«Η Ασία για μένα είναι ένα μεγάλο σχολείο!»

Ήθελε να τα πει όλα μαζεμένα! Από τα όνειρα, που έκανε έφηβη, εκεί στο Χαϊδάρι που γεννήθηκε και μεγάλωσε, τις σπουδές και το φευγιό της στο εξωτερικό, τη ζωή στις πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου στη Βόρεια θάλασσα, μέχρι την κατάληξή της εδώ σ’ αυτή τη γωνιά της Γης, την Ασία, που την θεωρεί «μεγάλο σχολείο».

Είστε, κ. Παπαδοπούλου, από τις τυχερές Ελληνίδες, από όσο μπορούμε να γνωρίζουμε, που εργάζεστε στην Κουάλα Λουμπούρ, οπότε είναι εξασφαλισμένες η παραμονή σας εδώ και η οικονομική σας ανεξαρτησία.

Έτσι ακριβώς είναι! Για να φτάσω όμως ως εδώ… Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Γύρω στα 14, αρχές Γυμνασίου, ξαπλωμένη στο κρεβάτι με τη μαμά μου, με ρωτάει: Τι θέλεις να γίνεις, όταν μεγαλώσεις; Να μάθω να οδηγώ Κρος και να φύγω στο εξωτερικό. Γιατί παιδί μου να φύγεις; Δεν ξέρω, αλλά θα φύγω. Τα κατάφερα και τα δυο. Πέρασα στην Πάτρα στο Γεωλογικό, το 1999. Οι παππούδες με θέλανε γιατρό, η γιαγιά δασκάλα, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.

Για μένα το πανεπιστήμιο ήταν η φυσική κατάληξη. Δεν ήθελα να γίνω κάτι συγκεκριμένο. Πάντα έκοβε το μυαλό μου. Ήμουν το «χαρισματικό παιδί», το «παιδί θαύμα», έτσι λέγανε. Εγώ πιστεύω ότι υπήρχανε και υπάρχουν πολύ πιο έξυπνοι από μένα, όπως και πολύ χειρότεροι… Ήμουν πολύ καλή μαθήτρια πάντα. Ότι κάνω πράγματα γρήγορα και με ευκολία, για μένα είναι φυσιολογικό, άλλοι το θεωρούν πολύ έξυπνο, έτσι λέγαν πάντα οι δάσκαλοι στους γονείς μου.

Και γιατί δεν σπουδάσατε ιατρική, ας πούμε.

Γιατί φοβάμαι το αίμα! Όμως ούτε μηχανολόγος-μηχανικός, που θα το ήθελα, σπούδασα. Κι αυτό γιατί στην ηλικία των 17, που έπρεπε να πέσω με τα μούτρα στο διάβασμα…

Και η Γεωλογία πώς προέκυψε;

Απλά πέρασα εκεί. Όμως και κάθε φορά που επισκεπτόμασταν την Καβάλα, του πατέρα μου την πόλη, εκεί προς τη Θάσο, βλέπαμε τις πετρελαιοπηγές και τον χώρο, όπου γίνονταν οι εξορύξεις, στις πλατφόρμες δούλευε και ο θείος μου. Όλο αυτό το σκηνικό ήταν για μένα μια πολύ οικεία εικόνα…

Το Γεωλογικό το έβγαλα σε πέντε χρόνια, και ήμουν και πρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου για τρία χρόνια. Κανείς δεν πίστευε ότι θα κερδίσω τις εκλογές σαν ανεξάρτητη! Πήραμε τις περισσότερες ψήφους! Χωρίς καμία ιδιαίτερη προετοιμασία, ούτε και με περίτεχνες γυαλιστερές αφίσες και τα λοιπά. Απλά τύπωσα την τελευταία στιγμή σε ένα απλό χαρτί τα ονόματα και τα κόλλησα στον τοίχο δίπλα στις τεράστιες αφίσες των άλλων παρατάξεων, που είχαν κομματικές ταμπέλες.

