Με τα δικά μας αρχεία, σε αγώνες πρωταθλημάτων Α’ και Β’ Εθνικής, έχει 316 συμμετοχές και 91 γκολ! Ο πρώτος των πρώτων. Ένας από τους έξι παίκτες από την Αργεντινή που μεταγράφηκαν το 1972 στον ΠΑΣ Γιάννινα. Ο αγαπημένος «Λόκο» των Γιαννιωτών φιλάθλων και όχι μόνο. Έτσι χαρακτηρίζουν στην Αργεντινή όσους έχουν…τρέλα με το ποδόσφαιρο. Και ο Εδουάρδο έχει αυτή τη γλυκιά τρέλα της μπάλας, με την καλή έννοια ασφαλώς. «Είναι σαν να γεννήθηκα με μια μπάλα στην κούνια», λέει στη συνέντευξη στον «ΗΑ», καθώς από πιτσιρικάς μπουσουλούσε στα πόδια μεγάλων παικτών της Ιταλίας, γιατί ο πατέρας του, ο διάσημος Εδουάρδο Ριγκάνι, υπήρξε σημαντικός ποδοσφαιριστής της Πλατένσε, Μπόκα Τζούνιορς, Ουρακάν, Γιουβέντους, Μίλαν, Τορίνο, Κατάνια και της Εθνικής Ιταλίας.
Ο Εδουάρδο έχει ελληνικές ρίζες και πήρε το επώνυμο της μητέρας του, που ήταν το γένος Κοντογιωργάκη, με καταγωγή από τη Χίο. Για τον λόγο αυτόν αγωνίστηκε και στην Εθνική Ελλάδας. Οι υπόλοιποι πέντε της παρέας, που έδωσαν λατινοαμερικάνικο τέμπο στον ΠΑΣ, οι Παστερνάκης, Γκλασμάνης, Μοντέζ, Αλβαρέζ, Λίσα ήταν αργεντίνικης καταγωγής.
Κλασικός επιθετικός ο Εδουάρδο Κοντογιωργάκης, με καταπληκτικές επελάσεις από τα δεξιά και με μεγάλη έφεση στο σκοράρισμα. Δεν είναι τυχαίο που έχει σημειώσει τα περισσότερα γκολ. Παίκτης σημαία στην Ιστορία του ΠΑΣ Γιάννινα, λατρεύτηκε από τον κόσμο των Ιωαννίνων. Αυτός και ο Γκλασμάνης, έκαναν οικογένειες και έμειναν για πάντα στα Γιάννινα. Μετά το τέλος της καριέρας του ασχολήθηκε με ακαδημίες ποδοσφαίρου, ο πρώτος που άνοιξε τον δρόμο και έδειξε τα φώτα στην κατεύθυνση αυτή. και τώρα, προπονεί την ομάδα ΠΑΣ Αμπελόκηποι με νέα παιδιά που μαθαίνουν από τον «Λόκο» τα μυστικά της μπάλας. Πάμε στη συνέντευξη.
Τέτοιες ημέρες του 1972 ήρθες στα Γιάννινα για πρώτη φορά. Οι πρώτες εντυπώσεις;
Έφτασα Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 1972 στην Αθήνα. Ο ΠΑΣ έπαιξε πρωί με τον Ορφέα Αιγάλεω, γιατί το απόγευμα έπαιζε το Αιγάλεω με τον Ολυμπιακό. Με περίμενε ο Φαρία και αυτός με έφερε την επόμενη ημέρα στα Γιάννινα, παρέα με τον Τίτο Παστερνάκη.
Άλλος κόσμος, άλλη ζωή;
Οι άνθρωποι στα Γιάννινα μας υποδέχθηκαν με ανοιχτές αγκαλιές. Πριν από μένα είχαν έρθει οι Παστερνάκης και Γκλασμάνης. Είχα παρέα, δεν ήμουν μόνος. Έπαθα όμως σοκ όταν είδα το γήπεδο στην πρώτη προπόνηση και δεν είχε χόρτο.
Δεν είχες δει άλλη φορά γήπεδο με χώμα;
Πρώτη φορά είδα στα Γιάννινα. Εγώ στην Αργεντινή έπαιζε επαγγελματικό ποδόσφαιρο, εκεί όλα τα γήπεδα είχαν χόρτο.
Σε ποια ομάδα ήσουν εκεί;
Στην Πλατένσε, από εκεί που βγήκε και ο πατέρας μου. Έπαιξα και στην Α’ Εθνική της Αργεντινής.
