Γιορτάστηκε και φέτος η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 χωρίς παρατράγουδα όπως είχαμε προ του 2015, με τις γνωστές ύβρεις σε βάρος του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια κατά τη διάρκεια της παρέλασης στη Θεσσαλονίκη… κ.ά. Ξεθώριασαν αισθητά και οι φωνές εκείνων που καταριόταν τις παρελάσεις, όταν επί 4,5 χρόνια κυβέρνησης της «πρώτη φορά αριστεράς» οι παρελάσεις όχι μόνο δεν καταργήθηκαν, αλλά ελέω Πάνου Καμμένου ενισχύθηκαν. Μοναδική πράξη «αντίστασης» των εχθρών των παρελάσεων αποτέλεσε ο ορισμός του σημαιοφόρου με κλήρωση και όχι ως ανταμοιβή για τη σχολική του επίδοση!
Ωστόσο, ξέμειναν κάποιοι που, στη λογική του αυτομαστιγώματος, μέμφονται τη χώρα μας επειδή (κατ’ αυτούς) γιορτάζει την έναρξη και όχι τη λήξη του πολέμου όπως κάνουν π.χ. οι Γάλλοι, Άγγλοι, Βέλγοι … Ρώσοι… Μια προσεκτική ματιά όμως στα γεγονότα δείχνει πως κάθε άλλο παρά αληθής είναι αυτή η προσέγγιση.
Επισήμως, ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος άρχισε την 1η Σεπτεμβρίου 1939, με την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων στην Πολωνία. Δύο μέρες αργότερα (3-9-1939) η Αγγλία και η Γαλλία κήρυξαν τον πόλεμο εναντίον της Ναζιστικής Γερμανίας. Όμως, έξι μόνο μέρες νωρίτερα (στις 24 Αυγούστου 1939) στη Μόσχα, και ενώπιον του Στάλιν, οι υπουργοί Εξωτερικών της Γερμανίας (Ρίμπεντροπ) και Σοβιετικής Ένωσης (Μολότωφ) υπέγραψαν το επαίσχυντο «σύμφωνο μη επίθεσης». Το τελευταίο περιλάμβανε κι ένα «μυστικό πρωτόκολλο» σύμφωνα με το οποίο, σε περίπτωση ανακατατάξεων (!) Γερμανοί και Σοβιετικοί θα μοιράζονταν την Πολωνία.
Δύο μόλις εβδομάδες μετά την εισβολή των Γερμανών, στις 7 Σεπτεμβρίου 1939, εισέβαλε κι ο σοβιετικός στρατός στην Πολωνία. Λίγες μέρες αργότερα, οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στο Brest – Litovsk και ακολούθησε η μοιρασιά της Πολωνίας. Το ανώτατο Σοβιέτ, στις 2 Νοεμβρίου προσάρτησε οριστικά την ανατολική Πολωνία στη Σοβιετική Ένωση. Ο Στάλιν, αφού με εντολή του (το επίσημο έγγραφο υπάρχει από το 1992 στο Πολεμικό Μουσείο της Βαρσοβίας) εκτέλεσε 21.000 Πολωνούς αξιωματικούς και στρατιώτες στο δάσος του Κατίν πλησίον της πόλης Σμολένσκ, τήρησε το σύμφωνο με τους Ναζί εφοδιάζοντάς τους με στάρι και μετάλλευμα, μέχρι τις 22 Ιουνίου 1941 όταν οι Γερμανοί επιτέθηκαν και εισέβαλαν στη Σοβιετική Ένωση!
Λίγο μετά τη μοιρασιά της Πολωνίας τον Απρίλιο του 1941, οι Ναζί κυρίευσαν τη Δανία σε δύο ημέρες, το Βέλγιο και την Ολλανδία σε δύο εβδομάδες, εισέβαλαν στη Γαλλία και μέσα σ’ ένα μήνα οδήγησαν τα αγγλικά στρατεύματα σε φυγή κακήν-κακώς από τη Δουνκέρκη, κατέλαβαν το Παρίσι, οδήγησαν τη Γαλλία σε συνθηκολόγηση και εγκατέστησαν κυβέρνηση γάλλων δοσίλογων.
