Όπως μας είπαν κάτοικοι, που ασχολούνται με την ενοικίαση δωματίων, η Μακεδονία όλη κατέβηκε στο χωριό για μπάνια, χώρια από τους άλλους τουρίστες, ιδιαίτερα τους Σέρβους που αυτή την εποχή κατέκλυσαν τα καταλύματα. Δεκάδες λεωφορεία εκδρομικά έφταναν από πολλά μέρη την Κυριακή για μια ημερήσια εκδρομή. Ο χώρος στάθμευσης, όμως, κάτω από τις ελιές, δεν επαρκεί για να εξυπηρετήσει το πλήθος των αυτοκινήτων, που κατέληξαν να βρίσκονται παρκαρισμένα εδώ κι εκεί στους ήδη βεβαρυμένους δρόμους.
Μπορεί να φαίνεται υπερβολικό αυτό που ακούσαμε από τους ίδιους τους επισκέπτες, που έρχονταν από Μακεδονία. Ξεκίνησαν χωρίς πρόγραμμα για την Κατερίνη και βρέθηκαν στα Σύβοτα σχεδόν δίχως να το καταλάβουν. Η Εγνατία κάνει και θαύματα. Όσο για τις άλλες παραλίες του συγκεκριμένου παραθαλάσσιου χωριού βούλιαξαν όλες από λουόμενους σε έναν τόπο, που δεν έχει την ανάλογη υποδομή για να τους δεχθεί. Δεν πειράζει, λένε οι κάτοικοι, αρκεί που θα δουλέψει ο κόσμος!
Ο γρανιτένιος τόπος
Κι ενώ προσπαθούμε να γράψουμε την Τσιμπίδα, έρχεται η παρατήρηση από αναγνώστη. Αναφέρεται σε παραλείψεις του άρθρου μας του Σαββάτου για το Ζωτικό της Λάκας Σουλίου. Συγχρόνως επαινεί το καθεστώς και την πολιτική κατάσταση της εποχής στην οποία αναφερόμαστε. Συνεχίζει λογίδριο περί χούντας. Έπρεπε, είπε, να γράψουμε περισσότερα για το Λιβάδι, όπου τελέσθηκε η εκδήλωση την Κυριακή για τη μάχη της Βρυτζάχας. Αναφέρεται στα φημισμένα άγρια άλογα της περιοχής, αλλά και σε κάποιες πέτρες, που έριχναν κάτοικοι του χωριού και η κάθε μια σηματοδοτούσε τις νίκες των Σουλιωτών επί του Αλή πασά. Δημιουργήθηκε ένας ολόκληρος όγκος από αυτές, που σήμερα δεν υφίσταται, γιατί στη θέση του γρανιτένιου εδάφους χτίσθηκε το κοινοτικό κατάστημα. Πρέπει να γνωρίζει όμως ο συμπολίτης ότι σε μια επιφυλλίδα είναι αδύνατον να χωρέσει όλη η ιστορία του χωριού του. Φαίνεται όμως ότι αυτή η μικρή αναφορά στο Ζωτικό προκάλεσε και τον συνταξιούχο δάσκαλο και μετέπειτα επιθεωρητή να μας παρατηρήσει, κατόπιν εορτής, λέγοντας μεταξύ αστείου και σοβαρού, από πού παίρναμε άδεια και ποιος πήγαινε τους μαθητές τις Κυριακές να εκκλησιαστούν. Αφερίμ… και για τους δυο.
