Το κείμενο θα μπορούσε να είναι απλώς ένα ευχαριστήριο της οικογένειας προς τον καθηγητή, όμως περιλαμβάνει στοιχεία που αξίζει να αναφερθούν τόσο για την ικανότητα και ευσυνειδησία ενός μέλους της ιατρικής κοινότητας της πόλης, όσο και για την αγωνία και τον αγώνα μιας οικογένειας, καθώς έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για πρώτη φορά ένα συγκεκριμένο φάρμακο στην Ελλάδα.
Ο πατέρας της οικογένειας είχε υποβληθεί σε τριπλό bypass πριν 2 μήνες. Ένας ξαφνικός πόνος τον οδήγησε σε νέα στεφανιογραφία που έδειξε πως δεν λειτουργούσε κανένα μόσχευμα μόλις 2 μήνες μετά το bypass, που ήταν μονόδρομος, σύμφωνα με τα τότε ιατρικά συμβούλια.
«Η αιτία αποτυχίας άγνωστη. Κανένας συνάδελφος γιατρός δεν μπορούσε να το απαντήσει. Τι πήγε λάθος? Αυτό με βασάνιζε. Γιατί η απάντηση του τι πήγε λάθος, θα έδινε τη λύση του τι να κάνουμε από δω και πέρα. Άρχισα λοιπόν να επισκέπτομαι συναδέλφους καρδιοχειρουργούς και επεμβατικούς καρδιολόγους. Έπρεπε με κάποιο τρόπο να ξανανοίξουν τα στεφανιαία αγγεία της καρδιάς. Πόσο μάλλον όταν η ίδια η καρδιά ως δια μαγείας λειτουργούσε πολύ καλά, χωρίς να έχει υποστεί απώλειες μυοκαρδίου. Όλοι, μα όλοι, όσους επισκέφτηκα με απογοήτευση μου είπαν πως δεν αναλαμβάνουν να κάνουν το οτιδήποτε στον πατέρα μου. Ο καθένας πρόβαλε τους επιστημονικούς του λόγους», αναφέρει η κόρη του ασθενούς Αγαθή Φαρρή, γενικός οικογενειακός ιατρός η ίδια.
Άρχισε να ρωτά συναδέλφους της στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο επεμβατικός καρδιολόγος στην Αγγλία Ιωάννης Σταθόπουλος της ανέφερε δύο ονόματα. Τον Δημήτρη Καρμπαλιώτη που βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης και τον μόνο συνεργάτη του στην Ελλάδα, τον καθηγητή Λάμπρο Μιχάλη στα Γιάννενα, με τους οποίους επικοινώνησε αμέσως.
«Για καλή μου τύχη, ο καθηγητής κ. Μιχάλης βρισκόταν στην Αθήνα για τις εορτές των Χριστουγέννων. Ήταν παραμονή Χριστουγέννων. Χωρίς δεύτερη σκέψη μου ζήτησε να τον βρω και να του δείξω τη στεφανιογραφία του πατέρα. Και προς έκπληξή μου, με φυσικό τρόπο, μου απαντά μόλις είδε την εξέταση πως στο εργαστήριο του μπορεί να διορθώσει τα βουλωμένα αγγεία. Δηλαδή, είχα βρει τον γιατρό που μπορούσε να κάνει αυτό που όλοι οι άλλοι είχαν απορρίψει! Και όλο αυτό μέσα στις διακοπές του. Η ελπίδα που μας έδωσε η απάντηση του, μας άλλαξε τον ορίζοντα. Ο πατέρας θα ζούσε», αναφέρει.
Οι δυσκολίες συνεχίζονταν όμως. Λόγω σπανίων επιπρόσθετων θεμάτων υγείας του ασθενή, η οικογένεια έπρεπε να προμηθευτεί ανήμερα τα Χριστούγεννα ένα φάρμακο που δεν είχε ξαναχρησιμοποιηθεί στην Ελλάδα. Με όλες τις υπηρεσίες κλειστές και ενώ απαιτούνταν εγκρίσεις από φορείς όπως ο ΕΟΦ, ο ίδιος ο καθηγητής μετέφερε τελικά το φάρμακο στα Γιάννενα και η οικογένεια βρέθηκε στις 27 Δεκεμβρίου, έξω από το αιμοδυναμικό εργαστήριο του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Ιωαννίνων αναμένοντας την έκβαση.
Δυο ώρες μετά την έναρξη της επέμβασης ο καθηγητής ενημέρωσε την οικογένεια πως όλα πήγαν καλά. «Είχε σώσει τον πατέρα μας. Ο καθηγητής κ. Λάμπρος Μιχάλης είναι ένας εξαιρετικός σε παγκόσμιο επίπεδο επιστήμονας και πάνω απ’ όλα άνθρωπος. Ήθελα να μοιραστώ με το κοινό την εμπειρία της οικογένειας μου και να μάθουν τα Γιάννενα πως είναι τυχερά που έχουν στην πόλη τους έναν κορυφαίο επιστήμονα», αναφέρει η κ. Φαρρή.
Χθες, 30 Δεκεμβρίου, ο ασθενής πήρε εξιτήριο. Αυτό που μετέφεραν στην εφημερίδα οι κόρες του είναι κάτι απλό, που δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία να το συνειδητοποιήσουμε. «Έγινε στα Γιάννενα αυτό που όλοι έλεγαν ότι δεν μπορούσε να γίνει πουθενά».
