Η ευαισθησία του, βαθιά και ειλικρινής, σφράγισε το έργο του. Οι Βυζαντινής τεχνοτροπίας Άγιες μορφές του ήταν αυστηρές και υπερβατικές. Οι πιο προσωπικές του Παναγίες ανάβλυζαν συναισθήματα, θλίψη, ενσυναίσθηση. Και στις ελεύθερες δημιουργίες του το εξπρεσιονιστικό χρώμα έδινε υπόσταση στις σκέψεις και στις αγωνίες του.
Έντονη η παρουσία του σε όλες τις εικαστικές κυρίως πρωτοβουλίες στην πόλη μας από τη δεκαετία του 1980. Πρωταγωνιστής αγιογράφος ζωγράφος για τους φιλότεχνους Γιαννιώτες. Κάθε αντίστοιχο σπίτι είχε στον τοίχο ένα έργο του οπωσδήποτε. Δεν τα είχε καλά με την δημοσιότητα και την επικοινωνία.
Μελετητής σε βάθος της σύγχρονης τέχνης. Στις εκθέσεις τα έργα του παρουσιάζονταν στο φιλότεχνο κοινό της πόλης με ένα καινούργιο τρόπο. Μουσαμάς, ξύλο κάθε μορφής και μεγέθους, φρέσκο το ίδιο, σχέδια σε εκδόσεις κυρίως Γιαννιωτών ποιητών όπως και κάθε είδους παλιό υλικό ήταν κατά καιρούς οι επιφάνειες πάνω στις οποίες αποτύπωνε την Παναγία με το δάκρυ της και τις υπερβατικές Άγιες μορφές του. Εξαιρετικός συντηρητής βυζαντινών εικόνων.
Δεν είναι λίγες οι Εκκλησίες και τα Μοναστήρια που στους τοίχους τους φιλοξενούνται δημιουργίες του Ανιδιοτελής δραστηριότητα. Άφησε σπουδαίο έργο ικανό να τον τοποθετήσει στη χορεία των σημαντικών Γιαννιωτών καλλιτεχνών.
Την τελευταία όμως δεκαετία περίπου απουσίαζε από τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης. Ήταν, πιστεύω, αυστηρά προσωπική του επιλογή. Η ασθένεια και ο θάνατος της αγαπημένης του μητέρας και στη συνέχεια η περιπέτεια της υγείας του ήταν καθοριστικές για την απουσία αυτή.
Έτσι θα θυμάμαι τον Αντώνη Φαρίδη από τα πρώτα του εικαστικά βήματα μέχρι την αναπάντεχη «αναχώρησή του», που μας λύπησε βαθιά τους φιλότεχνους και όχι μόνο Γιαννιώτες.
Ιωάννινα 16.8.2023
N.M.