Σε δυσκόλεψε το ξηρό γήπεδο;
Πάρα πολύ. Εγώ ήμουν ταχύς ποδοσφαιριστής, δεν μπορούσα να κάνω ξεπετάγματα που ήταν το δυνατό σημείο μου. Ένιωθα ότι γλιστρούσα, δεν πατούσα καλά στα πόδια μου. Γι’ αυτό και στην αρχή δεν είχα καλή απόδοση, μέχρι να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα.
Ισχύει αυτό που λένε ότι ήθελαν να σε στείλουν πίσω στην Αργεντινή, ότι δεν τους έκανες;
Ναι, είναι αλήθεια. Το έλεγαν πίσω από τις πλάτες μου. Στους δύο πρώτους μήνες ήμουν πολύ χάλια. Είχα να παίξω και ένα δίμηνο, γιατί το πρωτάθλημα στην Αργεντινή τελείωσε Δεκέμβριο. Από το καλοκαίρι του 1972 και μετά που έκανα προετοιμασία με τον ΠΑΣ, βρήκα τον κανονικό εαυτό μου.
Θυμάσαι το πρώτο ματς με τον ΠΑΣ;
Ναι, στις 27 Φεβρουαρίου 1972, παίξαμε στη Σαλαμίνα και χάσαμε 2-1 από τον Αίαντα.
Η δική σου μεταγραφή πώς έγινε;
Ο πατέρας μου είχε βρεθεί μια μέρα στα γραφεία της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Αργεντινής και είχε συναντήσει έναν παλιό προπονητή, τον Βάλτε Βισέντε, φίλο του Φαρία, προπονητή τότε του ΠΑΣ Γιάννινα. Έγινε κουβέντα και έτσι ήρθα εγώ στα Γιάννινα.
Πώς βρεθήκατε έξι παικταράδες από την Αργεντινή στον ΠΑΣ;
Ο Φαρία βρήκε αρχικά τους Γκλασμάνη, Παστερνάκη. Μετά βρήκαν εμένα και εγώ πρότεινα τους Μοντέζ, Λίσα που τους είχα συμπαίκτες. Τον Αλβαρέζ τον είχε προτείνει ο Μενότι στον Βάλτε Βιένσε.
Σπουδαίος ποδοσφαιριστής και ο πατέρας σου;
Πολύ μεγάλος παίκτης. Όποιος επισκεφτεί τα μουσεία της Μπόκα Τζούνιορς στην Αργεντινή και της Γιουβέντους στην Ιταλία, θα αντιληφθεί σε τι περίοπτη θέση τον έχουν στην Ιστορία τους.
Έπαιξε και στην Εθνική Αργεντινής;
Όχι, έπαιξε στην Εθνική Ιταλίας, γιατί ο πατέρας του είχε ιταλικές ρίζες και γι’ αυτό ο πατέρας μου πήγε με μεταγραφή στην Ιταλία ως ομογενής. Η μητέρα του, δηλαδή η γιαγιά μου, ήταν Ισπανίδα. Εγώ θα μπορούσα να παίξω χωρίς να λογίζομαι ξένος, τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ισπανία.
Σε ποιες ομάδες αγωνίστηκε;
Στην Αργεντινή ξεκίνησε από την Πλατένσε, πήγε στη Μπόκα και στη συνέχεια με την Ουρακάν αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Αργεντινής. Τον πήρε με μεταγραφή η Γιουβέντους, στη συνέχεια πήγε Μίλαν, Τορίνο και έκλεισε την καριέρα του στην Κατάνια. Ήταν χαφ, αλλά έβαζε τουλάχιστον 15 γκολ σε κάθε σεζόν στο Καμπιονάτο.
Εσύ πήρες το επώνυμο από το γένος της μητέρας σου;
Η μητέρα μου είχε καταγωγή από τη Χίο. Έχω συγγενείς εκεί, έχουμε βρεθεί. Ο πατέρας της μητέρας μου ήταν ναυτικός από τη Χίο, παντρεύτηκε στην Αργεντινή και γέννησε τη μητέρα μου. Το πατρικό της ήταν Κοντογιωργάκη. Εγώ πήρα το επώνυμο για να δείχνω ότι παίζω κανονικά ως ομογενής, γιατί έχω ελληνικές ρίζες. Ο πατέρας μου λεγόταν Ριγκάνι.
