Η φράση ανήκει σε έναν καταπληκτικό θεατράνθρωπο και αυτός δεν είναι άλλος από τον σκηνοθέτη Θόδωρο Τερζόπουλο. Είναι ο κάματος ο δημιουργικός, όπως εξηγεί τη σημασία της αρχαίας φράσης ο ίδιος σε μια συνέντευξη, που έδωσε πρόσφατα στο κανάλι της Βουλής. Το Σάββατο το απόγευμα βιώσαμε πραγματικά μια ευφρόσυνη κατάσταση, αφού η μουσική συναυλία των μαθητών του Ωδείου Φίλιππας Νάκας στην αίθουσα της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας μας αποζημίωσε για τα καλά για όση κούραση κι αν είχαμε. Πρόκειται για τα παιδιά που διδάσκονται πιάνο και έδωσαν τις εξετάσεις τους τις ετήσιες. Ήταν πανδαισία να ακούς τη λίμνη των κύκνων του Τσαϊκόφσκι ή τον ύμνο στη χαρά του Μπετόβεν από παιδιά. Αξίζουν συγχαρητήρια στις δυο δασκάλες τους, τις μουσικούς Πένυ Λιαροστάθη και Φένια Τσαρσιλή, που μετατρέπουν τον κάματο σε ευκάματο. Το χειροκρότημα των θεατών σε κάθε εμφάνιση ήταν πηγαίο κι αφορούσε μαθητές και δασκάλες.
Στη φωτογραφία: Κυριακή πρωί, χάρμα οφθαλμών ήταν οι ανθισμένες κουτσουπιές στα Λιθαρίτσια. Είναι το δέντρο των ημερών και σου δημιουργεί μια ευχάριστη ψυχική κατάσταση, ατενίζοντάς το. Κι αν ονομάζεται το δέντρο του Ιούδα για κάποιους χριστιανούς, η μαμουκαλιά στην πραγματικότητα είναι ένα πανέμορφο δέντρο, που στολίζει τις πλαγιές, τους δρόμους μας και τους κήπους ακόμη. Το πάρκο μας περιμένει όλους για μια περιήγηση.
Τα Λιθαρίτσια ζωντάνεψαν
Την Κυριακή το πρωί, λίγο πριν συναντήσω την κυριακάτικη παρέα στα Λιθαρίτσια, είδα έναν από τους καλούς αγαπημένους φίλους, τον Γιάννη Ρούκα, να κάνει τον περίπατό του στο πάρκο ανάμεσα από τις ανθισμένες κουτσουπιές. Από εκείνον έμαθα και την ακριβή έννοια του «μπακακόκ», όπως τα περιγράφει στα διηγήματά του με τον ομώνυμο τίτλο ο αλησμόνητος Νίκος Χουλιαράς. Ανταλλάξαμε δυο κουβέντες, καθώς ως παλιοί Γιαννιώτες χαιρόμαστε, που τα Λιθαρίτσια μας προσφέρουν μια όμορφη ανάπαυλα στην καθημερινότητα. Επιτέλους πήρε ο πνεύμονας αυτός της πόλης τη θέση που του έπρεπε. Χωρίς αυτοκίνητα, με ‘κείνη τη θαυμάσια θέα για την πόλη, παραδόθηκε καθαρός στους πολίτες, κι ελπίζουμε καθαρό να τον διατηρήσουμε.
Στον κάλαθο των αχρήστων
Πριν φτάσω στα Λιθαρίτσια, την ώρα που κάποιοι έψαχναν στα σκουπίδια της γωνίας Χαριλάου Τρικούπη, ξεχώριζαν μπουκάλια πλαστικά και τα τοποθετούσαν πάνω σε ένα καροτσάκι, έπεσαν έξω από τον κάδο μια σειρά από κόλλες Α4. Τα χαρτιά με μια κίνησή τους άρχισαν να σκορπίζονται δώθε, κείθε. Υπάρχουν, όπως φάνηκε, ακόμη πολλοί που προτιμούν να στέλνουν βιογραφικά κι όχι να κάνουν αιτήσεις πρόσληψης ηλεκτρονικά. Ήταν μερικά τέτοια αντίγραφα αιτήσεων, που υπέβαλαν άνθρωποι με την ελπίδα -προφανώς- να προσληφθούν από συγκεκριμένη εταιρεία. Οι αιτήσεις είχαν και τις φωτογραφίες των ατόμων, οι οποίοι εις μάτην έψαχναν για δουλειά, αφού τα βιογραφικά τους ήταν πεταμένα στον κάλαθο των αχρήστων. Το λυπηρό ήταν ότι μια φωτογραφία ήταν κομμένη στη μέση κι είχαν απομείνει τα γελαστά μάτια ενός νέου να απεικονίζονται. Έσκυψα, μάζεψα τα χαρτιά και μην έχοντας άλλο τρόπο να τα διαφυλάξω έτσι βρώμικα που ήταν, τα ξαναέριξα εκεί που βρέθηκαν.
