Προχτές έκλεισε η μεταγραφή του Πίτου Γκαρσία στον ΠΑΣ, με την προσμονή του κόσμου να συνεχίσει την καλή παράδοση, που δημιούργησαν οι μεγάλοι άσοι της δεκαετίας του ’70. Από τότε υπάρχει μια διαχρονική αγάπη των Γιαννιωτών σε παίκτες από τη χώρα του Μαραντόνα και του Μέσι, ασχέτως αν δεν ήταν όλοι καλοί, όσο οι παλιότεροι. Πριν από τον Γκαρσία, οι τελευταίοι σημαντικοί άσοι από την Αργεντινή, που φόρεσαν την κυανόλευκη φανέλα, ήταν οι Τόμας Ντε Βινσέντι και Κριστιάν Τσάβες. Ο πρώτος μπορεί να πέρασε σαν κομήτης από τον Ολυμπιακό, αλλά κάνει σπουδαία καριέρα στον ΑΠΟΕΛ, με καλή παρουσία και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Τσάβες, που ήρθε στα Γιάννινα το καλοκαίρι του 2013 από τη Νάπολι, γύρισε πριν από δύο χρόνια πάλι στην Αργεντινή και φέτος μεταγράφηκε στην Ιντεπεντιέντε. Πριν απ’ αυτούς, στη δεκαετία που πέρασε, από τη χώρα του τάνγκο βρέθηκαν στα Γιάννινα και οι Λεάντρο Μπεσέρα, Εστεμπάν Μπουχάν, Λούκας Ριμόλντι, Μέζα, Κάστρο, Λουίς Γκαρσία, ο προπονητής Γκιγέρμο Όγιος και άλλοι. Για όλους αυτούς θα μιλήσουμε αναλυτικότερα στη συνέχεια. Πάντως ο Γκαρσία μπορεί να ήρθε για πρώτη φορά στον ΠΑΣ, αλλά γνωρίζει πολύ καλά το ελληνικό ποδόσφαιρο, από την προηγούμενη θητεία του σε Ηρακλή, Άρη, Ατρόμητο, Βόλο.
Είναι ευκαιρία να ξεφυλλίσουμε σελίδες ιστορίας και να δούμε πώς ξεκίνησε αυτός ο στενός δεσμός των Ιωαννίνων με την Αργεντινή. Όλα ξεκίνησαν από το μακρινό 1972, όταν στην τεχνική ηγεσία ήταν ο Γκομέζ Ντε Φαρία (Πορτογάλος στην καταγωγή, αλλά γνώστης του λατινοαμερικάνικου ποδοσφαίρου) και πρόεδρος ο γιατρός Σάκης Τσουκανέλης. Και οι δύο έφυγαν από τη ζωή, ίσως να τα λένε κάπου ψηλά, αλλά άφησαν το στίγμα τους στην ιστορία, κάνοντας κάτι που εκείνη την εποχή δεν ήταν απλώς δύσκολο, αλλά για πολλούς ακατόρθωτο. Κι όμως το κατάφεραν οι ντόπιοι παράγοντες. Σαν να έγραψαν μια μικρή εποποιία. Έφεραν στα Γιάννινα έξι αργεντινούς ποδοσφαιριστές, ο ένας καλύτερος από τον άλλο, όταν το ταξίδι από την Ήπειρο στην Αθήνα με αυτοκίνητο διαρκούσε δέκα ώρες! Σημειωτέον ότι ο ΠΑΣ ήταν ακόμη στη Β’ Εθνική και απαγορεύονταν μεταγραφές ξένων παικτών! Η αρχή έγινε με τους Παστερνάκη, Γκλασμάνη, λίγο μετά ήρθε ο Κοντογιωργάκης και τον Ιούνιο του 1972 ήρθαν και οι Αλβαρέζ, Λίσα και Μοντέζ. Τους… «ελληνοποίησαν», δηλαδή τους πέρασαν ως ομογενείς από την Αργεντινή, και αμέσως τους έβγαλαν δελτία για να αγωνιστούν. Και εκεί που ο ΠΑΣ ήταν μια μέτρια ομάδα, απέκτησε νοτιοαμερικάνικο στιλ, έπαιξε ένα εντελώς διαφορετικό ποδόσφαιρο από τις άλλες ομάδες και γι’ αυτό πολιτογραφήθηκε ως «Άγιαξ της Ηπείρου», καθώς εκείνη την εποχή μεσουρανούσε το άστρο του Αίαντα της Ολλανδίας, με ενορχηστρωτή τον μεγάλο Γιόχαν Κρόιφ.