Που μεγάλωσες Εδουάρδο;
Γεννήθηκα στην Αργεντινή και λόγω μεταγραφής του πατέρα μου πήγαμε Ιταλία. Ήμουν τότε 3 ετών. Στην Ιταλία πήγα σχολείο. Καθίσαμε 8 χρόνια. Πιτσιρικάς έμπαινα στα αποδυτήρια, έβγαινα με τον πατέρα μου στον αγωνιστικό χώρο όταν είχε παιχνίδια, πολύς κόσμος, ήμουν το πουλέν όλων των παικτών. Όταν έγινα 11 ετών γυρίσαμε οικογενειακώς στην Αργεντινή, κάθισα εκεί άλλα δέκα χρόνια. Από τον Φεβρουάριο του 1972 είμαι μόνιμος κάτοικος Ιωαννίνων. Εδώ παντρεύτηκα και έχω δύο παιδιά.
Θυμάσαι τους μεγάλους παίκτες στην Ιταλία;
Ήμουν μικρός. Θυμάμαι όμως το 1962, όταν τελείωσε το Μουντιάλ στη Χιλή και πέρασε από την Αργεντινή η Εθνική Ιταλίας, ήρθαν όλοι οι διεθνείς παίκτες στο σπίτι μας και τους κάναμε το τραπέζι.
Με τέτοιες παραστάσεις, πώς να μην γίνεις ποδοσφαιριστής;
Είχα από μικρός τρέλα με το ποδόσφαιρο, όπως και τώρα. Όλη μέρα με ποδόσφαιρο ασχολούμαι, βλέπω στο διαδίκτυο ασκήσεις προπονητικής, παρακολουθώ όλα τα παιχνίδια στην Αργεντινή. Νιώθω σαν να έβαλαν μια μπάλα στην κούνια μου όταν γεννήθηκα, για να γίνω ποδοσφαιριστής. Η μοίρα με έταξε ποδοσφαιριστή.
Γιατί σε φωνάζουν «Λόκο»;
Στην Αργεντινή «Λόκο» λένε όσους κάνουν εντυπωσιακά πράγματα με τη μπάλα στο γήπεδο, έχουν δηλαδή μια τρέλα με τη μπάλα. Εδώ, με κόλλησε αυτό το προσωνύμιο ο Γκλασμάνης.
Πρώτος σκόρερ και πρώτος σε συμμετοχές στην Ιστορία του ΠΑΣ. Τι σημαίνει για σένα αυτό;
Είναι ένας τίτλος τιμής. Δεν ήρθε τυχαία, αλλά μετά από μεγάλη προσπάθεια. Όσο καλός και αν είναι ένας ποδοσφαιριστής, αν δεν δουλέψει, δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
Είσαι μια ιστορία μόνος σου. Ένας θρύλος για τον ΠΑΣ Γιάννινα. Το εισπράττεις αυτό;
Από την αγάπη που πήρα από τον κόσμο του ΠΑΣ και όσα γεύτηκα με αυτή τη μεγάλη ομάδα εντός και εκτός γηπέδων, είναι σαν να έζησα τρεις ζωές. Ακόμα και σήμερα, που πέρασαν τόσα χρόνια, με σταματά ο κόσμος στον δρόμο, λέμε καλημέρα, μιλάμε, άλλοι με θυμίζουν ιστορίες από παλιούς αγώνες. Είμαι γεμάτος, σαν να έπαιξα στη μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου. Εγώ χρωστώ πολλά στον κόσμο του ΠΑΣ για την αγάπη του και ο ΠΑΣ χρωστά πολλά σε μένα για όσα του έδωσα.
Για μισό λεπτό, μπορείς να μας εξηγήσεις λίγο το τελευταίο που είπες;
Τόσα χρόνια ο ΠΑΣ Γιάννινα ποτέ δεν με κάλεσε, να με ρωτήσει κάτι, αν μπορώ να βοηθήσω στις μεταγραφές με τις γνωριμίες που έχω στην Αργεντινή, πάντα ήταν απόμακρος. Ο ανεψιός μου ασχολείται με το ποδόσφαιρο, έχω φίλους που είναι μάνατζερ, έχω φίλους στο Μπουένος Άυρες. Μπορούσα να βοηθήσω, αλλά δεν το επιδίωξαν ποτέ. Νομίζουν ότι εμείς είμαστε παλιών εποχών και δεν ξέρουμε το σημερινό ποδόσφαιρο. Μερικές φορές με έβλεπαν με μισό μάτι. Ίσως γιατί εγώ έμαθα να λέω αλήθειες, που δεν αρέσουν.