Αλλά και στα πενταμελή στο σχολείο έβγαινα πρώτη, με προτιμούσαν οι συμμαθητές μου…

…και μετά, τα πετρέλαια και η υποθαλάσσια αρχαιολογία

Και το εξωτερικό;

Μόλις πήρα το πτυχίο, αποφασίζω ότι θέλω να ειδικευτώ στη θαλάσσια γεωλογία για δυο λόγους. Ο πρώτος λόγος η Γεωφυσική, τα πετρέλαια. Και ο δεύτερος η υποθαλάσσια Αρχαιολογία, αν γύριζα ποτέ στην Ελλάδα να ασχοληθώ, γιατί, όπως είναι γνωστό, πολλές πόλεις μας είναι κάτω από την θάλασσα. Τα καλύτερα πανεπιστήμια για αυτές τις ειδικότητες ήταν δυο. Στην Αγγλία και στην Νορβηγία.

Λοιπόν, καθώς βρίσκομαι σε μια γεωλογική εκδρομή με το πανεπιστήμιο στο εξωτερικό, συναντάμε ένα ζευγάρι Νορβηγών, και με έναν φίλο, που ήμασταν παρέα, τους λέμε ότι θέλουμε να κάνουμε μεταπτυχιακό στο Τρόντχαϊμ, στη Νορβηγία. Αν είστε από την Ελλάδα, μας είπανε, μην πάτε· γιατί έχει έξι μήνες σκοτάδι, δεν θα την παλέψετε! Και βρεθήκαμε να κάνουμε αιτήσεις στο πανεπιστήμιο του Σουαθάμπτον στην Αγγλία, όπου και μας πήραν.

Ήμουν ο Κολόμβος της μικροκοινωνίας μας

Εκεί βρήκατε και δουλειά;

Στην Αγγλία, για να βρεις δουλειά, πρέπει να κάνεις βιογραφικό εννέα μήνες πριν. Κάθε χρόνο οι εταιρείες κάνουν έκθεση καριέρας. Πηγαίνουν στα πανεπιστήμια να σε δούνε, να τους δεις… Δεν το ήξερα καν. Όταν είσαι από την Ελλάδα, δε στο λένε.

Αρχίζω να κάνω μόνη μου αιτήσεις, χωρίς να το ξέρουν οι γονείς μου, έκανα μόνο για εξωτερικό. Και με πήραν στην Αγγλία.

Τηλεφωνώ στους γονείς μου, ήταν διακοπές στη Θάσο και γιόρταζαν τον Δεκαπενταύγουστο, μου είπαν χρόνια πολλά για τη γιορτή μου, κι εγώ τους ανακοινώνω ότι βρήκα δουλειά στην Αγγλία. Ακούω τη φωνή του πατέρα μου, στο βάθος, να λέει: «Γύρνα πίσω και θα δούμε»! «Έχει παρθεί η απόφαση και δεν χρειάζεται να το συζητήσουμε», τους είπα.

Η μάνα μου χάρηκε. Και ο πατέρας μου, δε λέω! Αλλά στην οικογένειά μας και στο σόι μας γενικά, είμαστε μια μικρή κλειστή κοινωνία, που ουσιαστικά κανείς δεν τόλμησε να φύγει ποτέ, ούτε ξαδέλφια, ούτε φίλοι μας, ούτε και παιδιά από τη γειτονιά μας, εκεί στο Χαϊδάρι όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα.

Να φανταστείτε, όταν τελείωσα το πρώτο πτυχίο, η γιαγιά μου μού είπε: «Άντε τώρα! Προίκα έχεις το πτυχίο, μορφωμένη είσαι, και όμορφη, να βρεις έναν καλό γαμπρό». «Γιαγιά θα φύγω έξω για έναν χρόνο.» Και όταν γύρισα επανέλαβε: «Άντε! τώρα έχεις δυο πτυχία.» «Γιαγιά, όχι μόνο δεν θα παντρευτώ, αλλά θα μείνω στο εξωτερικό να δουλέψω!», της είπα. Ήταν τσαούσα και Αρβανίτισσα, τι να έλεγε όμως; μπροστά στη δική μου αποφασιστικότητα;

Ήμουν ο Κολόμβος της μικροκοινωνίας μας…

Βρήκα δουλειά σε μια εταιρεία, που έκανε εξορύξεις πετρελαίου στη Βόρεια θάλασσα.

Δώδεκα ώρες δουλειά επί τέσσερις συνεχόμενες βδομάδες…

Πού ακριβώς, και πώς ήταν οι συνθήκες εκεί;

Στη Νορβηγία, Αγγλία, Ολλανδία, Δανία. Και στον Ατλαντικό. Ήμουν Γεωλόγος στην πλατφόρμα. Δώδεκα ώρες δουλειά και δώδεκα ώρες ξεκούραση στην πλατφόρμα. Αυτό γινόταν επί τέσσερις συνεχόμενες βδομάδες.

