Ανθή Λιάγκου: «Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δε θέλω»

Η Ανθή Λιάγκου έχει διακριθεί πολλές φορές σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο ως αθλήτρια στα αγωνίσματα της σφαιροβολίας, του ακοντίου και της δισκοβολίας, με πιο πρόσφατη επιτυχία της την 3η θέση και το χάλκινο μετάλλιο στο ακόντιο, στο Γκραν Πρι στίβου της Τυνησίας.
Παρά τις δυσκολίες, κυρίως λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων προπόνησης στις υποδομές της πόλης, παρακινεί τα νέα παιδιά να βγουν από το σπίτι και να αθληθούν. Η ίδια ξεκίνησε να ασχολείται με τον αθλητισμό το 2008, σε ηλικία 23 ετών, στον αθλητικό σύλλογο «Πύρρος Α.μΕ.Α Ιωαννίνων», του οποίου είναι μέλος μέχρι και σήμερα. Στην αρχή δειλά-δειλά, όπως λέει, αλλά στη συνέχεια με περισσότερο ζήλο και αφοσίωση. «Ήταν σαν να μπήκα σε έναν άλλο κόσμο απ’ όταν ξεκίνησα να αθλούμαι», εξηγεί. Ο αθλητισμός της άλλαξε τη ζωή. Μετά από μόλις έξι χρόνια αγωνίστηκε στο πρώτο της Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, ξεκινώντας έτσι την πορεία της στον πρωταθλητισμό.
Από τότε κι έπειτα διαγράφει μία εξαιρετική πορεία και έχει πάρει μέρος σε πολλά Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια πρωταθλήματα, αλλά ακόμη και στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016. Παράλληλα με τις διαρκείς της συμμετοχές σε σπουδαία αθλητικά τουρνουά, άρχισαν να έρχονται οι διακρίσεις και τα ρεκόρ, έχοντας πετύχει πανευρωπαϊκό ρεκόρ στο ακόντιο και παγκόσμιο στη δισκοβολία.
Όπως και τα υπόλοιπα μέλη του συλλόγου, έτσι και η Ανθή Λιάγκου εκγυμνάζεται στο γυμναστήριο που υπάρχει στον χώρο του παλιού Νοσοκομείου «Χατζηκώστα», δίπλα στο ΕΚΑΒ, ένα γυμναστήριο σχετικά μικρό. Τα μέλη της διοίκησης του Πύρρου προσπαθούν εδώ και καιρό να βρουν κάποιον νέο χώρο, μεγαλύτερο και πιο εύκολα προσβάσιμο, ώστε και οι συνθήκες προπόνησης να βελτιωθούν και να υπάρχει και η δυνατότητα φιλοξενίας αθλητών και αθλητριών και από άλλες περιοχές της χώρας.
Η γιαννιώτισσα πρωταθλήτρια εδώ και σχεδόν δύο χρόνια έχει ζητήσει από τον δήμο Ιωαννιτών να της παραχωρήσει έναν επιπρόσθετο χώρο για να προπονείται με μεγαλύτερη άνεση, ωστόσο η διαδικασία μόνο γρήγορα δε φαίνεται να κινείται. «Μου το υποσχέθηκαν τότε και ακόμη να βρούνε έναν χώρο. Περιμένω δύο χρόνια για κάποια εξέλιξη και ελπίζω να γίνει κάποια στιγμή», τονίζει.
Η αγάπη της για την πόλη των Ιωαννίνων είναι απεριόριστη, ωστόσο η Ανθή Λιάγκου επιθυμεί να αλλάξουν πολλά πράγματα ,προκειμένου να αισθάνεται σε μικρότερο βαθμό κοινωνικά αποκλεισμένη.
«Στα Γιάννενα δυστυχώς είμαστε πίσω σε πολλά πράγματα, και στις υποδομές και στη νοοτροπία των ανθρώπων», σχολιάζει η κ. Λιάγκου. Αυτό που ζητάει είναι να κατασκευαστούν μεγαλύτερα και καλοφτιαγμένα πεζοδρόμια, καθώς και να τοποθετηθούν από τον δήμο περισσότερες ράμπες σε δρόμους, μαγαζιά και δημόσιες υπηρεσίες, ώστε να γίνουν οι συγκεκριμένοι χώροι προσβάσιμοι και για άτομα με ειδικές ανάγκες. «Είναι δύσκολη η πρόσβαση, για παράδειγμα, σε μια καφετέρια μέσα στο κέντρο της πόλης. Δεν μπορώ να απολαύσω έναν καφέ όπως οι υπόλοιποι», εξηγεί. Επίσης, θα ήθελε να δείξει ο κόσμος μεγαλύτερη κατανόηση και ευαισθησία προς τους ανθρώπους με προβλήματα αναπηρίας, έστω με τον πιο απλό τρόπο που δεν είναι άλλος από το να μη σταθμεύει το αυτοκίνητό του πάνω στις ράμπες αναπήρων.
Η πανδημία του κορωνοϊού δεν άφησε ανεπηρέαστη ούτε την Ανθή Λιάγκου, καθώς πέρυσι δεν προπονούνταν εντατικά λόγω των συνθηκών, αλλά και της έλλειψης αθλητικών διοργανώσεων. Φέτος, όμως, έχει επιστρέψει δυναμικά και προπονείται στο αγώνισμα της σφαίρας σε καθημερινή βάση. Στόχος της είναι να πιάσει το επιθυμητό όριο απόδοσης για να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.
«Όλοι εμείς πρέπει να βγούμε στην κοινωνία και να διεκδικήσουμε πράγματα. Να μην αφήσουμε κανέναν να μας προσβάλει και να μας μειώνει. Ειδικά εμείς οι μεγαλύτεροι πρέπει να δίνουμε το παράδειγμα για τα νεότερα παιδιά. Να παίρνουν από εμάς θέληση και δύναμη», είναι η συμβουλή της.