Και στις υποδομές δεν θα μπορούσες να βοηθήσεις;
Δεν μου έδωσαν ποτέ την ευκαιρία να δουλέψω στις ακαδημίες του ΠΑΣ και να τους βοηθήσω. Επειδή μου αρέσει το ποδόσφαιρο, είχα επί πολλά χρόνια δική μου ακαδημία και ό,τι πέτυχα, το πέτυχα μόνος μου χωρίς καμία βοήθεια από πουθενά. Είμαι ο μοναδικός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής του ΠΑΣ Γιάννινα που επένδυσε στο ποδόσφαιρο.
Έβγαλες και ποδοσφαιριστές που πήγαν και στον ΠΑΣ και σε άλλες ομάδες.
Δύο παίκτες, ο Βλάχος και ο Ντόντης πήγαν στον Ολυμπιακό. Και ο Ολυμπιακός ήταν πολύ εντάξει, πλήρωσε μέχρι κεραίας τις υποχρεώσεις του. Και δεν είχα σχέσεις με τον Ολυμπιακό, γιατί δούλευα όταν ξεκίνησα με τον Ατρόμητο, για τον ΠΑΣ Γιάννινα. Πρέπει να έχω δώσει στις ομάδες νέων του ΠΑΣ πάνω από 20 με 30 παίκτες. Μόνον οι γονείς με βοήθησαν για να έχω την ακαδημία τόσα χρόνια.
Εσύ, γιατί να χρωστάς κάτι στον κόσμο, όπως είπες προηγουμένως;
Γιατί δεν του χαρίσαμε έναν τίτλο. Ναι μεν τον κάναμε περήφανο σε όλη την Ελλάδα, του χαρίσαμε πολλές ωραίες στιγμές, συγκινήσεις, αλλά δεν του δώσαμε τη χαρά ενός τίτλου. Γιατί τότε σε πυροβολούσαν χωρίς να το καταλάβεις. Χάσαμε το 1976 από την ΑΕΚ στο Άργος με γκολ που δεν πέρασε τη γραμμή και ο διαιτητής απέβαλε εμένα και τον Αλβαρέζ. Παρόμοιες περιπτώσεις θα μπορούσα να αναφέρω πολλές. Δεν μας άφηναν να πάμε παραπάνω.
Εάν τότε υπήρχε VAR όπως σήμερα, μπορούσε εκείνη η μεγάλη ομάδα να διεκδικήσει τίτλο;
Δεν ξέρω αν θα παίρναμε πρωτάθλημα, αλλά θα ήμασταν σίγουρα από τους διεκδικητές του τίτλου. Και σε τελικό Κυπέλλου θα πηγαίναμε. Σου είπα και πριν, μας πυροβολούσαν. Αν κερδίζαμε την ΑΕΚ στο Άργος περνούσαμε στην πρώτη θέση και είχαμε μετά δύο παιχνίδια στα Γιάννινα.
Θα ήθελες να πεις κάτι για τη σημερινή ομάδα;
Όχι, δεν θα ήθελα. Είναι σε μια κρίσιμη κατάσταση και εύχομαι να μπορέσει να μείνει στην κατηγορία. Δεν ωφελεί σε τίποτα να πούμε οτιδήποτε τώρα. Επί πολλά χρόνια δεν έκρυψα τα λόγια μου.
Μίλησέ μας για εκείνη τη μεγάλη ομάδα που την είπαν «Άγιαξ της Ηπείρου».
Είχε και καλούς Έλληνες ποδοσφαιριστές ο ΠΑΣ, δέσαμε όλοι μαζί, κάναμε ένα δυνατό σύνολο, βρισκόμασταν στο γήπεδο με κλειστά μάτια. Δεν είναι τυχαίο που μας είχαν πάρει από φόβο και οι μεγάλες ομάδες. Δεν γλίτωνε καμία στα Γιάννινα. Είχαμε και καλούς προπονητές. Όλα τα είχαμε, εκτός από έναν τίτλο.
Ποιους προπονητές ξεχωρίζεις;
Τους Αντώνη Γεωργιάδη και Γιάτσεκ Γκμοχ. Μάθαμε πολλά από αυτούς. Βέβαια ο καθένας είχε τις δικές του θεωρίες. Πιο μοντέρνες για τότε ιδέες είχε ο Γκμοχ που μας έμαθε το πρέσινγκ. Την πρώτη χρονιά είχαμε βάλει σε 9 παιχνίδια τέσσερα γκολ. Τέσσερα είχε φάει και ο Παναθηναϊκός. Με τον Γεωργιάδη παίζαμε πολύ καλά το 4-4-2, βγαίναμε από πίσω καλά και μέχρι να μας πάρουν χαμπάρι οι αντίπαλες ομάδες τους κάναμε τη ζημιά. Όμως δουλεύαμε πολύ ως ομάδα. Δεν ήμασταν τεμπέληδες.
