Ο πόλεμος στη Γάζα έχει προκαλέσει (πέρα των άλλων), ανασφάλεια και αμηχανία σε ανθρώπους που παραδοσιακά υποστηρίζουν το δικαίωμα των Παλαιστινίων στην αυτοδιάθεση. Αιτία, ο τρόπος που ξεκίνησε το τελευταίο πολεμικό επεισόδιο: η αιφνιδιαστική επίθεση της Χαμάς, οι αναφορές και τα βίντεο από επιθέσεις σε αμάχους. Έτσι, αρκετοί απ’ όσους εξακολουθούν να διαδηλώνουν υπέρ μιας ελεύθερης, ανεξάρτητης Παλαιστίνης, νιώθουν την ανάγκη (ή την πίεση) να καταγγείλουν την ίδια στιγμή τη «φρικαλέα» και «εγκληματική» επίθεση της Χαμάς.
Είναι αναγκαία αυτή η «άσκηση» ισορροπίας;
Η προσωπική μου απάντηση: ο πόλεμος δεν ξεκίνησε στις 7 Οκτώβρη 2023. Είναι σε εξέλιξη εδώ και επτά δεκαετίες και έχει έναν μόνιμο ηττημένο, τους Παλαιστινίους. Ως αποτέλεσμα αυτής της ήττας, στη Γάζα, σε μια έκταση όση η Άνδρος, κατοικούν σε συνθήκες ασφυκτικής καταπίεσης 2,4 εκ. κάτοικοι. Δεν είναι αναγκαίο να περιγράψω την έκταση της καταπίεσης, μπορεί κανείς να αναζητήσει στο δίκτυο τους λόγους που διεθνείς οργανισμοί χαρακτηρίζουν τη Λωρίδα «μεγαλύτερη φυλακή στον κόσμο». Συνοπτικά, οι κάτοικοί της δεν μπορούν να ταξιδέψουν ελεύθερα στο εξωτερικό, ούτε καν να επισκεφθούν τους συγγενείς τους στη Δυτική Όχθη. Δεν μπορούν να παραλάβουν αγαθά ή να ψαρέψουν στα ανοιχτά των ακτών της. Η ανεργία των νέων είναι 48%, η προοπτική που βλέπουν για μια ριζικά καλύτερη ζωή ανύπαρκτη, αλλά αυτό που κυρίως βιώνουν από τη μέρα που γεννιούνται είναι η διαρκής ταπείνωση με τη στέρηση του πιο στοιχειώδους δικαιώματος, της αυτοδιάθεσης. Οι πράξεις αντίστασης και τα χτυπήματα από το στρατιωτικά πανίσχυρο Ισραήλ έχουν απολύτως άνισο αποτέλεσμα σε βίαιους θανάτους και τραυματισμούς, με τους Παλαιστίνιους να κηδεύουν (κατά μ.ό.) ένα θύμα τη μέρα (επίσημα στοιχεία ΟΗΕ από το 2008 ως σήμερα).
Αυτές οι συνθήκες έχουν ριζοσπαστικοποιήσει τον πληθυσμό της Γάζας, όπως θα συνέβαινε με κάθε λαό. Όπως θα είχαμε ριζοσπαστικοποιηθεί σήμερα εμείς και τα παιδιά μας, αν η γερμανική κατοχή συνεχιζόταν από το 1941, για πολλές δεκαετίες και όχι τρία χρόνια. Μου κάνει εντύπωση να μην το αντιλαμβάνονται αυτό άνθρωποι που κόντεψαν να πάρουν τα όπλα για τους περιορισμούς στη μετακίνησή μας, με το lockdown. Για λίγους μήνες.
Είναι η Χαμάς αθώα; Όχι, αλλά όποιος βάζει αυτή την παράμετρο (ή άλλες, όπως «από πού χρηματοδοτούνται;») για να πάρει σαφή θέση για τον πόλεμο, δείχνει πόσο έξω και μακριά από την κατάσταση στη Γάζα βρίσκεται. Ποια θα ήταν η κυρίαρχη οργάνωση αντίστασης μετά από επτά δεκαετίες δεινής καταπίεσης, που από το 2008 έχει γίνει ακόμα σκληρότερη; Το σώμα Παλαιστινίων προσκόπων ή ο σύλλογος μελέτης της άγριας φύσης; Ασφαλώς, η απάντηση είναι: μια ένοπλη οργάνωση που υπόσχεται αντίσταση και στιγμές υπερηφάνειας στους συντετριμμένους και διαρκώς ταπεινωμένους κατοίκους της Γάζας.
Σ’ αυτές τις συνθήκες είναι παράδοξο να περιμένει κανείς τήρηση κανόνων ή δημοκρατία. Δυστυχώς. Είναι γνωστό ότι η Χαμάς κάνει εγκλήματα και στο εσωτερικό, όπως δίκες – παρωδία αντιφρονούντων. Ο μόνος τρόπος όμως να σταματήσουν αυτά, είναι η εθνική ανεξαρτησία, που ολοκληρώνει τους αγώνες για το κύριο και απελευθερώνει τους πολίτες να διεκδικήσουν αυτονόητα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα.
Στην πραγματικότητα, μία είναι η απάντηση στο ποιος έχει δημιουργήσει τη Χαμάς: το ίδιο το Ισραήλ, με την κατοχή και τη διαρκή, ανελέητη ταπείνωση ενός λαού. Φυσικά και ανατριχιάζουμε όλοι στην τυφλή εκτέλεση νέων σε μια συναυλία. Από την άλλη, ας σηκώσει το χέρι εκείνη ή εκείνος που μπορεί να πει με βεβαιότητα, ότι αν είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στις συνθήκες της Γάζας, δεν θα πανηγύριζε για αυτή την επίθεση.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η απάντηση δεν μπορεί να είναι περισσότερη καταπίεση, ακόμα και εθνοκάθαρση στη βόρεια Γάζα (συζητείται πλέον ανοιχτά από ακραίους του Ισραήλ). Αλλά η ξεκάθαρη και άνευ όρων υποστήριξη του δικαιώματος των Παλαιστινίων στη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους, που δεν θα περιορίζεται στα ασφυκτικά εδαφικά πλαίσια που έχει επιβάλει το Ισραήλ σήμερα. Ιδιαίτερα σε μια δύσκολη διεθνώς περίοδο, με σημάδια αντιδημοκρατικής εκτροπής σε Ευρώπη και ΗΠΑ όπως είναι πχ. οι απαγορεύσεις διαδηλώσεων υπέρ των Παλαιστινίων, η δίωξη όσων εκφράζουν τη συμπαράστασή τους κλπ. Καταστάσεις που δείχνουν ότι έχουμε να δώσουμε κι εμείς μάχες.
Με τους Παλαιστινίους λοιπόν χωρίς επιφυλάξεις και συνάμα, με τη δημοκρατία και την ελευθερία παντού και στον τόπο μας.
