Το παρελθόν έρχεται σαν χρέος, σαν οφειλή, υπενθυμίζει υποχρεώσεις, ενοποιεί τον χωροχρόνο, δηλώνει ξεκάθαρα το αδιάσπαστο της συνέχειας και επαναφέρει την μεγάλη εικόνα του κόσμου. Αυτό συνέβη και την Κυριακή 12 του Μάη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων. Θέμα η λίμνη μας, οδηγός μας η αρχαιολόγος Ελένη Κοτζαμποπούλου. Οι συμμετέχοντες ενημερώθηκαν για την αρχέγονη δημιουργία της λίμνης και στη συνέχεια ξεναγήθηκαν και κράτησαν στα χέρια τους προϊστορικά ευρήματα από το παραλίμνιο σπήλαιο της Καστρίτσας, που φιλοξενούνται στο Μουσείο. Απομεινάρια της ζωής των νομάδων κυνηγών, πριν από 20.000 χρόνια: εργαλεία και εξαρτήματα για τα τόξα και τα ακόντια, λαξεμένα με σοφή τεχνική σε πυριτόλιθο (στουρνάρι όπως το αποκαλούμε στην Ήπειρο), σπασμένα κόκαλα από θηράματα (κόκκινα ελάφια, εύρωστα βόδια, μικρόσωμα άλογα, αλεπούδες, κουνάβια, ψαροφάγα πουλιά σαν το σκουφοβουτηχτάρι), δόντια και κοχύλια μεταποιημένα σε χάντρες, αντικείμενα φορτισμένα με συμβολισμούς, σημάδια από πανάρχαιους κώδικες επικοινωνίας.
Η αρχή του νήματος 2.000.000 χρόνια πριν, η λίμνη μας, ένα δώρο της φύσης, καθρέφτης της εξέλιξης ανθρώπων, ζώων και φυτών. Ένα θαυμαστό οικοσύστημα που με τόση ευκολία ράγισε τα τελευταία 50 χρόνια! Αυτή τη διακοπή της ομαλής εξέλιξης του οικοσυστήματος, που τόσα χρόνια η επιστημονική κοινότητα τονίζει με διάφορους τρόπους, ήρθε να επιβεβαιώσει, ξεκινώντας από άλλη αφετηρία, και η εικαστικός Δήμητρα Γούση, με την καταπληκτική δουλειά της με θέμα «Το ρηχό μέλλον της Παμβώτιδας». Φωτογραφίες, σχέδια και δημιουργίες σύμφωνα με τους κανόνες της Environmental Art, αναδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος, τη ζημιά που έκανε ο ευτροφισμός, στιγματίζουν την αδιαφορία και. εν τέλει, αποδεικνύουν την έλλειψη ουσιαστικών παρεμβάσεων κυρίως από την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και από όλους αυτούς που θεωρούν τους εαυτούς τους αρμόδιους, μα συνεχίζουν να παραμένουν ατάραχοι εμπρός στο ρηχό μέλλον της Παμβώτιδας. Τα 2.000.000 χρόνια ζωής της λίμνης κινδυνεύουν να ολισθήσουν μέσα στην παράλογη σιγουριά και την αναίτια άποψη ότι η λίμνη είναι δεδομένη. Η λίμνη όμως ΔΕΝ είναι δεδομένη, πράγμα που αναδείχθηκε πολύπλευρα και στη διαλογική ανοιχτή συζήτηση που ακολούθησε και λίγο-πολύ όλοι συμφώνησαν ότι ο κόμπος έφθασε στο χτένι. Μακάρι τους ίδιους προβληματισμούς και τις αγωνίες να συμμεριστούν και όλοι όσοι συμμετέχουν στις δημοτικές εκλογές και με πίστη και θάρρος να συμβάλουν καθοριστικά στην επιβράδυνση του θανάτου της λίμνης μας.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ελένη Κοτζαμποπούλου, το Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων και τον Σύλλογο Προστασίας Περιβάλλοντος Ιωαννίνων για την πρωτοβουλία.
ΥΓ. Η Δήμητρα Γούση παρουσιάζει την δουλειά της στον Τεχνοχώρο, Ζυγομάλλη 16, εγκαίνια στις 16 Μαΐου, ώρα 20.30.
