Τις παραπάνω ενέργειες καταδίκασε με απερίφραστο τρόπο η δημοτική αρχή της Λάρισας, η οποία τόνισε ότι «θα συνεχίσει να κινείται με αρχές και αξίες, με ανθρωπιά και αλληλεγγύη». Στον αντίποδα όμως ο δήμος Καλαμπάκας, ο οποίος, συνεπικουρούμενος και από τον Μητροπολίτη της περιοχής, δεν επέτρεψε να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση με τη δικαιολογία (άκουσον, άκουσον) ότι η… μουσουλμάνα κούκλα, διερχόμενη κάτω από τις μονές των Μετεώρων, θα πρόσβαλλε την ορθόδοξη χριστιανική πίστη(!) και θα δημιουργούσε προβλήματα στην επισκεψιμότητα στα Μοναστήρια (!) χρησιμοποιώντας, παράλληλα, ανάλογη ρητορική με την παραπάνω μειοψηφία των κατοίκων της Λάρισας.
Για να δούμε όμως τι είναι αυτό το μήλο της έριδος και τι συμβολίζει η Αμάλ. Η ιστορία της μικρής Αμάλ λοιπόν, που είναι μια κούκλα ύψους 3,5 μέτρων με τη μορφή μιας προσφυγοπούλας από τη Συρία, ξεκίνησε από την πολυβραβευμένη παράστασηThe jungle (Η ζούγκλα) του Good Chance Theatre. Η παράσταση αυτή, που απέσπασε –σημειωτέο- διθυραμβικές κριτικές, βασιζόταν σε ιστορίες που συνέλεξαν οι δημιουργοί της, όταν φτιάξανε το πρώτο τους θέατρο Ελπίδας στον προσφυγικό καταυλισμό του Καλαί το 2015. Η μικρή Αμάλ εμφανίστηκε ως χαρακτήρας στη Ζούγκλα, εκπροσωπώντας τα εκατοντάδες ασυνόδευτα παιδιά που ζούσαν στον καταυλισμό του Καλαί χωρισμένα από τις οικογένειές τους. Μετά την επιτυχία της παράστασης, η οποία πυροδότησε μια παγκόσμια συνομιλία γύρω από τους πρόσφυγες και τη διεθνή ανθρωπιστική κρίση, η ομάδα των δημιουργών κατάλαβε πως η ιστορία της Μικρής Αμάλ έχει ακόμα πολλά να πει. Και έτσι άρχισε το οδοιπορικό της με αφετηρία το Γκαζιαντέπ κοντά στα σύνορα Τουρκίας -Συρίας και με κατάληξη στο Μάντσεστερ του Ηνωμένου Βασιλείου με σεναριακό σκοπό να βρει τη μάνα της, αλλά ουσιαστικό και απώτερο την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης γύρω από το πρόβλημα των εκατομμυρίων νεαρών προσφύγων, που ζουν εκτοπισμένοι και με κίνδυνο της ζωής τους αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Η Αμάλ στο οδοιπορικό της αυτό (8.000 χλμ), πέρασε από την Τουρκία, την Ελλάδα από όπου έφυγε προχθές την Κυριακή και θα συνεχίσει το ταξίδι της στην Ιταλία, τη Γαλλία, την Ελβετία, τη Γερμανία, το Βέλγιο και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Προ ημερών, η Αμάλ πέρασε και από την πόλη μας. Η αντιμετώπιση της παρουσίας της από τους συμπολίτες μας ήταν απολύτως θετική. Εκατοντάδες οι επισκέπτες της παραλιμνίου περιοχής από όπου θα περνούσε η Αμάλ και φυσικά οι περισσότεροι παιδιά, πού με έντονο ενδιαφέρον και εκδηλώσεις αγάπης παρακολούθησαν την εκδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε χωρίς κανένα απολύτως επεισόδιο. Πλην όμως υπήρξαν και οι θλιβερές εξαιρέσεις μιας ελάχιστης μειοψηφίας, αποκλειστικά όμως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το τι γράφτηκε και τι χολή εκτοξεύτηκε δεν λέγεται! Λες και αντιμετώπιζαν τον υπ’ αρθμ. ένα εχθρό της ανθρωπότητας. Μια κούκλα που ο σκοπός της δημιουργίας της χρήσης και της παρουσίας της -και τούτο είναι θέμα απλής λογικής, όπως προαναφέρθηκε- είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την τόσο απαραίτητη για τα σημερινά δεδομένα, κοινωνική αλληλεγγύη και που αποτελεί ελάχιστο δείγμα προσφοράς προς την κατεύθυνση αυτή, αποτελεί, σύμφωνα με τους επικριτές της, κίνδυνο για τα χριστιανικά ήθη, εξαιτίας του γεγονότος ότι η Αμάλ είναι… Μουσουλμάνα! Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να κατηγορήσουν και τον δήμαρχο της πόλης γιατί συναίνεσε στην εκδήλωση, επικαλούμενοι τα… θρησκευτικά του πιστεύω (!). Σε συνέχεια δε, τα ‘βαλαν και με την εμφάνιση της κούκλας: «Τι καρικατούρα είναι αυτή. Κακάσχημη. Θα τρομάξουν τα παιδιά μας»! Προφανώς οι «λεπτεπίλεπτες» υψηλές αισθητικές των παραπάνω θα είχαν κατά νου, σαν μοντέλο, τη γνωστή κούκλα barbie (Μπάρμπι). Φαντάζεστε αν η προσφυγοπούλα Αμάλ είχε την εμφάνιση μιας πανέμορφης νεραΐδας, τι μήνυμα θα έστελνε; Γιατί, τι όμορφο έχει πάνω της η προσφυγιά; Μήπως την απόγνωση; Μήπως την απογοήτευση; Μήπως το φόβο, Μήπως τη μοναξιά; Μήπως την έλλειψη της πατρίδας, του σπιτιού, της οικογένειας;
Σε τι κόσμο ζούμε λοιπόν;