«Αρχικά ήθελαν να φέρουν Βραζιλιάνους στα Γιάννινα και όχι Αργεντινούς, αλλά επειδή εδώ κάνει κρύο, έχει υγρασία, προτίμησαν παίκτες από την Αργεντινή», μας είπε παλιότερα ο Αλφρέδο Γκλασμάνης, από τους πρώτους ξένους που πάτησαν στα Γιάννινα. «Ο Φαρία δε μας είπε για Ελλάδα, αλλά μας είπε ότι θα μας πάει στην Ισπανία και έτσι εμείς δεχτήκαμε να φύγουμε. Όταν φτάσαμε στα Γιάννινα, ήταν για εμένα και τον Παστερνάκη ένα ταξίδι στο άγνωστο. Τα γήπεδα ήταν ξηρά, το ποδόσφαιρο σκληρό, αλλά, επειδή ήμασταν καλοί παίκτες, προσαρμοστήκαμε γρήγορα. Να φανταστείτε ότι στέλναμε φωτογραφίες στους δικούς μας στην Αργεντινή ασπρόμαυρες και βλέποντας σε άσπρο φόντο τα ξηρά γήπεδα, νόμιζαν ότι είναι χιόνι»! Ο Παστερνάκης έμεινε μόνο έναν χρόνο και αποχώρησε. Οι υπόλοιποι πέντε έπαιξαν αρκετά χρόνια στον ΠΑΣ και είναι εκτός συναγωνισμού, σε σχέση με την παρουσία άλλων συμπατριωτών τους στα χρόνια που ακολούθησαν από τότε μέχρι τώρα. Αυτός ο θρύλος δεν πρόκειται να αναβιώσει. Είναι από τα γεγονότα που συμβαίνουν μια φορά στη ζωή μας.
Δεν ξαναβρήκαν φλέβα χρυσού από Αργεντινή
Τα μετέπειτα χρόνια, οι παράγοντες του ΠΑΣ προσπάθησαν για παίκτες από τη χώρα του τάνγκο, αλλά δε βρήκαν άλλη φορά φλέβα χρυσού. Παρά τις προσπάθειες, δεν μπόρεσαν να βρουν άλλους παίκτες σαν αυτούς της δεκαετίας του ’70, συμπεριλαμβανομένου και του Εσπινόζα, που μεταγράφηκε το 1976 από τον Ατρόμητο για να αντικαταστήσει τον Αλβαρέζ που πήγε στον Παναθηναϊκό. Έπειτα από αυτούς, στα μετέπειτα χρόνια μέχρι τις μέρες μας, ακολούθησαν οι μεταγραφές των Ρόχας, Γκαργκίνι, Σαντάντζελο, Ναπολιτάνο, Κλαούντιο Κάμπος, Φερνάντο Κάστρο, Ντιέγκο Μόρος, Φερνάντο Σανχούρχο, Λουίς Σαρμιέντο, Φρεντερίκο Γκαρσία, Μπουχάν, Σκάγκλια, Ριμόλντι, Ντε Βινσέντι, Κουέβας, Μπεσέρα, Κριστιάν Τσάβεζ, Ζόναταν Ροντρίγκες. Σε αυτούς προστίθεται τώρα και ο Πίτου Γκαρσία που είναι ο 26ος αργεντινός ποδοσφαιριστής του ΠΑΣ.
