Ζ. Γαλατάς αντί Ν. Ζήκου στο περιφερειακό συμβούλιο με την ΑΡ.Π.Η.

Στη συνέλευση έγινε, επίσης, απολογισμός και συζητήθηκε το πρόγραμμα δράσης της επόμενης περιόδου, το οποίο θα παρουσιάσει τις επόμενες μέρες η γραμματεία της ΑΡ.Π.Η. σε συνέντευξη τύπου, παρουσία του τέως και του νυν περιφερειακού της συμβούλου.
Ο Ζώης Γαλατάς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21.06.1969. Είναι το πρώτο από τα τρία παιδιά του Νίκου και της Βούλας Γαλατά. Ο πατέρας του, εργάτης ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική και αντιδικτατορική δράση στη Δυτική Γερμανία και η μητέρα του έδωσε αγώνες σαν εργάτρια στο ΚΕΜΠΕΡ και πρόεδρος στο σωματείο ιματισμού, για το ψωμί και για να μην κλείσουν τα εργοστάσια κι οι βιοτεχνίες. Η οικογένεια του, όπως και πολλές ακόμη στο χωριό του, Πρωτόπαππας Ιωαννίνων, έζησαν κι έγραψαν τη δική τους ιστορία μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ. Ο προπαππούς του εκτελέστηκε από τους Ναζί στην Καρίτσα, μετά τη μάχη με τους Ελασίτες. Κι ο παππούς του απ’ την πλευρά του πατέρα του εκτοπίστηκε από τη Μεταξική δικτατορία στην Ακροναυπλία.
Οργανώθηκε στα 15 του στην ΚΝΕ. Ανέπτυξε δράση σα μαθητής του 3ου Λυκείου Ιωαννίνων, στις τεχνικές σχολές, τα νυχτερινά και τις Επιτροπές Νέων Εργαζομένων του Εργατικού Κέντρου.
Το 1989 συντάχθηκε στο «Φυσικά δε θα υπακούσουμε», τη φράση του Γραμματέα της ΚΝΕ Γιώργου Γράψα, που σηματοδότησε την πορεία ρήξης με τη ρεφορμιστική αριστερά. Εντάχθηκε στο Νέο Αριστερό Ρεύμα (ΝΑΡ), καθώς και στις μετωπικές του προσπάθειες για την κομμουνιστική ανασύνταξη και επαναθεμελίωση (Λαϊκή Αντιπολίτευση, Μαχόμενη Αριστερά, Αριστερή Κίνηση κατά της ΕΟΚ, ΜΕΡΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), αλλά και στα εγχειρήματα που αναπτύχθηκαν για αυτοδιοικητική παρέμβαση.
Εκλέχθηκε μέλος του πρώτου Κεντρικού Συμβουλίου της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση, τον Μάρτιο του 1995 (μετεξέλιξη της ΚΝΕ-ΝΑΡ και ίδρυση της νέας οργάνωσης).
Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στα ΤΕΙ Καβάλας. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στην εστίαση, σε γραφείο τουρισμού και τον ιδιωτικό τομέα. Είχε συνεχή συνδικαλιστική δράση και συνέβαλε το 1995 στη δημιουργία της Κοινωνικής – Πολιτιστικής Ομάδας «Κλέφτες της Φωτιάς» στην Καβάλα. Την ίδια περίοδο βοήθησε στη σύσταση και της Πρωτοβουλίας, κίνησης για την ανάδειξη και αντίσταση απέναντι σε όσα βαφτίζονται ανάπτυξη, αλλά μυρίζουν θάνατο (ρύποι στη ΒΦΛ, διαρροές στο Πυρηνικό Εργοστάσιο του Κοζλοντούι, ορυχείο χρυσού της ELDORADO στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής). Την περίοδο 1997-8 εξέδωσε τη μηνιαία εφημερίδα «ΝΕΑΣΗ».
Το 1998 γύρισε στα Γιάννενα με την επιλογή των 2.500 Καποδιστριακών νέων επιστημόνων σαν οικονομολόγος του Δήμου Δερβιζιάνων.
Στήριξε τους αγώνες να μη περάσουν στα χέρια ιδιωτών το Ξενία και η Κεντρική Πλατεία. Να μην εγκατασταθεί το ΚΤΕΛ στην Παπανδρέου. Να δυναμώσει το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα. Να υπάρξει αντίσταση σθεναρή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τους εθνικισμούς. Να κλείσουν οι βάσεις του ΝΑΤΟ.
Είναι από το 2002 ως σήμερα μέλος του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Νομού Ιωαννίνων και σε πολλές θητείες βρέθηκε στη διοίκηση και μέλος των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων, Συσπειρώσεων, Κινήσεων. Το 2019 ήταν από τις Παρεμβάσεις μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ.
Σήμερα εργάζεται στον δήμο Ζίτσας. Μέχρι πρότινος προϊστάμενος του τμήματος προϋπολογισμού, λογιστηρίου και προμηθειών (με κρίση υπηρεσιακού). Για ένα βραχύ μεταβατικό διάστημα ήταν Προϊστάμενος Οικονομικών Υπηρεσιών (ΠΟΥ). Με πρόσφατες αλλαγές είναι προϊστάμενος του τμήματος τοπικής οικονομικής ανάπτυξης.
Είχε στήλη για πολλά χρόνια σε εφημερίδες της Καβάλας και των Ιωαννίνων. Ενώ έχει ασχοληθεί και με το ερασιτεχνικό θέατρο. Δηλώνει όμως αμπελουργός.
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019 ήταν υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο της Αριστερής Παρέμβασης στην Ήπειρο με υποψήφιο περιφερειάρχη τον Νίκο Ζήκο.