Η χθεσινή βραδιά μάς δίχασε και τελικά μας μοίρασε στα… τρία σημεία του ορίζοντα. Στο μέγαρο της ΕΗΜ ο Γιάννης Καραγιάννης παρουσίαζε το βιβλίο του «Zastava. Με σπασμένα φρένα» και με «guest» τον Νίκο Κοτζιά. Στα Παλιά Σφαγεία η σπουδαία Μαρία Κάλλας γέμιζε όλη την οθόνη, με την αρχαιοελληνική, επιβλητική παρουσία της, στη Μήδεια του Παζολίνι. Στο Πνευματικό Κέντρο το σύνολο εγχόρδων και το φωνητικό σύνολο του Δημοτικού Ωδείου Ιωαννίνων παρουσίαζαν δώδεκα τραγούδια ενός από τους πιο μεγάλους της τέχνης και του λόγου, του Μιχάλη Κακογιάννη. Διαλέξαμε, χωρίς πολλή σκέψη, το τελευταίο και πιο αγαπημένο.
Την καλλιτεχνική επιμέλεια και την οργάνωση της ορχήστρας είχε ο Μανώλης Γεωργοστάθης, τη διδασκαλία των εγχόρδων η Βάσω Αρλέτου, του φωνητικού συνόλου η Φλωρέτα Νίκα, τις σκηνές από τις ταινίες του σπουδαίου σκηνοθέτη, αλλά και αποσπάσματα εκπομπών που προβάλλονταν στην οθόνη, επέλεξε ο Χρήστος Παπαδόπουλος. Τα τραγούδια με στίχους γραμμένους από τον Μιχάλη Κακογιάννη και μελοποιημένα τα περισσότερα από τους άλλους δύο πολύ μεγάλους, τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζηδάκι, ερμήνευσαν μοναδικά οι Σπύρος Κλείσσας και Μπέττυ Χαρλαύτη. Ανάμεσα στα τραγούδια η ηθοποιός του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων Μαρία Κεβρεκίδου αφηγούνταν την ιστορία του στιχουργού τους και των ταινιών του.
Η βραδιά ήταν ξεχωριστή, η ενορχήστρωση και η διδασκαλία εξαιρετικές, οι ερμηνείες και των δύο τραγουδιστών λυρικές και αψεγάδιαστες, ενώ το πάντρεμα των εικόνων με τον λόγο και τη μουσική μάς γύρισαν πίσω σε γειτονιές οικείες κι ας μην τις περπατήσαμε ποτέ: στους έρημους δρόμους της Πλάκας το ξημέρωμα, στην Ύδρα του κοριτσιού με τα μαύρα, στην Κρήτη του Ζορμπά, στην Τήνο του θαύματος και της εξιλέωσης. Ένα σύντομο ταξίδι σε ταινίες-ορόσημα, σε ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας -γιατί αυτό ήταν ο Μιχάλης Κακογιάννης για τον τόπο του- και στη μονάκριβη μουσική και τα λόγια της, που μαζί με τόσα άλλα πολύτιμα, εκείνος μάς κληροδότησε.
Από τις πολλές όμορφες στιγμές κρατάμε και το αυθόρμητο encore στο τέλος, όταν οι δύο τραγουδιστές, μετά από το παρατεταμένο χειροκρότημα των θεατών και τις ζεστές ευχαριστίες του μαέστρου Μανώλη Γεωργοστάθη, τραγούδησαν -παρέα με το κοινό αυτή τη φορά- το «Αγάπη που’ γινες δίκοπο μαχαίρι».
Είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτές τις μικρές, αλλά τόσο απαραίτητες υπενθυμίσεις. Ελπίζουμε σε παρόμοιες, εξίσου άρτιες και άψογα οργανωμένες, όπως η χθεσινοβραδινή, βραδιές, με λίγο περισσότερο κόσμο μόνο, καθώς κάτι η βροχή, κάτι η εποχική γρίπη, κάτι κι οι άλλες δυο, σχεδόν την ίδια ώρα προγραμματισμένες εκδηλώσεις, δεν γέμισε η αίθουσα »Βασίλειος Πυρσινέλλας» του ΠΚΔΙ, όπως περιμέναμε. Φανταζόμαστε πως τόσο η παρουσίαση του βιβλίου, όσο και η προβολή της Μήδειας ήταν εξίσου ενδιαφέρουσες, είμαστε βέβαιοι, ωστόσο, πως εμείς διαλέξαμε την καλύτερη…
