Η αρχή έγινε πριν τρία-τέσσερα χρόνια από εταιρείες, που μέσω της συστηματικής διαφήμισής τους στην τηλεόραση, μας προτείνουν την αγορά… έξυπνων (!) προϊόντων. Έτσι είδαμε το έξυπνο τηγάνι, το έξυπνο ψαλίδι, το έξυπνο λάστιχο ποτίσματος, την έξυπνη σίτα για να μην μπαίνουν τα κουνούπια στο σπίτι…. Ξεχειλίσαμε ξαφνικά από έξυπνα προϊόντα. Πάλι καλά που δεν ακούσαμε για έξυπνο κλύσμα. Αλλά, υπάρχει ακόμη πεδίο δόξης λαμπρό.
Ταυτόχρονα, μάθαμε και για τους έξυπνους δήμους (!). Όχι για δήμους, που λειτουργούν σωστά σεβόμενοι τους πολίτες, αλλά για έξυπνους (!) δήμους. Δεν μας είπαν αν είναι σε αντιδιαστολή με τους «μπανταλούς» δήμους (για να μην ξεχνάμε και τα γιαννιώτικα γλωσσικά μας ιδιώματα). Δεν θα αποτελούσε αυτή η λαγνεία του «έξυπνου» αντικείμενο σχολιασμού αν δεν ταυτιζόταν, δυστυχώς, με το εξεζητημένο, την υπερβολή ή την πρωτοτυπία χωρίς ουσιαστικό λόγο.
Μια κοντινή (σχετικά) πόλη, κρατάει τα σκήπτρα σε εξυπνάδα σύμφωνα με τα ΜΜΕ. Και η εξυπνάδα ελάχιστα ακουμπάει στο γεγονός ότι έχει μια πολύ πετυχημένη δημοτική αρχή, που βελτίωσε αισθητά την καθημερινότητα των κατοίκων, αλλά σε κάποιες «πρωτοτυπίες», που δεν κατανοούμε την ουσία της ύπαρξής τους. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η δρομολόγηση μικρού αστικού λεωφορείου χωρίς οδηγό. Το λεωφορείο ήταν προγραμματισμένο να κινείται σε συγκεκριμένη – αποκλειστική λωρίδα, να σταματάει εκεί που πρέπει… κ.λπ. Εντυπωσιακό ως θέαμα, αλλά μόνο για τις πρώτες μέρες για τους κατοίκους της πόλης και πρόσκαιρος πόλος περιέργειας για κάποιους επισκέπτες.
Κατ’ αρχάς δεν μας γοητεύει καθόλου η ιδέα να καταργούμε κάθε μέρα κάποιες θέσεις εργαζομένων και να δίνουμε τη θέση τους σε μηχανές, ιδιαίτερα όταν η χώρα μας αντιμετωπίζει το γνωστό πρόβλημα ανεργίας. Έστω κι αν η συγκεκριμένη επιλογή έγινε πιθανόν για να αντληθούν χρήματα από κάποια εξεζητημένα κοινοτικά προγράμματα. Το τραγελαφικό όμως ήταν αλλού. Γιατί οι προγραμματιστές του δεν έλαβαν υπόψη ότι στη χώρα, που ζούμε, υπάρχουν και οι «πονηρούληδες»! Έτσι κι έγινε. Κάποιος αγρο-τηνέιτζερ μ’ ένα Ντάτσουν κατέλαβε προσωρινά με αναμμένα τα «αλάρμ» την ειδική λεωοφορειολωρίδα. Το λεωφορείο δεν αναγνώρισε το Ντάτσουν και έγινε στραπάτσο. Χωρίς δραματικότερες συνέπειες ευτυχώς. Γιατί πριν από μήνες όλοι είδαμε στην τηλεόραση το Ι.Χ. αυτοκίνητο χωρίς οδηγό, που διαφημίζει ότι έχει σχεδόν έτοιμο η αμερικανική εταιρεία Tesla, να μην αναγνωρίζει μια διερχόμενη γυναίκα και να τη σκοτώνει!
Αυτές τις μέρες μάθαμε ότι και η πόλη μας σκοπεύει να γίνει «έξυπνη». Η αρχή θα γίνει με ειδικές μελέτες για τους χώρους στάθμευσης της πόλης με στόχο κάποια στιγμή να διευκολύνεται η ζωή εκείνων που θέλουν να σταθμεύσουν με την αναζήτηση μέσω του GPS του κινητού τους των ελεύθερων θέσεων.
Πριν 35 χρόνια, το προσωπικό του «Η.Α.», στο πλαίσιο μιας εκδρομής στην κεντρική Ευρώπη που είχε οργανώσει, είχε επισκεφτεί με το λεωφορείο και μια πόλη των Άλπεων. Από την είσοδο της πόλης, απλές φωτεινές πινακίδες μας πληροφορούσαν για τα δημοτικά πάρκινγκ της πόλης, το αν δέχονται λεωφορεία, και τις διαθέσιμες θέσεις στο καθένα ανά πάσα στιγμή. Και σε κάθε σημαντικό σταυροδρόμι η πληροφόρηση επαναλαμβανόταν. Και δεν υπήρχε ούτε μια λάμπα καμένη. Η ζωή μας έγινε τόσο εύκολη, που επιλέξαμε το πάρκινγκ για λεωφορεία, στην είσοδό του πήραμε κάρτα πατώντας το κουμπί, άνοιξε η μπάρα και βρήκαμε θέση. Κι όταν ήταν να φύγουμε, βάλαμε την κάρτα σ’ ένα μηχάνημα, πληρώσαμε με βάση τον χρόνο παραμονής και φύγαμε. Κι όλα αυτά πριν 35 χρόνια, όταν δεν υπήρχαν ούτε κινητά ούτε GPS.
Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με όσους αναζητούν την εξέλιξή μας σε «έξυπνη» πόλη. Έχουμε όμως άμεση και επιτακτική ανάγκη να ζούμε σε βιώσιμη πόλη. Και σ’ ότι αφορά το κυκλοφοριακό υπάρχουν άμεσες και όχι περισπούδαστες ανάγκες παρεμβάσεων. Όπως το βάψιμο των διαβάσεων για τους πεζούς, που οι περισσότερες έχουν σβήσει ή ξεθωριάσει, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση εκείνη μπροστά στο Αστυνομικό Μέγαρο. Όπως οι πινακίδες στους δρόμους, που είναι γεμάτες αυτοκόλλητα. Όπως η χρονοχρέωση του δημοτικού πάρκινγκ του Ρολογιού, όπου σήμερα πληρώνεις το ίδιο τίμημα είτε μείνεις 30 λεπτά για κάποια επείγουσα δουλειά π.χ. στο δημαρχείο, είτε μείνεις 12 ώρες! Όπως η μάστιγα του μόνιμου διπλοπαρκαρίσματος στους κεντρικούς δρόμους της 28ης Οκτωβρίου και Δωδώνης, όπου οι δυο λωρίδες έχουν περιοριστεί μονίμως σε μία. Όπως… είμαστε βέβαιοι ο κάθε πολίτης θα μπορούσε να υποδείξει την ανάγκη για μία άμεση και εφικτή παρέμβαση. Για μία βιώσιμη κυκλοφοριακά πόλη έχουμε άμεση ανάγκη από τέτοιες παρεμβάσεις. Και τούτο για να μην φτάσουν οι φιλοδοξίες να χαρακτηριστούμε έξυπνη πόλη να θυμίζουν «παντεσπάνι» της Μαρίας Αντουανέτας.
