Πολιτισμός

Φαίη Ξυλά: «Βιώνουμε την εποχή του παραλόγου»

«Δε βάζω στόχους, κάνω όνειρα», τονίζει εμφατικά η ηθοποιός Φαίη Ξυλά, η οποία αυτές τις ημέρες βρίσκεται στα Γιάννενα, με αφορμή την παράσταση «Φαλακρή Τραγουδίστρια», που συνεχίζει το ταξίδι της στο Καμπέρειο Θέατρο, έως αύριο Κυριακή.

Γλυκιά, προσγειωμένη, με λαμπερό χαμόγελο και περισσή ευγένεια, η «κυρία Σμιθ» μιλά για τις προκλήσεις, που κλήθηκε να αντιμετωπίσει σε αυτό το έργο- ορόσημο του Ευγένιο Ιονέσκο, αλλά και πώς νιώθει η ίδια μέσα στον γενικότερο παραλογισμό της εποχής μας.

Σας συναντούμε στα Γιάννενα με τη «Φαλακρή τραγουδίστρια. Πείτε μας δυο λόγια για την παράσταση και το πώς βιώνετε τη μέχρι τώρα διαδρομή και εμπειρία σας μέσα σε αυτήν.
Η παράσταση ξεκίνησε από την Αθήνα, με μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό, και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό, γιατί η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο έργο, με το οποίο ουσιαστικά ο Ιονέσκο μας συστήνει και για πρώτη φορά το θέατρο του παραλόγου. Αυτό το έργο σχετίζεται με την επικοινωνία των ανθρώπων, καθώς και τη φλυαρία τους, μέσω της οποίας προσπαθούν να καλύψουν το εσωτερικό τους κενό. Κάτι που αγγίζει πολύ και τη σημερινή εποχή και μάλιστα με πολύ λοξό τρόπο.

Τη σήμερον ημέρα, συναντούμε το παράλογο στην καθημερινότητά μας;
Εμείς βιώνουμε την εποχή του παραλόγου, οπότε νομίζω ότι μας είναι κάτι πολύ οικείο!

Εσείς, ως Φαίη, πώς το αντιμετωπίζετε αυτό το παράλογο;
Έχω φτάσει σε σημείο, που να μου φαίνεται ως φυσιολογικό.

Πιστεύετε ότι το θέατρο του παραλόγου απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό; Μια που είναι ένα πολύ ιδιαίτερο είδος θεάτρου…
Ξεκινώντας αυτό το έργο, είχα μια τέτοια σκέψη, την οποία τελικά απέρριψα, κι αυτό γιατί πιστεύω ότι το θέατρο δε στοχεύει πρωτίστως στο να κάνει τον θεατή να σκεφτεί, αλλά στο να νιώσει. Η σκέψη έπεται του συναισθήματος. Αν καταφέρεις, δηλαδή, να μετακινήσεις κάτι συναισθηματικά στον θεατή, σίγουρα θα μετακινηθεί και «λογικά». Οπότε, για μένα, δε χρειάζεται κάποιος να έχει θεατρικές γνώσεις για να συμβεί αυτό. Το θέατρο του παραλόγου, ίσως, είναι σαν να κοιτάζεις έναν αφηρημένο πίνακα. Μπορεί να μην καταλάβεις τι ακριβώς απεικονίζει, αλλά κρατάς πως σε κάνει να αισθάνεσαι όταν τον βλέπεις, οπότε δεν πιστεύω ότι απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό.

Ο Ιονέσκο, για το συγκεκριμένο έργο, είχε πει πως τα πρόσωπά του φέρονται σαν μαριονέτες, όπου αλλοπρόσαλλες ιδεολογίες κυριαρχούν και οι άνθρωποι τις δέχονται παθητικά, κάτι που του θύμιζε και την πραγματικότητα στην οποία έζησε. Εσείς ενστερνίζεστε αυτή την άποψη για την εποχή μας;
Συμβαίνει σήμερα και συνέβαινε πάντα, κι αυτό γιατί οι άνθρωποι έχουμε μάθει να ζούμε με κάποια συγκεκριμένα «μοτίβα». Όπως τι να πούμε, για παράδειγμα, μια συγκεκριμένη στιγμή, πώς να συμπεριφερθούμε, πώς να αντιδράσουμε, κι όλα αυτά, με τελείως μηχανικό τρόπο. Είναι κάτι που μας έχει φορεθεί από την κοινωνία και από τον περίγυρό μας. Ένας τρόπος συμπεριφοράς, που κι εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε σκεφτεί καν αν τον θέλουμε.

