάτου, μια από τις επιτυχημένες παρουσίες στον χώρο, όπως απέδειξε το έργο της έως τώρα.
Ως κατακλείδα αυτής της άψογης διοργάνωσης, θα ήταν να δοθούν τα εύσημα στις υπαλλήλους του τμήματος δημοσίων και διεθνών σχέσεων του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, οι οποίες άοκνες προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