Και μετά δυο με τέσσερις βδομάδες ρεπό στην Ελλάδα. Είχα δηλώσει εκεί μόνιμη κατοικία και μου πληρώνανε το εισιτήριο.

Και ο μισθός;

Για τα ελληνικά δεδομένα πολύ καλά. Ειδικά όταν όλοι μου οι φίλοι ζούσαν ακόμη με τους γονείς τους. Όμως οι ανειδίκευτοι εργάτες στην πλατφόρμα, που μπορεί να ήταν και πρώην κατάδικοι, πρώην ναρκομανείς και δεν ξέρω τι άλλο, έπαιρναν πιο πολλά από μένα, που είχα δυο πτυχία! Για τα αγγλικά δεδομένα δεν ήταν πολλά.

Θυμάμαι σε ένα από τα ταξίδια μου καθόταν δίπλα μου μια κυρία, που πήγε να δει τον φοιτητή γιο της στη Αγγλία, και με ρώτησε τι κάνω. Και γυρνάει με ένα απογοητευμένο ύφος και μου λέει: «Παιδί μου, δεν είναι δουλειά αυτή για γυναίκες»!

Και πράγματι δεν ήταν;

Δεν μπορώ να σας το πω με βεβαιότητα. Δεν ξέρω πώς θα συμπεριφερόταν άλλη γυναίκα στην ίδια θέση με μένα. Εγώ τα κατάφερα, άντεξα.

Έπαιρνα την πτήση της KLM για Άμστερνταμ, και από κει άλλο αεροπλάνο για όπου αυτοί είχαν κανονίσει σε ποιο μέρος θα πήγαινα για δουλειά. Στις πρώτες πτήσεις όλο και είχα ενδιαφέρον το πού και το πώς, μετά κατάντησε ρουτίνα: με το που καθόμουν στο αεροπλάνο, κοιμόμουν.

Τι ακριβώς κάνατε;

Ξεκίνησα ως γεωλόγος στην επίβλεψη του πηγαδιού και στην εξόρυξη του πετρελαίου. Ύστερα έφτασα να είμαι ελεγκτής. Έλεγχα την ακεραιότητα του εξοπλισμού.

Και τις υπόλοιπες ελεύθερες ώρες πώς ήταν η ζωή σας, εκεί στη μέση της θάλασσας, πάνω στην πλατφόρμα;

Συνήθως κοιμόμουν. Αλλά είχε και γυμναστήριο, αίθουσα κινηματογράφου, αίθουσα αναψυχής, διάβαζα…

Και από φαγητό;

Είχε τέσσερα γεύματα την ημέρα, με πέντε-έξι επιλογές. Φρούτα, γλυκά.

Πόσοι άνθρωποι ήταν πάνω στην πλατφόρμα; Είχε άλλες γυναίκες;

Από πενήντα μέχρι εκατό άτομα. Οι συνεργάτες μου ήταν όλοι άντρες.

Είχατε προβλήματα ως γυναίκα;

Ε! Όλο και υπήρχαν κάποια κρούσματα.

Νόμιζα ότι θα μπορούσα να δουλεύω και να σπουδάζω. Αμ δε!

Πάντα με την ίδια εταιρία δουλεύατε;

Όχι. Δεν ήμουν πάντα στην ίδια εταιρεία, έχω αλλάξει αρκετές φορές.

Ήθελα να κάνω ένα μεταπτυχιακό ΜΒΑ, που σημαίνει διοίκηση επιχειρήσεων. Ήθελα να το κάνω στο Λονδίνο. Αλλά η δουλειά μου εκείνο τον καιρό ήταν έξω από το Αμπερντίν στη Σκωτία, και η κατοικία μου στην Αθήνα. Δύσκολα πράγματα!