Τι παραπάνω απαιτήσεις μπορεί να κληθεί να αντιμετωπίσει ένας ηθοποιός, που υπηρετεί το «παράλογο»;
Νομίζω ότι η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να βρεις εσύ ο ίδιος μια νοηματική συνέπεια και μία λογική συνέχεια μέσα σε αυτά που λες, κάτι που είναι αρκετά δύσκολο, αλλά υπάρχει. Κι αυτό να μην το καταφέρνεις μόνο σε ατομικό επίπεδο, αλλά σε επίπεδο συνόλου και ομάδας.

Εσείς τι προσδοκάτε να κερδίσει ο θεατής από αυτή την παράσταση;
Προσδοκώ να ταυτιστεί ο καθένας με κάτι από αυτά που θα δει, και προσωπικά θα επιθυμούσα, φεύγοντας από την παράσταση, ο θεατής να αρχίζει να σκέφτεται πράγματα για τον ίδιο του τον εαυτό.

Παρατηρώ και μια μεγάλη αλλαγή που κάνατε για τον ρόλο, κόβοντας τα μαλλιά σας αρκετά κοντά. Έχει χρειαστεί να κάνετε ακραίες αλλαγές για κάποιο ρόλο; Πως τις διαχειριστήκατε;
Έχω κάνει αρκετές αλλαγές, αλλά δεν τις θεωρώ ακραίες. Ευτυχώς για μένα, έχω ένα σώμα κι ένα πρόσωπο που αλλάζει ευκολά και με βοηθάει στο κομμάτι της εξωτερικής εμφάνισης, της προσέγγισης ενός χαρακτήρα. Η αλήθεια είναι ότι μ’ αρέσει και μπορώ να σου πω ότι ίσως το επιδιώκω και λιγάκι.

Ένας επόμενος στόχος ή όνειρα για το μέλλον;
Στόχους η αλήθεια είναι δε βάζω. Όνειρα έχω πολλά, αλλά δε μ’ αρέσει να τα λέω, θέλω να τα κρατάω για τον εαυτό μου. Όταν τα πετύχω και γίνουν πραγματικότητα, τότε τα εξομολογούμαι.

Info

Η «Φαλακρή Τραγουδίστρια» παρουσιάζεται για δύο ακόμη παραστάσεις στο «Καμπέρειο» Θέατρο σήμερα Σάββατο, στις 9 το βράδυ, και αύριο Κυριακή, στις 7 το απόγευμα.
Η παράσταση ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Μαρίας Ξανθοπουλίδου από το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, σε συμπαραγωγή με τη Β’ Σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Αλέξανδρος Μυλωνάς, Φαίη Ξυλά, Ευγενία Αποστόλου, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Σοφιάννα Θεοφάνους και Αλέξης Αλάτσης.
Διάρκεια: 70 λεπτά. Τα εισιτήρια κοστίζουν 10 ευρώ (κανονικό), 7 ευρώ (μαθητές, φοιτητές, στρατευμένοι, πολύτεκνοι, άνω των 65 ετών), άνεργοι δωρεάν. Πληροφορίες και κρατήσεις στο τηλέφωνο 2651025670 (ώρες γραφείου).

Σχετικά άρθρα

Το παράλογο στην καθημερινότητά μας

Λουκία Τζάλλα

Όταν ο παραλογισμός φαίνεται λογικός

Γεωργία Χαλάτση

«Η Φαλακρή Τραγουδίστρια» στο Καμπέρειο

Ηπειρωτικός Αγών