Πριν από δέκα και πλέον χρόνια μετοίκισα στα Ιωάννινα από την Αθήνα. Επέλεξα να ζήσω σε μια περιοχή της Ελλάδας μεγάλου φυσικού κάλλους, μια πόλη με μεγάλη ιστορία, παράδοση αλλά, κατά τη ματιά μου, και με δυνητικά λαμπρό μέλλον. Ζώντας στην πόλη διαπίστωσα πολλά θετικά αλλά και αρνητικά. Διαβάζοντας σήμερα (24-12-21) ρεπορτάζ στον Ηπειρωτικό Αγώνα με τίτλο <«Πονοκέφαλος» τα διπλοπαρκαρίσματα>, έμαθα ότι το ζήτημα τέθηκε σε πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο και ότι επίκειται να τεθεί σε συνάντηση εμπλεκόμενων φορέων με την Τροχαία Ιωαννίνων. Κατ’ αρχήν και μόνο η εξέλιξη αυτή είναι κάτι θετικό. Τέθηκε το ζήτημα και θα συζητηθεί. Έχω αρθρογραφήσει για το θέμα, καθώς μου έκανε ιδιαίτερα άσχημη εντύπωση ως μία τοπική νοοτροπία που δεν υπήρχε στην Αθήνα. Μια νοοτροπία που αγνοεί όλους τους άλλους προκειμένου να εξυπηρετήσει αυτόν που διπλοπαρκάρει, προκαλώντας πολλές φορές τεράστια ταλαιπωρία στους διερχόμενους οδηγούς, «πνίγοντας» κυκλοφοριακά το κέντρο. Καθυστερήσεις, εκνευρισμός, μικροατυχήματα, καυσαέριο, ηχορύπανση, μερικά από τα βασικά προβλήματα που δημιουργούνται.
Παρά την ικανοποίησή μου για το ότι επιτέλους τέθηκε πολιτικά το θέμα και θα συζητηθεί με την Τροχαία, δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος για το αποτέλεσμα που θα προκύψει. Γιατί, όπως είναι γνωστό, όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα. Δεν είμαι αισιόδοξος γιατί το θέμα είναι πολυπαραγοντικό και βαθιά ριζωμένο στη νοοτροπία της τοπικής κοινωνίας. Πρέπει να ειπωθούν ανοικτά οι παράγοντες που το προκαλούν και το διατηρούν, ώστε να έχουμε κάποιες καλές πιθανότητες όχι να το λύσουμε, αλλά να το βελτιώσουμε σε σημαντικό βαθμό.
Στα δέκα και πλέον χρόνια που ζω, εργάζομαι και κινούμαι στον Δήμο, έχω ακούσει πολλά περιστατικά που καταδεικνύουν τις ρίζες του προβλήματος αλλά δεν ομολογούνται στον δημόσιο διάλογο, αν και είναι κοινώς γνωστά. Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω με την επιστολή αυτή, όχι για να κατηγορήσω κάποιον, αλλά για να ανοίξει δημοσίως ο διάλογος και να προταθούν με θάρρος λύσεις στο πρόβλημα αυτό που υποβαθμίζει την ποιότητα της ζωής μας. Έχω ακούσει λοιπόν:
- Για πολίτη που πήγε πριν μερικά χρόνια στο δημοτικό ταμείο για να πληρώσει κλήση αντικανονικής στάθμευσης από παράβαση της συζύγου του. Βλέποντας ο/η υπάλληλος του ταμείο τις αναγραφόμενες πινακίδες του αυτοκινήτου του, ρώτησε τον πολίτη αν είναι Γιαννιώτες. Αυτός απάντησε θετικά αλλά ζήτησε να μάθει και τον λόγο που ρωτήθηκε. Η απάντηση που έλαβε ήταν «μα, αν είστε Γιαννιώτης, μιλήστε με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο για να σας την σβήσει, όπως πολλοί κάνουν». Ο πολίτης αυτός επέλεξε να πληρώσει την κλήση και να μην ακούσει την προτροπή. Εξυπακούεται ότι αν και ο πολίτης αυτός μου μετέφερε ο ίδιος την εμπειρία του και είναι καθόλα αξιόπιστος, δεν θα μπορούσε να γνωρίζει αν ο ισχυρισμός του/της υπαλλήλου ευσταθούσε.
- Για πολίτη, φίλο τοπικού πολιτικού παράγοντα εκλεγμένου με θέση ευθύνης τότε (πριν λίγα χρόνια), που σε ιδιωτική τους συνάντηση και μετά από τηλεφώνημα που δέχθηκε εκείνη την ώρα, εξέφρασε στη συνέχεια τη δυσανασχέτησή του στην παρέα του γιατί θα έπρεπε την επομένη να πάει κάποιες κλήσεις ψηφοφόρων του στην Τροχαία και να ζητήσει να τις διαγράψουν, προσθέτοντας ότι, αν δεν το κάνει, δεν θα εκλεγεί ξανά.
