Οικονομικοί μετανάστες στη Μαλαισία θεωρεί ότι είναι η κ. Φιλίππα από τη Θεσσαλονίκη. Όχι μετανάστες πολυτελείας, αλλά πραγματικοί μετανάστες. Που ήρθαν εδώ σαν οικογένεια και ξεκίνησαν πάλι από την αρχή! Και το σημαντικό είναι ότι σπουδάζουν με άνεση τα παιδιά τους, χωρίς όμως η ίδια, όπως λέει, να έχει μια πιο άνετη ζωή…
Γιατί ήρθατε στη Μαλαισία, κ. Φιλίππα;
Ακολουθήσαμε και εγώ και τα παιδιά μου τον σύζυγό μου, που ήρθε εδώ για δουλειά. Από ανάγκη, κ. Γεωργία! Ποιος αφήνει πίσω την πατρίδα και πρόσωπα αγαπημένα και φεύγει; Αυτός που έχει ανάγκη! Μεγάλη ανάγκη!
Οικονομική μετανάστες είμαστε! Ο άντρας μου είχε στην Ελλάδα εταιρεία με μηχανές μεγάλου κυβισμού από Αγγλία, είναι μηχανικός. Και από ένα σημείο και μετά το παράκανε η προηγούμενη κυβέρνηση με τη φορολογία. Κουραστήκαμε να πληρώνουμε φόρους, και δεν έβγαινε πουθενά!
Δουλεύει σκληρά εδώ ο άντρας μου, αλλά πληρώνεται πολύ καλά
Και πώς έγινε η επιλογή της χώρας;
Πάλι με μηχανάκια δουλεύει, με την ίδια αντιπροσωπεία. Έγινε προκήρυξη και από τα 100 άτομα ήταν στους τρεις πρώτους, έδωσε συνέντευξη και μπορούσε να επιλέξει Αγγλία, Νέα Ζηλανδία και Μαλαισία.
Είναι τέσσερα χρόνια εδώ και αυτός που έχει την εταιρεία είναι ντόπιος μουσουλμάνος. Είναι πολύ ευχαριστημένος ο άντρας μου. Δουλεύει σκληρά, αλλά πληρώνεται πολύ καλά.
Έχουμε, όμως, πολλά έξοδα, γιατί τα ιδιωτικά σχολεία, που πηγαίνουν τα παιδιά, είναι πολύ ακριβά και δεν τα πληρώνει η εταιρεία, όπως γίνεται σε άλλους, και γι’ αυτό επιλέξαμε το μουσουλμανικό, που είναι πιο φτηνό. Είναι στην αγγλική γλώσσα. Στα δημόσια δεν μπορείς να πας, αν δεν ξέρεις τη γλώσσα τους.
Ξαφνιάστηκαν, όταν άκουσαν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Μουσουλμάνος…
Πόσα παιδιά έχετε και σε ποια τάξη πηγαίνουν; Πώς βίωσαν αυτή την αλλαγή;
Έχω δυο αγόρια. Ο μεγάλος τώρα ξεκίνησε το πανεπιστήμιο, το οποίο είναι διεθνές, έχει να κάνει με παιδιά από διαφορετικές χώρες και αυτό του αρέσει πολύ! Ήρθε εδώ στα μισά της Β’ Λυκείου, τελείωσε το μουσουλμανικό και μετά έδωσε εξετάσεις και πέρασε προγραμματισμό υπολογιστών.
Ο μικρός ξεκίνησε εδώ το Γυμνάσιο. Είχαμε έρθει ένα καλοκαίρι για διακοπές, ήταν ήδη εδώ ο άντρας μου, και ο μικρός δεν θέλησε να ξαναγυρίσει στην Ελλάδα και έμεινε με τον πατέρα του. Μετά ήρθαμε κι εμείς…
Τους προβλημάτισε πολύ το θέμα της θρησκείας, αν και στο μάθημα των θρησκευτικών βγαίνουν έξω αυτοί που δεν είναι μουσουλμάνοι, αλλά τα συζητάνε με φίλους, και συμμαθητές και, όσο να ‘ναι, παιδιά είναι ακόμη, έχουνε και αυτά τις απορίες τους.
Και στο μάθημα της ιστορίας ξαφνιάστηκαν, όταν άκουσαν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Μουσουλμάνος. Ακούς εκεί Μουσουλμάνος ο δικός μας Μέγας Αλέξανδρος! Αλλά και τα δυο συνήθισαν πια και μερικά πράγματα τα διακωμωδούν.
Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα. Χάσανε τους φίλους, τους συμμαθητές, ήρθαν σε ένα πολύ διαφορετικό περιβάλλον, με διαφορετική κουλτούρα, διαφορετική θρησκεία, διαφορετική κατοικία, διαφορετικά φαγητά. Πολύ σημαντικά όλα αυτά για τα παιδιά.
Σιγά-σιγά εξοικειώθηκαν, προσαρμόστηκαν, κάνανε φίλους στο σχολείο. Ο μεγάλος δουλεύει κιόλας σαν σερβιτόρος, πήρε και μηχανάκι και κυκλοφορεί άνετα μόνος του, και είναι πολύ ευχαριστημένος!
Τον μικρό τον πηγαίνω εγώ στο σχολείο, είναι μακριά, κάνω κάθε μέρα 25 χιλιόμετρα.
Το κύριο είναι που μπορούμε άνετα να σπουδάσουμε τα παιδιά
Πόσα χρόνια είστε εδώ;
Ο σύζυγός μου τέσσερα. Ο μεγάλος γιος μου δυο χρόνια, και ο μικρός τρία και μισό. Εγώ έχω περίπου δυο χρόνια. Ήρθα και πριν, αλλά έφυγα για λίγο, είχα την μητέρα μου άρρωστη.