Θόρυβοι και εκκωφαντικές μουσικές
Ένσταση για τους εκκωφαντικούς θορύβους, που ακούγονταν στον παραλίμνιο το περασμένο Σάββατο κατά τη διάρκεια αγώνων δρόμου, διατυπώνει αναγνώστρια. «Σεβόμαστε τον αθλητισμό, αλλά δεν είμαστε υποχρεωμένοι εμείς που πάμε κάτω στον μόλο να απολαύσουμε τη θέα της λίμνης, να καθίσουμε να πιούμε τον καφέ μας ήσυχοι ή να περπατήσουμε, να ακούμε στη διαπασών τη μουσική που συνοδεύει τους αθλητές». Μπορεί να έχει και δίκιο. Άλλοι διαμαρτύρονται για τις δυνατές μουσικές και μάλιστα με ανοιχτά τα παράθυρα που ακούγονταν μετά τα μεσάνυχτα τη Δευτέρα το βράδυ και δεν τους άφηναν οι νεαροί ενοικιαστές, να κλείσουν μάτι όλη νύχτα. Όπως ισχυρίστηκαν, απευθύνθηκαν στην αστυνομία, αλλά η αστυνομία δεν παίρνει τα προβλεπόμενα μέτρα, κι ας πρόκειται για κατοικημένη περιοχή και ακατάλληλη ώρα. Μήπως τώρα το καλοκαίρι πρέπει να λάβει πιο δραστικά μέτρα πάνω στο θέμα;
Η δίκη του κόκορα
Έχουν δίκιο οι πολίτες, καθώς δεν μπορούν να διαχειριστούν παρόμοιες καταστάσεις. Κάποιος αστυνομικός τους είπε ότι δεν έχουν παρά να υποβάλουν μηνύσεις. Μα όλη η διαδικασία κουράζει και αν τελικά φτάσουν ως τις αίθουσες του δικαστηρίου, είναι αποδεδειγμένο ότι θα ταλαιπωρηθούν και τελικά θα παραγραφεί το αδίκημα, όπως συχνά συμβαίνει. Μας ήρθε στον νου η δίκη ενός κόκορα στην πόλη Ροσφόρτ στη Γαλλία και δεν πρόκειται για αστείο, αλλά για πραγματικότητα. Δυο ηλικιωμένοι Γάλλοι έκαναν μήνυση σε γείτονά τους στην κοινότητα Σιεν Πιερ ντ΄ Ολερόν. Μήνυσαν έναν κόκορα. Συγκεκριμένα, δίπλα από την εξοχική τους κατοικία στην αυλή του σπιτιού του ο ιδιοκτήτης είχε πουλιά, μεταξύ των οποίων και ένα πετεινό (στα καθ’ ημάς… πέτο), ο οποίος κάθε πρωί κατά τις τέσσερις τους ξυπνούσε με το λάλημά του. Η δίκη του πτηνού αναβλήθηκε και τώρα οι ιδιοκτήτες ζητούν να τα βρουν με έναν φιλικό διακανονισμό. Συμβαίνουν και στη Γαλλία.
Μια μουσμουλιά
Κάθε φορά που κατεβαίνω την οδό Μπιζανίου, συνήθως σταματώ στο μικρό παρκάκι για να ακούσω τις ωραίες μουσικές που βγαίνουν από το όργανα των μαθητών του Δημοτικού Ωδείου. Προχθές μάλιστα αν και οι ήχοι ήταν διακοπτόμενοι, δεν ενοχλούσαν καθόλου, καθώς ήταν ελεγχόμενοι. Ένας ακόμη λόγος για να καθίσει κάποιος στο πάρκο αυτή την εποχή, είναι γιατί -παραδόξως- είναι καθαρό, αντίθετα από άλλες φορές. Η μυρωδιά του νοτισμένου χώματος και της πρασινάδας, όπως και οι ευωδιές από τις τιλιές, που έρχονται από μακριά, ευφραίνουν τις αισθήσεις.
Μια επίσης πολύ όμορφη εικόνα συναντά ο περιπατητής στον δρόμο αυτό. Πρόκειται για μια υπέροχη μουσμουλιά με λαχταριστούς καρπούς δίπλα από το οίκημα, που στεγάζεται η εστία της Ομάδας Συνεργασίας του ΣΕΟ. Σε προκαλεί να δοκιμάσεις τις ωραίες πορτοκαλένιες νέσπουλες.
Κίνδυνος πυρκαγιάς
Κάθε χρόνο αυτή την εποχή οι κάτοικοι, που έχουν τα σπίτια τους κοντά και γύρω από την Κενάν Μεσαρέ, διαμαρτύρονται γιατί θεωρούν τους εαυτούς τους πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Συγκεκριμένα, διαμαρτύρονται καθώς τα χόρτα σε πολλά σημεία των δρόμων τους δεν κόβονται στην ώρα τους, με αποτέλεσμα να φοβούνται συνεχώς μήπως αρπάξουν φωτιά. Το γνωστό μικρό τρίγωνο, που υπάρχει στην αρχή της Κενάν Μεσαρέ, είναι γεμάτο χόρτα, αυτή την εποχή, που αν παραμείνουν όλο το καλοκαίρι και κίνδυνος υπάρχει και αισθητικά δεν είναι ωραία εικόνα.