Αποφάσισα να μένω στο Αμπερντίν, να κάνω εκεί το μεταπτυχιακό, να δουλεύω στη Βόρεια θάλασσα και να πηγαινοέρχομαι στην Ελλάδα, όποτε ήταν εφικτό, τρεις φορές τον χρόνο. Νόμιζα ότι θα είναι εύκολο να δουλεύεις στην πλατφόρμα και να σπουδάζεις. Αμ δε! Αποφάσισα να μείνω μόνο στο μεταπτυχιακό για έναν χρόνο και μετά ξεκίνησα τη δουλειά πάλι στην ίδια εταιρεία. Εκείνο τον καιρό πήρα και τη βρετανική υπηκοότητα.

Στο μεταπτυχιακό γνώρισα και τον άντρα μου.

Και έτσι δεν έχω το τρελό άγχος για δουλειά

Τι είναι αυτό που σας διασφαλίζει και δεν μένετε χωρίς δουλειά;

Έχω πολύ δυνατό βιογραφικό. Έχω κάνει πολλά πράγματα, έχω καλή ειδίκευση και προϋπηρεσία. Και έτσι δεν έχω το τρελό άγχος για δουλειά –πάντα όμως υπάρχει.

Και τι σας έφερε εδώ στην Ασία;

Η εταιρεία, που δούλευα, μου έκανε την πρόταση να έρθω στην Ασία, και πρώτα στη Σιγκαπούρη, για να αναπτύξω ένα συγκεκριμένο τμήμα. Όταν το αποφάσισα ότι θέλω να φύγω για Ασία, ο σύντροφός μου, που ήμασταν εννέα χρόνια μαζί, δεν μπορούσε να ακολουθήσει, γιατί δεν αναγνώριζαν εδώ τη σχέση δυο ανθρώπων, όπως στην Ευρώπη. Και έτσι τον Οκτώβριο του 2016 κατεβαίνω Σιγκαπούρη και υπογράφω το συμβόλαιο. Επιστρέφω στο Αμπερντίν, παντρευόμαστε στις 20 Νοεμβρίου, και στις 26 πάλι Σιγκαπούρη, όπου μένουμε έξι μήνες. Ο άντρας μου, που εργαζόταν στο Αμπερντίν, παραιτείται, για να με ακολουθήσει. Κλείνει τα γραφεία η εταιρεία στη Σιγκαπούρη και τα φέρνει εδώ στην Κουάλα Λουμπούρ. Μετά από έναν χρόνο βρήκε δουλειά και ο άντρας μου στην ίδια εταιρεία, ως μηχανικός.

Πώς θεωρείτε τον εαυτό σας εδώ; Σαν έναν πλούσιο οικονομικό μετανάστη;

Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει πλούσιος ή φτωχός μετανάστης. Υπάρχει οικονομικός μετανάστης.

Γιατί έχω ρίξει πολλή δουλειά!

Γιατί δεν προσπαθήσατε να βρείτε δουλειά στην Ελλάδα;

Η χώρα μου δεν μπορούσε να μου προσφέρει τη δουλειά και την ανάπτυξη που αντιστοιχούσε στις γνώσεις μου και τις ικανότητές μου. Οι εταιρείες, στις οποίες εργάστηκα, μου πρόσφεραν εκπαίδευση, χρόνο και προγράμματα για να μάθω, καθώς και εμπειρίες και δυνατότητες να ανελιχθώ, σύμφωνα με τις ικανότητές μου και τη δουλειά που έχω ρίξει. Γιατί έχω ρίξει πολλή δουλειά!

Δεν υπάρχουν μεγάλες εταιρείες στην Ελλάδα, που θα μπορούσαν να προσφέρουν ανάλογα;

Ναι, υπάρχουν εταιρείες. Αλλά η φήμη, που έχουν ως εργοδότες, δεν μου δίνει καμία εγγύηση του να θέλω να δώσω χρόνο και κόπο.

Ασία: ένας διαφορετικός κόσμος με τις δικές του νόρμες

Και πώς βλέπετε την Ασία;

Η Ασία για μένα προσωπικά είναι ένα μεγάλο σχολείο. Όσο έδεσα με τη Βόρεια Ευρώπη, λόγω του ότι είμαστε περίπου στο ίδιο μήκος κύματος, τόσο δεν δένω εδώ! Εδώ έχω δυσκολίες ως προς την προσαρμογή. Είναι ένας διαφορετικός κόσμος, με τις δικές του νόρμες.

