Γεμάτη είναι η Ιστορία από θανάτους βασιλιάδων και βασιλισσών και μάλιστα πολλές φορές ηρωικούς και μαρτυρικούς θανάτους. Επίσης, πολλοί λαοί έχουν θρηνήσει και έχουν φτάσει στα πρόθυρα της μαζικής υστερίας, ηθελημένα ή καταναγκαστικά, λόγω του θανάτου του ηγέτη τους. Πρώτη φορά όμως ο θάνατος ενός ηγέτη και πιο συγκεκριμένα μιας βασίλισσας, συγκίνησε και σίγουρα απασχόλησε όλον τον πλανήτη, από τον κάτοικο του West End στο Λονδίνο, μέχρι τον Αβορίγινα στη Νέα Ζηλανδία, τον παραγωγό μαλλιού στο Κασμίρ, τον έμπορο τσαγιού στη Σρι Λάνκα, τον Μασάι στην Κένυα, τον κινέζο χρηματιστή στο Χονγκ Κονγκ και τον Τζαμαϊκανό δρομέα στο Κίνγκστον.
Γιατί; Γιατί μπορεί η Ελισάβετ Α’ να μετέτρεψε την Αγγλία από ένα απομακρυσμένο νησί στα όρια της Ευρώπης σε Μ. Βρετανία και τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία της παγκόσμιας ιστορίας, στην οποία ο ήλιος δεν έδυε ποτέ, η Ελισάβετ Β’ όμως κατάφερε το ακατόρθωτο, χωρίς ουσιαστικά να κάνει τίποτε άλλο παρά να υπηρετεί πιστά τη χώρα της και να σέβεται το θεσμό τον οποίο εκπροσωπούσε. Χωρίς υπερβολές, χωρίς ακρότητες και κυρίως σιωπηρά! Κατάφερε, αυτό που κανένας άλλος ηγέτης πρώην αποικιακής υπερδύναμης δεν έκανε. Η Ελισάβετ κατάφερε να διατηρήσει η χώρα της την αυτοκρατορική και κοσμοπολίτικη αίγλη, ενώ ανέλαβε το στέμμα σε μία εποχή, κατά την οποία η μία αποικία μετά την άλλη γίνονταν ανεξάρτητα κράτη. Παράλληλα, κατάφερε όσο κανένας ομότιτλός της να εκσυγχρονίσει και να ισχυροποιήσει έναν θεσμό, τη βασιλεία, την οποία πολλοί τον θεωρούσαν και τον θεωρούν αναχρονιστικό και ξεπερασμένο.
Πώς; Μα ήταν πάντα πολύ πιο μπροστά από την εποχή της, παραμένοντας συντηρητική, πατριώτισσα και λάτρης του πρωτοκόλλου και της εθιμοτυπίας.
Ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε κατά κόρον την τεχνολογία, κατανοώντας το πνεύμα της νέας εποχής. Χρησιμοποίησε το νέο μέσο, την τηλεόραση, την εποχή που ακόμη οι Βρετανοί τρέφονταν με δελτία, για να καλύψει ζωντανά τη Στέψη της το 1952 αλλά και πολλές φορές αργότερα, προβάλλοντας την καθημερινότητά της, κάθε φορά που οι αντιμοναρχικές φωνές φούντωναν στη Μ. Βρετανία, προκειμένου να τις καταλαγιάσει.
Ενίσχυσε και υπηρέτησε τον θεσμό της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, καταφέρνοντας ένα μοναδικό επίτευγμα: πρώην άποικοι διαφορετικής φυλής, θρησκείας, γλώσσας, πολιτισμού να θεωρούν τους εαυτούς τους παράλληλα και συμπληρωματικά και Βρετανούς (άπειροι οι Anglo-Indians) ή τουλάχιστον να είναι μέτοχοι του βρετανικού πολιτισμού και του βρετανικού πνεύματος. Σημειωτέον ότι, κατά τη διάρκεια των πολυάριθμων επισκέψεών της στα εδάφη της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, δε σημειώθηκαν ποτέ ταραχές ή εκδηλώσεις δυσαρέσκειας, κάτι που συμβαίνει κατά κόρον σε περιοδείες εκλεγμένων πολιτικών.
Με τον τρόπο ζωής της και τις εμφανίσεις της έκανε μόδα το βρετανικό πνεύμα και το βρετανικό στυλ εκλαϊκεύοντάς το, όσο ήταν δυνατό, είτε με τα μοναδικά της καπέλα και τις αστραφτερές της πέρλες, είτε με το γύρισμα του καρπού της, όταν χαιρετούσε τα πλήθη, είτε με τις απαστράπτουσες καρφίτσες λίγο πιο κάτω από τον ώμο, είτε με τον τρόπο που κρατούσε την τσάντα της στον πήχυ, είτε με τη σεμνότητα και την έλλειψη περιττών κινήσεων και «θορύβου».
Με την ίδια άνεση εμφανιζόταν δημόσια φορώντας τα μοναδικά της ταγεράκια και τις βασιλικές της ενδυμασίες αλλά και τις λασπωμένες μπότες της στα Highlands. Με την ίδια άνεση έβγαινε από τις βασιλικές Rolls Royce, με την ίδια άνεση έβγαινε και από τα βρώμικα Land Rover. Με την ίδια άνεση έκανε και τη θριαμβευτική της εμφάνιση στο Ολυμπιακό στάδιο του Λονδίνου, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012, «πέφτοντας» από ελικόπτερο με το αλεξίπτωτο μαζί με τον James Bond. Ίσως και γι’ αυτό ο Andy Warhοl τη συμπεριέλαβε στα είδωλα της Pop Art, μαζί με την Μέρλιν Μονρό.
Θα μείνει σίγουρα στην ιστορία, γιατί ήταν η πιο διάσημη, η πιο πλούσια και η πιο ισχυρή γυναίκα της παγκόσμιας ιστορίας χωρίς ποτέ να κάνει κάτι ακραίο, προκλητικό και συγκλονιστικό. Χωρίς ποτέ να κάνει θόρυβο. Ίσως και γι’ αυτό να αγαπήθηκε όσο κανένας ηγέτης.
Αιωνία της η μνήμη!