Μέθοδος Γκρόνχολμ
Ποιος ξέρει πόσα όνειρα και πόσα σχέδια να ήταν αποτυπωμένα στα πεταμένα χαρτιά! Αυτή η αποκαρδιωτική εικόνα μου θύμισε ένα έργο, που είχε ανεβάσει ερασιτεχνική ομάδα στα Γιάννενα με την καθοδήγηση της Μανταλένας Κιρκιασαριάν εδώ και κάποια χρόνια. «Μέθοδος Γκρόνχολμ» λεγόταν και την υπόθεσή του την είχε εμπνευστεί ο συγγραφέας Γκαλθεράν Χόρντι από βιογραφικά που ήταν πεταμένα στα σκουπίδια. Όσοι είχαν δει τότε την επιτυχημένη παράσταση, είχαν εντυπωσιαστεί από το θέμα της. Περιττό να το αναφέρουμε. Εξάλλου η Μανταλένα πάντα ξέρει να ανεβάζει παραστάσεις με μεγάλα μηνύματα και σπουδαία νοήματα, που βγαίνουν μέσα από τη σημερινή ζωή μας. Πρόσφατο παράδειγμα είναι, επίσης, η πολύ καλή θεατρική παράσταση «Υπό έλεγχο» στο μπαρ Rocka rolla σε σκηνοθεσία της ίδιας.
Με το θείο χρίσμα
Κι ενώ εμείς οι… αντίχριστοι βρισκόμαστε στα ανακαινισμένα Λιθαρίτσια κι απολαμβάναμε τον καφέ, συζητώντας για πολιτική και όχι μόνο, στον Άγιο Νικόλαο αγοράς η τύχη δούλευε για υποψήφια ευρωβουλευτίνα, που κατεβαίνει με τη Νέα Δημοκρατία στις προσεχείς εκλογές, σύζυγο γνωστού τοπικού στελέχους του πάλαι ποτέ κραταιού ΠαΣοΚ και βουλευτή επίσης. Τα νέα έφτασαν γρήγορα στην ομήγυρη από αυτόπτη μάρτυρα, που ήρθε ως… αγγελιοφόρος των θεών. Μας πληροφόρησε ότι εκεί που περίμενε το δι’ ευχών μετά το κήρυγμα της Κυριακής των Νηστειών, ο δεσπότης μας, ο οποίος τελούσε τη Θεία λειτουργία, έδωσε στην παρευρισκόμενη υποψήφια το «θείο χρίσμα» μέσα στον ίδιο το ναό, έτσι για να πιαστεί καλύτερα η ευχή, εκθειάζοντας τις αρετές και τις αγαθοεργίες της. Τύφλα να έχει η μάνα υποψηφίου που βρισκόταν στην παρέα μας, που αντί να μας κάνει, όχι απλά ενημέρωση, αλλά κατήχηση για τα προτερήματα του γιου της, αρκέστηκε να μας μοιράσει το λαϊκό ποίημα «Η Κυρά Σαρακοστή».
Τα όρια
Δεν είναι κακό να ασχολούνται οι ιερωμένοι και μάλιστα τα ανώτατα στελέχη της εκκλησίας με την πολιτική. Έχουμε παράδειγμα ενός εκλεκτού ιερωμένου εδώ στα Γιάννενα και ενός άλλου στη Σύρο, που τους ακούσαμε να συμμετέχουν σε πολιτικές συζητήσεις με θέσεις και επιχειρήματα. Έχουν κι εκείνοι ως πολίτες το δικαίωμα να κρίνουν και να επικρίνουν. Όμως υπάρχουν και όρια.
Η κυρα Σαρακοστή
Κρατώ στα χέρια μου την κυρά Σαρακοστή, ένα ποίημα που μοίρασε η δασκάλα σε ένα δημοτικό σχολείο κάπου στη Μακεδονία. Περιγράφει πώς έφτιαχναν οι γιαγιάδες την Κυρά Σαρακοστή με αλεύρι και νερό, αφού της φορούσαν στο κεφάλι έναν σταυρό. Δεν της έβαζαν στόμα, «μα το στόμα της ξεχνούσαν γιατί νήστευε καιρό. Και τις μέρες τις μετρούσαν με τα πόδια της τα επτά, κόβαν ένα τη βδομάδα, μέχρι να ‘ρθει η Πασχαλιά».
Τι όμορφα που ο λαός τραγουδά τα έθιμα και πώς πρέπει να το έχουν αυτό στον νου τους οι δάσκαλοι και να το μεταφέρουν στους μαθητές τους!