Έγινε η ζωή σας πιο εύκολη εδώ; Θα θέλατε να γυρίσετε στην Ελλάδα;
Να σας πω. Μπορεί να έχει πιο μεγάλο μισθό ο άντρας μου, αλλά εγώ δεν έχω πιο άνετη ζωή. Δηλαδή να ταξιδεύω, να πηγαίνω διακοπές, να βγαίνω πιο συχνά έξω, να ψωνίζω με την άνεσή μου, δεν μπορώ να τα κάνω αυτά. Πληρώνουμε και τα σχολεία, όπως σας είπα. Βέβαια είμαστε και οικογένεια, πληρώνουμε καύσιμα, φαγητό –αν και είναι πιο φτηνά εδώ, εκτός και αν ψωνίζεις ευρωπαϊκά, τυριά, γάλα, από Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία…
Εμείς εδώ ήρθαμε από το μηδέν. Και βέβαια θα ήθελα να είμαι στην πατρίδα μου, να είχα μια δουλειά. Όνειρο απατηλό!
Αν μέναμε, δεν θα πεινούσαμε, θα μπορούσε ο άντρας μου να βγάλει ένα μεροκάματο, αλίμονο! Αλλά μόνο το φαγητό είναι; Πώς θα σπουδάζαμε τα παιδιά; Το κύριο είναι που μπορούμε να σπουδάσουμε τα παιδιά με άνεση.
Και σας το ξαναλέω! Ήρθα εδώ, επειδή έπρεπε να έρθω. Δεν ήρθα με τη χαρά ότι θα πάω στη Μαλαισία να ζήσω!
Διώχνει η Ελλάδα τα παιδιά της;
Εμ! Αυτό κάνει.
Και ο άντρας μου ήρθε εδώ στα 49 του! Και πάλι από την αρχή. Στην κυριολεξία.
Κι ο πρόξενος να μου λέει κανένας!
Με τους Έλληνες έχετε επαφή;
Όταν πρωτοήρθα εδώ, ρώτησα τον γραμματέα, που έκανε χρέη πρόξενου εδώ, αν έχει Έλληνες και μου είπες πως έχει αλλά όχι μόνιμους Δεν το έψαξα ξανά.
Και πριν ένα μήνα με κάλεσε μια Ρωσίδα, φίλη, σε ένα μπάρμπεκιου. Που το διοργάνωναν… Έλληνες! Εκεί που πρωτοσυναντηθήκαμε και εμείς. Τι να σας πω! Τρελάθηκα! Μα πώς είναι δυνατόν, αναρωτιόμουν! Τόσοι Έλληνες εδώ κι εγώ να μην έχω πάρει χαμπάρι! Κι ο πρόξενος να μου λέει «κανένας»; Πέταξα από τη χαρά μου!
Όχι βέβαια ότι μου έφυγε η μελαγχολία που συχνά με πιάνει! Ούτε και η μοναξιά που κατά καιρούς νιώθω.
Οι γυναίκες εδώ; Πώς είναι η ζωή τους;
Καταρχάς τα παιδιά μου δεν είναι μικρά, για να πηγαίνω στα σχολεία και να έχω επαφές με άλλες μαμάδες. Δεν τις έχω ζήσει στα σπίτια τους. Είναι ευγενέστατες, μορφώνονται, δουλεύουν, οδηγούν, είναι περιποιημένες, βάφονται, ντύνονται ωραία και ακριβά. Όχι βέβαια όλες, εξαρτάται από το οικονομικό και ξεχωρίζουν οι πλούσιες και είναι πάρα πολλές!
Δεν νομίζω ότι ζουν την ανεργία εδώ
Πώς βλέπετε τη ζωή τους γενικά, διαφέρει από αυτήν της Ελλάδας;
Ζούνε πολύ καλύτερα από μας! Αυτά που βλέπω, λέω. Υπάρχει και η φτώχεια, όπως παντού. Νομίζω είναι πιο άνετοι και χωρίς κόμπλεξ, δεν ξέρω κιόλας μέσα στα σπίτια τους πώς είναι, δεν έχω μπει. Δεν νομίζω ότι ζουν την ανεργία. Άμα θέλεις, μπορείς να βρεις δουλειά και μεταξύ τους στηρίζονται και η κυβέρνηση τούς υποστηρίζει.
Επίσης, κάτι που δεν το βλέπεις στην Ελλάδα κι εδώ είναι πολύ έντονο είναι τα πάρα πολλά ακριβά αμάξια που κυκλοφορούν στους δρόμους σε καθημερινή βάση.
Θέλετε να δουλέψετε;
Ναι, θα ήθελα. Δεν προλαβαίνω.
Έχω σπουδάσει φυσικοθεραπεύτρια και ποδολογία. Στη Θεσσαλονίκη δούλευα κατά διαστήματα.
Ίσως αργότερα να προσπαθήσω, να μην έχω και τα δρομολόγια του μικρού.
Νιώθετε ξένη εδώ; Φοβάστε;
Ξένη νιώθω, αλλά δεν φοβάμαι! Αισθάνομαι πιο ασφαλής από ό,τι στην Ελλάδα.
Κυκλοφορώ ελεύθερα, πολύ άνετα, οδηγώ και ας είναι από αριστερά.
Εκεί που μένουμε, έχει πέντε συγκροτήματα πολυκατοικιών με έξι πισίνες και δυο γυμναστήρια, είναι περιφραγμένο και έχει θυρωρούς, δεν μπαίνει ο οποιοσδήποτε. Αλλά και απέξω που έχει μαγαζιά, καφέ, εστιατόρια, σούπερ μάρκετ, κυκλοφορώ με τα πόδια χωρίς κανένα φόβο!
