Η έρευνα έγινε από 8 έως 12 Απριλίου, με τη χρήση ερωτηματολογίου,στο οποίο ανταποκρίθηκαν, μέσω του διαδικτύου, 3.379 άτομα, ενώ στόχος ήταν να αποτυπωθούν ο συναισθηματικός αντίκτυπος της επιδημίας του κορωνοϊού στην Ελλάδα, καθώς και οι κυρίαρχες στρατηγικές για την αντιμετώπιση του στρες της επιδημίας.
Η μελέτη των αποτελεσμάτων δείχνει ότι η επιδημία του κορωνοϊού στην Ελλάδα οδήγησε σε ισχυρή συναισθηματική αντίδραση, αλλά από την άλλη κινητοποίησε πρακτικούς και ενεργητικούς μηχανισμούς αντιμετώπισης, οι οποίοι ενδέχεται να έπαιξαν τον ρόλο τους στην καλή έκβαση που μέχρι στιγμής βλέπουμε στην Ελλάδα, όπως ανέφερε ο κ. Σκαπινάκης.
«Ο τρόπος με τον οποίο οι Έλληνες αντιμετωπίσαμε την επιδημία, οι στρατηγικές δηλαδή που προσπαθήσαμε να έχουμε για να ανταπεξέλθουμε στο στρες, ήταν ένα πολύ ώριμος τρόπος. Υπήρξαν πολύ μεγάλα ποσοστά αποδοχής του κινδύνου της επιδημίας, σε ποσοστό πάνω από 90%, και το λέω αυτό γιατί πολλές φορές ή άρνηση τέτοιων γεγονότων μπορεί να επιφέρει δυσπροσαρμοστικές ή και επικίνδυνες συμπεριφορές. Το είδαμε αυτό στην περίοδο της οικονομικής κρίσης που υπήρχε μικρότερη αποδοχή του προβλήματος και ίσως να έπαιξε ρόλο για την πιο παρατεταμένη δυσκολία. Τώρα, ο κόσμος προσαρμόστηκε πάρα πολύ γρήγορα», σημείωσε, ενώ πρόσθεσε ότι χρησιμοποίησε και άλλες θετικές προσαρμογές.
Πρόκειται για τρόπους όπως το χιούμορ (σε ποσοστό 77%), ο προσεκτικός σχεδιασμός για το άμεσο μέλλον (75%), η θετική αναπλαισίωση, δηλ. να βρει κάτι θετικό από την όλη κατάσταση (72%) και η ενεργητική αντιμετώπιση με ανάληψη πρακτικών μέτρων (70%). Ακόμη χρησιμοποίησαν συναισθηματικές προσαρμογές, όπως να ζητήσουν βοήθεια.
Η έννοια του προσωπικού ελέγχου αποτυπώνεται σε μεγάλο βαθμό στην έρευνα. Οι συμμετέχοντες, κοντά σε ποσοστό 70%, δήλωσαν ότι θεωρούν πως οι ίδιοι μπορούν να κάνουν πράγματα για να ελέγξουν τον κίνδυνο από την επιδημία, με μεγάλο ποσοστό να δηλώνει παράλληλα πως δε θεωρεί ότι διατρέχει μεγάλο κίνδυνο να προσβληθεί σοβαρά από τη νόσο.
«Συνήθως το μήνυμα που στέλνουμε είναι να πούμε πόσο σοβαρή είναι η νόσος, ώστε ο κόσμος να φοβηθεί και να τηρήσει τα μέτρα. Εδώ είδαμε ότι αυτό που λειτούργησε περισσότερο, είναι ότι πολλοί κατανόησαν ότι μπορούν οι ίδιοι να κάνουν κάτι για να μειώσουν τον κίνδυνο και αυτό παίζει σημαντικό ρόλο και για την επόμενη ημέρα και εκεί πρέπει να κινηθούμε. Να ενδυναμώσουμε τον προσωπικό έλεγχο», σημείωσε.
Ισχυρός ο συναισθηματικός αντίκτυπος
Βέβαια, ο συναισθηματικός αντίκτυπος από την επιδημία δεν ήταν αμελητέος. Αντίθετα, ήταν σημαντικός με πάνω από το 25% των συμμετεχόντων να δηλώνει σημαντική ή υπερβολική συναισθηματική δυσφορία (θλίψη, φόβο, οργή, στεναχώρια), ενώ η πλειονότητα (74%) εμφανίστηκε απαισιόδοξη για τις οικονομικές συνέπειες.
Τα επίπεδα του ήπιου άγχους και της κατάθλιψης ήταν σημαντικά, αλλά η μέτρια συμπτωματολογία ήταν στα πλαίσια της προηγούμενης περιόδου, με φοιτητές και μαθητές να έχουν χειρότερη ψυχική υγεία, όπως επίσης και εκείνοι που απομονώθηκαν λόγω πιθανών συμπτωμάτων.
Εξίσου σημαντικό είναι ότι η μεγαλύτερη έκθεση στα μέσα και στα κοινωνικά δίκτυα συσχετίστηκε με αύξηση της καταθλιπτικής συμπτωματολογίας και του άγχους, με αποτέλεσμα τα άτομα αυτά να οδηγηθούν σε δυσπροσαρμοστικές συμπεριφορές, δηλαδή να μείνουν περισσότερο εκτός σπιτιού. «Όσοι είχαν μεγαλύτερη καταθλιπτική συμπτωματολογία, ανέφεραν μεγαλύτερη δυσκολία να περιοριστούν στο σπίτι τηρώντας την καραντίνα και δαπάνησαν περισσότερες ώρες εκτός σπιτιού», σημείωσε, ενώ επεσήμανε πως ο συναισθηματικός αντίκτυπος της επιδημίας ήταν σχεδόν διπλάσιος στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες. Αυτό ωστόσο είναι κάτι που παρατηρείται γενικότερα, όπως πρόσθεσε.