Κάθε φορά που ερχόταν παίκτης από την Αργεντινή, ο κόσμος αδημονούσε να δει τον νέο… Αλβαρέζ, αλλά γρήγορα ερχόταν η απογοήτευση. Κάποια πράγματα γίνονται μια φορά και δεν επαναλαμβάνονται. Οι περισσότεροι παίκτες ήταν μέτριοι και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι και η ομάδα δεν είχε χρήματα να ψωνίσει από το πάνω ράφι αλλά και δεν είχε τις διασυνδέσεις για να βρει «λαβράκια» από μικρότερες κατηγορίες.
Από τις νεότερες γενιές των αργεντινών ποδοσφαιριστών ξεχώρισαν περισσότερο, όπως γράφουμε και σε άλλο σημείο, οι Ντε Βινσέντι και Τσάβες. Καλός ήταν και ο Ριμόλντι, αλλά έμεινε μόνο έναν χρόνο (2008-09), είχε δύο αποβολές και απουσίες με οκτώ κίτρινες κάρτες και δεν είχε την διάρκεια που έπρεπε. Με καλό βιογραφικό ήρθε ο Μπουχάν, αλλά είχε λίγες συμμετοχές λόγω πολλαπλών τραυματισμών. Και την σεζόν 1999-00 καλή παρουσία είχε ο Κλαούντιο Κάμπος, που βοήθησε την ομάδα να ανεβεί στην Α’ Εθνική. Καλά στοιχεία είχε και ο Μπεσέρα, αλλά όχι για μεγάλα πράγματα, από αυτά που περιμένει ο κόσμος από έναν λάτιν ποδοσφαιριστή.
Πριν αποκτηθεί ο Πίτου Γκαρσία, προηγούμενη μεταγραφή αργεντινού ποδοσφαιριστή ήταν του επιθετικού Ζόναταν Ροντρίγκες, που αποκτήθηκε τέτοιον καιρό του 2017. Δεν έδειξε κάτι αξιόλογο, γι’ αυτό και αποχώρησε τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους. Γενικά ο ΠΑΣ, μετά τη δεκαετία του ’70, δε βρήκε άλλους μεγάλους παίκτες από την Αργεντινή, πλην των Ντε Βινσέντι και Τσάβες. Για να δούμε μήπως ο Πίτου Γκαρσία με τις εμφανίσεις του ανεβάσει πάλι στα κάγκελα τους Γιαννιώτες, όπως γινόταν παλιά.
Γνωρίζουν την παράδοση
Όλοι οι αργεντινοί παίκτες, που μεταγράφηκαν κατά καιρούς στον ΠΑΣ, το πρώτο πράγμα που έμαθαν, ήταν η λατρεία των φιλάθλων στους συμπατριώτες τους και ο θρύλος που δημιούργησαν αυτοί στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Σε αυτό αναφέρθηκε και ο Πίτου Γκαρσία στις πρώτες δηλώσεις που έκανε προχθές στην ιστοσελίδα της ΠΑΕ, δηλώνοντας μεταξύ άλλων: «Έμαθα για την ιστορία που έχουν αφήσει οι Αργεντίνοι στην ομάδα και ανυπομονώ να βρεθώ στο Ζωσιμάδες ως ποδοσφαιριστής του ΠΑΣ…».
Άλλοι φρόντισαν να γνωρίσουν και από κοντά τους Γκλασμάνη, Κοντογιωργάκη, που μένουν μόνιμα στα Γιάννινα, ακούγοντας και τις συμβουλές τους. Το βραβείο για ένα καταπληκτικό γκολ, που είχε σημειώσει ο Τόμας Ντε Βινσέντι, σε ματς με τον Παναθηναϊκό τη σεζόν 2012-13 και ψηφίστηκε ως το καλύτερο γκολ της χρονιάς, απένειμε ο Εδουάρδο Κοντογιωργάκης. Επίσης, προ ετών ένα βραβείο MVP επέδωσε στον Τάσο Πάντο ο Αλφρέδο Γκλασμάνης, με τον «Παντούρου» να λέει με σεβασμό: «Για μένα είναι πολύ μεγάλη υπόθεση που παίρνω αυτό το βραβείο από τον κύριο Γκλασμάνη. Είναι η ιστορία του ΠΑΣ Γιάννινα, σε λίγα χρόνια μάλλον θα τον ακολουθήσω κι εγώ».