Η εταιρεία, που δουλεύω, είναι γαλλοαμερικάνικη, μέχρι τώρα έτυχε να δουλέψω μόνο σε γαλλικές. Το 60% με 70% των εργαζομένων στις ξένες εταιρείες, εδώ στην Ασία, σύμφωνα με τον νόμο, πρέπει να είναι Ασιάτες. Οι μαλαισιανοί συνεργάτες μου είναι καλοί άνθρωποι μεν, αλλά ακόμη χρόνια πίσω όσον αφορά τα έθιμά τους, και σε σύγκριση με τον καπιταλισμό, που τους προέκυψε, και δεν μπορούν να ακολουθήσουν την ταχύτατη ανάπτυξή του και το πώς πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Με τα χίλια ζόρια, ούτε στο μισό δεν ανταποκρίνονται. Όλο ναι, λένε. Δεν λένε ποτέ όχι. Βαδίζουν στον δικό τους ρυθμό…

Πρόκειται για εργάτες; Πόσους έχετε στο τμήμα σας;

Όχι, αυτοί, με τους οποίους συνεργάζομαι, είναι άνθρωποι με πτυχία που τελείωσαν πανεπιστήμιο, μηχανικοί και άλλες ειδικότητες. Υπάρχουν δυσκολίες και με τη γλώσσα, την αγγλική. Παίζει ρόλο και η θρησκεία, που τους επιβάλλει νόμους και ρουτίνες-έθιμα, τα οποία δεν τους επιτρέπουν να σκεφτούνε και λίγο έξω από το μικρό κουτί, που τους έχει περιορίσει.

Θέλω να πάρουν από μένα! Όλο και τους μαθαίνω κάτι. Εκείνο που περισσότερο με ενδιαφέρει είναι να υπάρχει ισορροπία και η ποιότητα δουλειάς να είναι εξαιρετική!

Τα καταφέρνετε;

Πέρασα αρκετά δύσκολα μέχρι να αποκωδικοποιήσω το πώς πρέπει να χειριστώ την ομάδα εδώ. Χρειάζεται καλύτερο πλανάρισμα και με την επικοινωνία τού να τα λέμε πολλές φορές, κάθε μέρα πάνω από το κεφάλι τους, «έλα λίγο ακόμη, λίγο ακόμη»! Ώσπου μπορεί και να τα καταφέρω με τον δικό μου τρόπο και θα είμαι και ήρεμη. Πέρυσι κουράστηκα πάρα πολύ, έφτασα στα όριά μου. Όμως οι πέντε εβδομάδες στην Ελλάδα διακοπές ήταν για μένα μεγάλη ξεκούραση και ανακούφιση. Μόλις επέστρεψα!

Σου προσφέρει ένα ευ ζην που η Ευρώπη δεν μπορεί να σου το προσφέρει…

Και η ζωή στην Κουάλα Λουμπούρ; Οι παρέες, οι φίλοι;

Η Μαλαισία σού προσφέρει ένα ευ ζην, που η Ευρώπη δεν μπορεί να σου το προσφέρει. Εκτός από τα πολιτιστικά δρώμενα στα οποία η Ευρώπη δεν πιάνεται!

Ερχόμενη εδώ, αγάπησα λίγο παραπάνω την Ελλάδα. Είμαστε έξυπνος λαός και μπορούμε να κάνουμε προκοπή. Δεν έχουμε σωστή παιδεία και καλή πολιτική.

Μετά από δυόμισι χρόνια εδώ, δεν νιώθω ακόμη άνετα, προσπαθώ να προσαρμοστώ. Το πρώτο είναι η δουλειά, μου πήρε πολύ χρόνο. Ταυτόχρονα και οι κοινωνικές μου διασυνδέσεις ακόμη διαμορφώνονται, ακόμη μαθαίνω πώς να λειτουργώ σαν ένας μετανάστης σε μια τελείως διαφορετική κουλτούρα.

Ο κοινωνικός μου περίγυρος αποτελείται από Έλληνες της διασποράς, θα’ ναι καμιά εξηνταριά με τα παιδιά, δεν τους γνωρίζω όλους. Επίσης κάνουμε παρέα με Μαλαισιανούς Κινέζους, ντόπιους Μαλέι, άλλους μετανάστες από τη δουλειά, που είναι μετανάστες πολυτελείας και αυτοί.