Ποια ήταν η θέση σου και το δυνατό σημείο σου;
Έπαιζα από τα δεξιά και το μεγάλο προσόν μου ήταν η ταχύτητα. Ήμουν γρήγορος παίκτης. Πολλές φορές έπαιζα πάνω στη γραμμή για να ανοίξω την άμυνα και στην κατάλληλη στιγμή να την σπάσω στον άξονα και να έρθουν για το γκολ οι άλλοι που ήξεραν πως παίζω. Με προπονητή τον Γεωργιάδη άρχισα να παίζω και χαφ, να μαρκάρω.
Υπάρχουν αμυντικοί που σε δυσκόλευαν;
Ο Θόδωρος Πάλλας του Άρη με τον οποίο υπήρξαμε συμπαίκτες και στην εθνική ομάδα και ο Νίκος Βαμβακούλας που όταν παίζαμε αντίπαλοι οι προπονητές του έβαζαν να παίζει μαν του μαν. Με τον Βαμβακούλα κάναμε και πλάκες στη διάρκεια του αγώνα. Και οι δύο ήταν γρήγοροι αμυντικοί.
Έπαιρνες και πολλά πέναλτι. Λένε ότι ξεγελούσες ορισμένες φορές και τους διαιτητές. Είναι αλήθεια;
Ήξερα πως θα βάζω το σώμα μου, πάντα είχα κοντά τη μπάλα, αλλά ψεύτικα πεσίματα δεν έκανα. Πατούσα πολλές φορές στην αντίπαλη περιοχή και είναι λογικό να κερδίζω πέναλτι, να με ανατρέπουν. Δεν ξεγέλασα κανέναν διαιτητή. Θα έλεγα ότι δεν πήραμε και όλα τα πέναλτι σε δικές μου ανατροπές. Θυμάμαι το 1978 σε έναν αγώνα με τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο κερδίζαμε 1-0 στο Καραϊσκάκη και με ανατρέπει ο Νοβοσέλατς. Αν παίρναμε εκείνο το πέναλτι θα προκρινόμασταν.
Στην εποχή που έπαιζες ποδόσφαιρο ποιους ξεχώριζες ως καλύτερους;
Στη δεκαετία του ’70 υπήρχαν στα γήπεδα μεγάλοι παίκτες, όπως και στη δεκαετία του ’80, αλλά σε μικρότερη κλίμακα. Είναι τόσοι πολλοί που με δυσκολεύει. Θα πω μερικά ονόματα: Δομάζος, Παπαϊωάννου, Κούδας, Δεληκάρης. Τεράστια η αξία τους. Μετά Χατζηπαναγής, Μαύρος και τόσοι άλλοι. Σε ένα δημοψήφισμα που έκανε η ΟΥΕΦΑ για την καλύτερη ενδεκάδα του αιώνα, μέσα είμαι και εγώ ως ο κορυφαίος του ΠΑΣ.
Οι μεγαλύτερες χαρές από τον ΠΑΣ;
Αμέτρητες μπορώ να πω. Τι να πρωτοθυμηθώ; Κερδίσαμε 3-2 το 1978 τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο και μείναμε στην Αθήνα, γιατί Τετάρτη παίξαμε κύπελλο με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Βγαίναμε στην Αθήνα για ψώνια και μας έδιναν συγχαρητήρια οι ταξιτζήδες και ο κόσμος. Κερδίσαμε 3-0 τον Ολυμπιακό στα Γιάννινα, 4-1 τον Παναθηναϊκό. Θυμάμαι και την πρώτη άνοδο στην Α’ Εθνική, το 1974, που οι φίλαθλοι μας πήραν στους ώμους και μας γύρισαν στους δρόμους της πόλης.
Το ποδόσφαιρο έχει και λύπες.
