Από τον κ. Σπύρο Μπαλτογιάννη λάβαμε την παρακάτω επιστολή-απάντηση, στο άρθρο του Θύμιου Τζάλλα, με τίτλο «Θα είναι ο Γκόντας για τον Ελισάφ ό,τι υπήρξε ο Καμμένος για τον Τσίπρα;», ως συμβολή στον διάλογο για την αποδοτική λειτουργία της νέας Δημοτικής Αρχής. Ο κ. Σπύρος Μπαλτογιάννης είναι απόφοιτος Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων, τ. εκπαιδευτικός, Διευθυντής του Λυκείου της Ελληνογαλλικής Σχολής και ζει στη Καλαμαρί Θεσσαλονίκης.
Κύριε Τζάλλα,
Προσπαθώντας να απαντήσω στο ερώτημα που θέτετε αλλά και να διατυπώσω κάποιες σκέψεις σχετικά με το περιεχόμενο του άρθρου σας, ξεκινώ από το εισαγωγικό σημείωμά σας, για το οποίο θα ήθελα να επισημάνω ότι ο χαρακτηρισμός των κυρίων Ελισάφ, Μπέγκα και της κυρίας Καλογιάννη ως σοβαρών προσωπικοτήτων και μετρημένων πολιτικών κοινής αποδοχής, δεν αποκλείει να έχουν την κοινότητα χαρακτηριστικών με τους επικεφαλής των άλλων παρατάξεων. Κατά συνέπεια δεν μπορεί κάποιος να αισθάνεται δυστυχής για την διαμόρφωση συγκεκριμένων συμμαχιών στο Δήμο. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει κοινό κριτήριο για την έννοια του «μετρημένου πολιτικού» και από την άλλη θεωρώ ότι η «κοινή αποδοχή» του σε μια χρονική συγκυρία μπορεί να αναιρεθεί, όπως άλλωστε έχει συμβεί στο χώρο της πολιτικής πάρα πολλές φορές. Τέλος, η απλή αναλογική δε «διευκολύνει», όπως λέτε, τη δημιουργία συνεργασιών αλλά την επιβάλλει και αυτή η διαφορά είναι εξαιρετικής σημασίας, διότι από το πεδίο των ευχών και των επιθυμιών μεταφερόμαστε στο πεδίο της ανάγκης-του πρέπει και μάλιστα του «χρη», ενός «πρέπει» δηλαδή με ηθικό περιεχόμενο. Η Διοίκηση του Δήμου είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ να είναι αποτελεσματική, για να πάει μπροστά την υπόθεση της πόλης και των πολιτών της.
Σχετικά τώρα με το άρθρο σας, κατά την άποψή μου, η δημοσιογραφική πέννα πρέπει να είναι σαφής και η άποψη του έγκριτου δημοσιογράφου τεκμηριωμένη.
Ξεκινάτε, λοιπόν το άρθρο σας, χρεώνοντας ως αποτυχία του νέου Δημάρχου τη μη συμμετοχή των δύο υψηλού ποσοστού συνδυασμών στη Διοίκηση του Δήμου. Η απόδοση της χρέωσης δεν αναιρείται με το να αποδίδετε ευθύνες και στους άλλους δύο, την οποία μάλιστα την αιτιολογείτε ευσύνοπτα. Κύριε Τζάλλα, η εκτίμησή μου είναι ότι δεν τεκμηριώνετε την «ευθύνη» της μη συγκεκριμένης συνεργασίας στο νέο Δήμαρχο. Δεν ξεκινάτε από το ποιες αρχές δεν σεβάστηκε και ποιος-α στο χτίσιμο της συνεργασίας, ποιοι είναι οι θεμιτοί και ποιοι είναι οι αναγκαίοι συμβιβασμοί, που απαιτούνται και ποιος-α ήταν αμετακίνητος-η στις αρχικές του-της θέσεις.
