Ανεπαρκής σχεδιασμός, αλλά όχι λάθη και παραλείψεις

Παρά το ότι μετά τον θάνατό του ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά σε σχέση με τον χρόνο άφιξης του ελικοπτέρου και την ικανότητα των ανδρών της Ειδικής Μονάδας Αντιμετώπισης Καταστροφών σε επιχειρήσεις αυτού του τύπου, δεν προκύπτουν λάθη και παραλείψεις, παρά μόνο ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον γενικότερο σχεδιασμό και δεν είναι ευθύνη όσων συμμετείχαν στην επιχείρηση.
Το πρώτο ερώτημα είναι αν άργησε το ελικόπτερο. Η αλήθεια είναι πως όχι. Όσες φορές έχει κληθεί ελικόπτερο να λάβει μέρος σε επιχειρήσεις έρευνας – διάσωσης στην περιοχή, χρειάστηκαν τέσσερις περίπου ώρες για να φτάσει. Τόσος είναι ο χρόνος που απαιτείται για να απογειωθεί και να φτάσει στην περιοχή, βάσει πρωτοκόλλων και συνθηκών. Και αυτό στην καλύτερη των περιπτώσεων, καθώς συχνά μεσολαβεί αρκετός χρόνος μέχρι να γίνει η εκτίμηση της κατάστασης και αν πράγματι υπάρχει ανάγκη ή μπορεί μια επιχείρηση διάσωσης να γίνει και από το έδαφος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, λόγω του ότι υπήρξε απόλυτη εμπιστοσύνη στις πληροφορίες που έδωσε ο πατέρας, το αίτημα συνδρομής έγινε σχεδόν αμέσως.
Αν, βέβαια, το ελικόπτερο δεν είχε βάση την Αθήνα, αλλά κάποια κοντινότερη περιοχή, τότε σαφώς ο χρόνος θα ήταν μικρότερος, αλλά και πάλι δε θα έφτανε σε 10 λεπτά ή σε μισή ώρα, καθώς μιλάμε για ένα στρατιωτικό ελικόπτερο, με την ταχύτητα του να είναι μισή σε σχέση με ένα αεροπλάνο ATR-72 και στο 1/3 σε σχέση με αυτή ενός Airbus.
Άνθρωποι που συμμετείχαν στην επιχείρηση διάσωσης, μάλιστα, ανέφεραν στον Η.Α. ότι τα μέλη του πληρώματος του ελικοπτέρου υπερέβαλαν εαυτούς, με το Aegean Hawk, στην προσπάθεια του πιλότου να κερδίσει έστω και λίγα δευτερόλεπτα, να έχει ήδη πάρει πορεία προς τα Γιάννενα, ενώ δεν είχε επιβιβαστεί ακόμη ο διασώστης που είχε κατέβει για να ασφαλίσει το φορείο με τον πολυτραυματία.
Το δεύτερο ερώτημα είναι αν οι άνδρες της ΕΜΑΚ, που προσέγγισαν στο σημείο, ήταν κατάλληλα εκπαιδευμένοι και μπορούσαν να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια. Κοινή ήταν από την πρώτη στιγμή η εκτίμηση ότι η κατάσταση του 21χρονου ήταν τέτοια, που, αν επιχειρούσαν να τον μεταφέρουν, θα προκαλούσαν μεγαλύτερη ζημιά. Σε άλλη περίπτωση, υπήρχε τρόπος μεταφοράς του, καθώς η πρόσβαση ήταν σχετικά εύκολη.
Από εκεί και πέρα, στο παράπονο της αδερφής του 21χρονου ότι οι άνδρες της ΕΜΑΚ δεν είχαν μαζί τους ένεση αδρεναλίνης να του χορηγήσουν, η απάντηση είναι ότι είναι εκτός δικαιοδοσίας τους η παροχή οποιασδήποτε ιατρικής βοήθειας, πόσω μάλλον η χορήγηση φαρμάκων. Μάλιστα, όπως ανέφερε στον Η.Α. άνθρωπος που υπηρετεί χρόνια στην ΕΜΑΚ, ακόμη και η σταθεροποίηση ανθρώπων σε φορεία με κολάρο, είναι κάτι το οποίο δεν τους επιτρέπεται από τους κανόνες, ωστόσο το κάνουν, από τη στιγμή που δεν έχουν δίπλα τους ιατρικό προσωπικό.
Όσον αφορά την καταγγελία για… υπέρβαρους που συμμετείχαν στην επιχείρηση, την οποία διατύπωσε σε βίντεό της τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η νονά του 21χρονου, η Τζώρτζια του συγκροτήματος «Μπλε», εδώ υπάρχει μια δόση αλήθειας. Αν και απ’ ότι προκύπτει δεν ήταν μεταξύ της ομάδας της 5ης ΕΜΑΚ ο υπέρβαρος, αλλά ανήκε σε κάποια άλλη υπηρεσία της Πυροσβεστικής, γεγονός είναι πως άπαξ και μπει κάποιος στην Πυροσβεστική, δεν υπάρχουν σωματικά τεστ στη συνέχεια.