Κάπως έτσι έχουν τα γεγονότα τους πρώτους μήνες από την έναρξη του πολέμου. Και δε βλέπουμε κάτι που θα έκανε τους Bορειοευρωπαίους και Σοβιετικούς να το θυμούνται με υπερηφάνεια και να το γιορτάζουν.
Ας έρθουμε όμως σ’ αυτό που γιορτάζουν βορειο – και ανατολικο – Ευρωπαίοι. Κι αυτό είναι η καθολική νίκη που οριοθετείται από τη συνθηκολόγηση «άνευ όρων» της Γερμανίας. Συνθηκολόγηση που κατά τραγελαφικό τρόπο υπογράφηκε δύο φορές. Η πρώτη ήταν στις 7 Μαΐου του 1945 (λίγες μέρες μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ) στην πόλη Ρενς της Γαλλίας, από τον στρατηγό Γιοντλ και τους εκπροσώπους των συμμάχων. Η σύνθεση όμως της επιτροπής των συμμάχων δεν άρεσε στους Σοβιετικούς παρ’ ότι συμμετείχε κι ο στρατηγός Σουσλοπάροφ ως δικός τους εκπρόσωπος. Χρειάστηκαν λοιπόν διαπραγματεύσεις δώδεκα ωρών ώστε να ξαναυπογραφεί την επομένη (8 Μαΐου) η συνθηκολόγηση στο Βερολίνο, αυτή τη φορά από τον Γερμανό στρατάρχη Καϊτέλ και (ασφαλώς) τον Ζούκωφ εκ μέρους των Σοβιετικών. Μόνο που, μεταξύ των υπογραφόντων τη συνθηκολόγηση νικητών συμμάχων υπήρχε κι ένα προγενέστερο μυστικό πρωτόκολλο που συμφωνήθηκε σε κάποια Γιάλτα, και μοίραζε τους μικρούς της Ευρώπης (ακόμη κι αυτούς που πολέμησαν τους Ναζί) στις περίφημες ζώνες επιρροής. Κι όλοι γνωρίζουμε τις συνέπειες. Αυτή την επέτειο γιορτάζουν οι «Ευρωπαίοι». Θα’ πρεπε κι εμείς να την υιοθετήσουμε; Τη στιγμή μάλιστα που κι αυτή, ως επέτειος «λήξης» του πολέμου είναι ψευδεπίγραφη. Γιατί ο πόλεμος συνεχίστηκε στον Ειρηνικό επί μήνες ακόμη, μέχρι τη συνθηκολόγηση και της Ιαπωνίας στις 14 Αυγούστου 1941.
Το ίδιο ψευδεπίγραφη είναι και η άποψη ότι η χώρα μας γιορτάζει την «έναρξη του πολέμου». Γιατί η χώρα μας δεν άρχισε κανέναν πόλεμο. Δεν επιτέθηκε σε κανέναν. Δέχθηκε απρόκλητη επίθεση από τις δυνάμεις του φασισμού και αντιστάθηκε από την πρώτη μέρα: την 28η Οκτωβρίου 1940. Κι αυτή η αντίσταση διήρκεσε τέσσερα ολόκληρα χρόνια από τα βουνά της Ηπείρου, στα Ρούπελ, στην Ακρόπολη με την αποκαθήλωση της σβάστικας, στα βουνά και τους δρόμους των πόλεων από τα μέλη της Εθνικής Αντίστασης… Γι’ αυτή την αντίσταση η χώρα μας κατέβαλε ακριβό τίμημα σε ανθρώπινες ζωές, κατά πολύ υψηλότερο από εκείνο της Γαλλίας, του Βελγίου, της Αγγλίας… σε σχέση με τον πληθυσμό τους. Αυτή την ηρωική αντίσταση τιμούμε σήμερα στη σημαδιακή ημερομηνία της έναρξής της: την 28η Οκτωβρίου. Ημερομηνία που και για τους Ευρωπαίους ιστορικούς σηματοδοτεί την πρώτη ήττα των δυνάμεων του άξονα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