Τι έκανε λοιπόν ο κ. Μωυσής Ελισάφ; Είπε η συνεργασία είναι επιθυμητή και επιβεβλημένη. Ο νέος Δήμαρχος όπως και η πλειονότητα των Δημάρχων της χώρας και να ήθελαν δε θα μπορούσαν να τοποθετήσουν τους Συμβούλους τους σε 3 θέσεις ευθύνης τον καθένα. Συνεργασία, λοιπόν. Με αρχές. Με μνημόνιο συνεργασίας. Ευθύνη έχουν όσοι δεν συνεργάστηκαν για να δημιουργηθεί μνημόνιο συνεργασίας, ή όσοι υπέγραψαν ένα μνημόνιο συνεργασίας που κρίνεται ανεπαρκές. Αν θέλετε να αποδοθούν κάπου ευθύνες για μια πιο διευρυμένη συνεργασία, θα πρέπει να παραθέσετε στοιχεία έστω και ως δημοσιογραφική πληροφορία για το τι ζήτησε και σε τι δεσμεύτηκε κάθε εν δυνάμει συνεργαζόμενος-η και αν τα αιτήματα και οι μη δεσμεύσεις συνιστούσαν συμβολή στη συνεργασία ή την τορπίλιζαν.
Ειρήσθω εν παρόδω, ο συσχετισμός με τις κινήσεις στην κεντρική πολιτική σκηνή την προηγούμενη τετραετία δεν τεκμηριώνει έλλειμμα Δημοκρατίας του νέου Δημάρχου και των συνεργαζομένων παρατάξεων, ούτε μειωμένη ευαισθησία σε αρχές και θεσμούς. Αντιθέτως, η μη υπογραφή των μνημονίων συνεργασίας από τους άλλους συνδυασμούς, εφόσον δεν τεκμηριώνουν την άρνησή τους, μας προβληματίζει για την προτεραιότητα της εκτονωτικής τους διάθεσης από μια ήττα ή την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών έναντι της διάθεσης συμβολής στην πρόοδο της πόλης. Όσο για το αν ο Δήμαρχος «χρεωθεί» τον κ. Γκόντα, όπως η αριστερά τον κ. Καμμένο, θεωρώ ότι ο κ. Γκόντας έχει και την ευφυία και τη θέληση να προσαρμοστεί σε μια άσκηση πολιτικής που θα είναι διαφοροποιημένη από την εποχή της Δημαρχίας του (η μη συμμετοχή του κ. Γκόντα στο «υπουργικό σχήμα» ενισχύει την άποψή μου). Οι δε σύμβουλοί του που ανέλαβαν θέση ευθύνης δε φέρουν κάποιο «βάρος» από το παρελθόν. Τέλος η υπόθεση της «χρέωσης», κατά την άποψή μου πάντοτε, δεν εξαρτάται από την επιθυμητή, έτσι κι αλλιώς, διεύρυνση της συνεργασίας με τον κ. Θ. Μπέγκα και την κα Τ. Καλογιάννη, αλλά προϋποθέτει δύο παραδοχές που δεν πρέπει να θεωρούνται δεδομένες: πρώτον, ότι η παράταξη του κ. Γκόντα δε θα σεβαστεί το μνημόνιο συνεργασίας ή θα συμβάλλει στην αλλοίωση των αρχών και των στόχων της παράταξης του Νέου Δημάρχου και, δεύτερον, ότι η παράταξη «Γιάννενα Νέα Εποχή» θα βγει αποδυναμωμένη (δηλαδή δε θα έχει πείσει τους συμπολίτες) στο τέλος της τετραετίας. Η γνώση της ισχυρής προσωπικότητας, των ικανοτήτων του κ. Μ. Ελισάφ και της πίστης του στο διάλογο και τον σεβασμό στις αρχές των συνεργασιών δε μου επιτρέπει να δώσω κάποια σημαντική πιθανότητα στο ενδεχόμενο να βρεθεί μακριά από τους προδιαγεγραμμένους στόχους του.