Λυπήθηκα πολύ για τον τρόπο που έφυγα από την ομάδα και πήγα στην Κέρκυρα. Δεν μου άξιζε μια τέτοια συμπεριφορά. Εγώ ποτέ δεν είπα ποιος είμαι και τι προσέφερα. Ούτε καν στα παιδιά μου δεν είχα πει. Μάθαιναν για μένα όταν πήγαιναν στο σχολείο από τους δασκάλους και τους καθηγητές. Όπως είπα και πριν, η αγάπη του κόσμου, την οποία εισπράττω και σήμερα στους δρόμους της πόλης με κάνει να έχω ξεχάσει τις τυχόν στενοχώριες που υπάρχουν στο ποδόσφαιρο.
Αν και είχες πολλές προτάσεις από μεγάλες ομάδες δεν έφυγες από τον ΠΑΣ. Ήταν επιλογή σου;
Δίσταζαν οι διοικήσεις του ΠΑΣ να με δώσουν σε άλλες ομάδες, γιατί κάθε φορά που έγραφαν οι εφημερίδες ότι με ζητούν, ξεσηκωνόταν ο κόσμος στα Γιάννινα που δεν ήθελε να φύγω. Και επίσης εγώ δεν ήθελα να προδώσω την ομάδα και να φύγω με άλλον τρόπο. Με παρακαλούσε ο Παναθηναϊκός με 15 εκατομμύρια, όλα για μένα, να υπογράψω δελτίο και τα υπόλοιπα θα τα κανόνιζε αυτός. Δεν το δέχθηκα. Τους είπα να τα βρουν με τον ΠΑΣ, να πληρώσουν στην ομάδα όσο αξίζω και μετά να φύγω. Και ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ με ζήτησαν.
Λίγοι αντιστέκονται στον πειρασμό του χρήματος.
Υπάρχουν και άλλες αξίες στη ζωή, δεν είναι τα χρήματα το παν. Δεν πρόδωσα ποτέ την ομάδα ούτε την πόλη. Γι’ αυτό και μπορώ και βλέπω στα μάτια τον κόσμο, γιατί είμαι καθαρός. Και δεν μετάνιωσα που δεν πήγα σε άλλη ομάδα, εκτός από έναν χρόνο στην Κέρκυρα όταν έφυγα άδοξα από τον ΠΑΣ.
Ποιοι ποδοσφαιριστές από τους Έλληνες σου αρέσουν περισσότερο;
Ο Κωνσταντέλιας του ΠΑΟΚ είναι μεγάλο ταλέντο, αλλά πρέπει ο Λουτσέσκου να του δώσει έναν ελεύθερο ρόλο στο γήπεδο για να βγάζει το ταλέντο του. Να μην τον περιορίζει σε έναν συγκεκριμένο ρόλο. Αν ήταν στην Αργεντινή θα έπαιζε σε όλα τα παιχνίδια με έναν ελεύθερο ρόλο. Μου αρέσουν επίσης ο Τσιμίκας και ο Μπακασέτας.
Από τους προπονητές ποιους ξεχωρίζεις;
Εκτιμώ πολύ τον Γιάννη Πετράκη. Δεν θέλω να κάνω κριτική σε πρόσωπα, αλλά πρέπει να πω ότι οι προπονητές κάθε καλοκαίρι θα πρέπει να πηγαίνουν σε σεμινάρια και να αποκτήσει το ποδόσφαιρό μας μια ταυτότητα.
Από τους ξένους προπονητές;
Μου αρέσει ο Αλμέιδα έκανε καλή δουλειά στην ΑΕΚ. Δεν είναι τυχαίος προπονητής. Στην Αργεντινή ανέβασε τη Ρίβερ Πλέιτ όταν είχε υποβιβαστεί, μετά πήγε στο Μεξικό όπου κάθισε 8 χρόνια, παίρνοντας τίτλους. Ήταν και καλός ποδοσφαιριστής, δεν είναι τυχαίος. Καλός είναι και ο Λουτσέσκου, αλλά δεν μου αρέσουν οι ειρωνείες του και ότι δεν αναλαμβάνει ευθύνες. Μου αρέσουν οι προπονητές που βγαίνουν και λένε «δεν πήγαμε καλά γι’ αυτό τον λόγο και αναλαμβάνω τις ευθύνες μου» όπως έκανε ο Στάικος εδώ στα Γιάννινα.
Ποια ομάδα θα πάρει το πρωτάθλημα;
Πριν από ένα μήνα θα έλεγα ο ΠΑΟΚ. Τώρα έχασε στροφές και βλέπω να μπαίνει δυνατά και ο Ολυμπιακός. Με το ανέβασμα του Ολυμπιακού η συνέχεια θα είναι περισσότερο ενδιαφέρουσα και πολλά θα κριθούν στα πλέι οφ.