- Άκουσα ο ίδιος οδηγό αυτοκινήτου που, καθώς επέστρεφε τρέχοντας στο διπλοπαρκαρισμένο όχημά της μετά από τηλεφώνημα που δέχτηκε από την Τροχαία, ζήτησε από τον αστυνομικό, που έβγαζε τις πινακίδες και ετοιμαζόταν να γράψει την κλήση, στον ενικό «μην μπαίνεις στον κόπο, αφού θα πάω να τη σβήσω».
- Άκουσα ο ίδιος τηλεοπτικό σχολιαστή τοπικού καναλιού να απαντά σε σχόλιό μου για το θέμα του διπλοπαρκαρίσματος σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης του σταθμού την ώρα της εκπομπής, ότι το φαινόμενο δεν είναι και τόσο μεμπτό και «θέλει να μας πει ο κ. Ζαφείρης ότι ο ίδιος δεν έχει διπλοπαρκάρει ποτέ;». Δεν απάντησα, γιατί δεν είχε νόημα.
- Άκουσα συνεργάτη μου με μεταφορική που εφοδιάζει την πόλη σε ερώτησή μου γιατί υπάρχει ανοχή από τις Αρχές σε αυτό το φαινόμενο το οποίο δυσχεραίνει και τη δική τους δουλειά, να μου απαντά ότι δεν μπορεί να ξέρει όλους τους λόγους, παλαιότερα όμως άκουσε ότι αντιδρούσαν οι έμποροι σε προσπάθειες περιστολής του από τις Αρχές, ως θιγόμενοι από αυτήν…
Αυτά είναι ενδεικτικά της νοοτροπίας και των αιτιών του φαινομένου, λίγο-πολύ γνωστά σε όλους τους κατοίκους.
Αυτό που θα αναφέρω εδώ, δεν είναι γνωστό σε πολλούς -αν και το έχω αναφέρει σε σχετική αρθρογραφία μου- και ίσως βοηθήσει τη συζήτηση. Στις 29-6-2016 έγινε ημερίδα στα Ιωάννινα υπό την αιγίδα του ΟΚΠΑΠΑ, με θέμα «Ασφάλεια και Πολιτισμός στον δρόμο». Την ημερίδα παρακολούθησα ως πολίτης, μαζί με αρκετούς άλλους. Στο πάνελ συμμετείχε και ο Διοικητής της Τροχαίας Ιωαννίνων. Μετά τις ομιλίες των προσκεκλημένων στο πάνελ, ο λόγος δόθηκε στους πολίτες. Ένας ηλικιωμένος κύριος ζήτησε τον λόγο και διαμαρτυρήθηκε για την «απουσία», όπως ανέφερε, της Τροχαίας, παραθέτοντας μια σειρά από παραδείγματα. Αμέσως μετά ο κ. Διοικητής απαντώντας ενημέρωσε ότι τον προηγούμενο μήνα βεβαιώθηκαν περίπου 6.000 παραβάσεις (μάλλον εννοώντας σε όλη την Ήπειρο) από την Τροχαία, αντικρούοντας τη διαμαρτυρία του προλαλήσαντα. Στη συνέχεια ζήτησα τον λόγο και απευθυνόμενος στον κ. Διοικητή ρώτησα πόσες από αυτά τα πρόστιμα διαγράφηκαν. Η απάντησή του ήταν 25-27% από τις «μη σοβαρές». Αιτιολόγησε το μεγάλο ποσοστό ως προκύπτον από το συνταγματικό δικαίωμα του πολίτη στην ένσταση και ότι αυτές που διαγράφονται έχουν ως αιτία το «επείγον» σε επίσκεψη σε ιατρό ή σε φαρμακείο ανθρώπων που είχαν ανάγκη. Και σε αυτή την περίπτωση, όπως και του τηλεοπτικού σχολιαστή, ευνοήτως δεν είχα λόγο να επανέλθω.
Πριν περίπου δύο χρόνια επισκέφτηκα τον Διοικητή να ρωτήσω αν, όπως καταγράφουν τις βεβαιώσεις παραβάσεων υπηρεσιακά και έχουν στατιστικά, καταγράφουν και τις διαγραφές. Η απάντησή του ήταν αρνητική, καθώς δεν προβλέπεται. Ο νοών νοείτω για τη σκοπιμότητα ή την παράβλεψη του νομοθέτη (Βουλής- Υπουργείου).
Από όλα αυτά συνάγεται ευκόλως το συμπέρασμα ότι το φαινόμενο θέλει ολιστική αντιμετώπιση. Από τον νομοθέτη, μέχρι και τον αστυνομικό. Όμως ο Δήμος δεν μπορεί να περιμένει την Πολιτεία ούτε να νομοθετήσει, ούτε και να λειτουργήσει καλύτερα από μόνη της. Η λειτουργία του Δήμου είναι στην ευθύνη της Δημοτικής Αρχής αλλά και του Δημοτικού Συμβουλίου. Υπάρχει πεδίο πρωτοβουλιών και ενεργειών μεγάλο. Και εντός των υπηρεσιών και των πολιτικών υπευθύνων του Δήμου, αλλά και στη συζήτηση με την Τροχαία για την ουσιαστική συνεργασία της με σκοπό την κάλυψη από μεριάς της, στο μέτρο του εφικτού, των «κενών» που έχει αφήσει ο νομοθέτης.