Ο τρόπος ζωής στη Μαλαισία είναι πολύ καλύτερος από ό,τι στην Αγγλία. Καταρχάς βρίσκουμε πολλά ελληνικά προϊόντα, πολύ καλής ποιότητας, γιαούρτια, λάδι, τυρί, ελιές. Στην πολυκατοικία που μένουμε, έχει φύλαξη, πισίνα, γυμναστήριο. Σαν κατασκευές, όμως, τα κτίρια δεν έχουν την ίδια ποιότητα που έχουν στην Ελλάδα.

Από την άλλη όμως, η Μαλαισία σου δίνει ένα αίσθημα προσωρινότητας. Έχει πάρα πολλούς ξένους από Ευρώπη, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Νότιο Αφρική, όλοι οικονομικοί μετανάστες υψηλού επιπέδου, που δουλεύουν σε εταιρείες, και βλέπεις έρχονται και φεύγουν, είναι περαστικοί από ‘δω σαν και μας. Είναι και αυτό μια στάση στη ζωή σου με διαφορετικές εμπειρίες. Εγώ δεν το μετάνιωσα που ήρθα εδώ. Δεν είμαι άνθρωπος που μετανιώνει εύκολα.

Αλλά δεν ζω ακριβώς και τη ζωή των μεταναστριών πολυτελείας, που δεν δουλεύουν, να σηκωθώ το πρωί να πιω το καφεδάκι μου στην πισίνα, να πάω στη γιόγκα, στα καταστήματα, να κάνω τις βόλτες μου τα πρωινά. Οι περισσότερες γυναίκες όλων αυτών, δεν δουλεύουν –όπως και αρκετοί άνδρες– μεγαλώνουν τα παιδιά, ασχολούνται με τα του σπιτιού και μάλλον καλά περνάνε!

Θα μπορούσατε να ζείτε έτσι;

Δεν θα το μπορούσα ποτέ. Θα ήθελα όμως να είχα χρόνο να ασχοληθώ με τα χόμπι μου, να γράψω, να διαβάσω, να ζωγραφίσω, να εξερευνήσω…

Τώρα βέβαια, στη δουλειά είμαι πολύ καλύτερα. Δουλεύω οκτώ ώρες! Μέχρι και το 2019 δούλευα από δώδεκα μέχρι 18.

Νιώθετε ξένη; 

Είμαι ξένη! Το νιώθω. Στην Αγγλία ήμουν Αγγλίδα, δεν ένιωθα ξένη.

Εδώ κάθε δυο βδομάδες ψεκάζουν για τα κουνούπια

Φοβάστε εδώ; Νιώθετε ασφάλεια;

Η Μαλαισία σού προσφέρει ασφάλεια από κλέφτες. Και νιώθεις ασφαλής στις πόλεις της. Εννοείται και μπορείς να κυκλοφορείς στον δρόμο μόνη σου χωρίς κανένα πρόβλημα. Αλλού είναι το πρόβλημα, η ασφάλεια και η εξασφάλιση της δουλειάς. Η εργοδοσία εδώ δεν σου παρέχει την ασφάλεια ότι θα έχεις πάντα δουλειά, γιατί όλες σχεδόν οι εταιρείες εξαρτώνται από τη νομοθεσία της Μαλαισίας. Ακόμη και ως ενοικιαστής ο νόμος είναι με το μέρος του ιδιοκτήτη, αν έχεις κάποιο πρόβλημα.

Εγώ, όμως, είχα και μια άσχημη εμπειρία. Και δεν νομίζω ότι πρέπει κανείς να νιώθει ασφαλής όσον αφορά την πανίδα της χώρας αυτής. Υπέφερα από δάγκειο πυρετό, με τσίμπησε κουνούπι. Αυτό συνέβη την περίοδο των βροχών. Δεν είχα καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Είχα μέρες πυρετό 40 και το πέρασα στο σπίτι, νομίζοντας ότι είναι κάποια βαριά γρίπη.

Προς το τέλος έβγαλα κάτι εξανθήματα και, επειδή είμαι αλλεργική, φοβήθηκα και πήγα στον γιατρό, διαφορετικά δεν θα πήγαινα. Με ρώτησε αν είχα πυρετό. Είναι δάγκειος, μου είπε και το επιβεβαίωσε με εξέταση αίματος. Είναι χαρακτηριστικό του δάγκειου η αναφυλαξία μετά το τέλος του πυρετού.

Υπάρχει κάποια πρόληψη σχετικά με τον δάγκειο πυρετό;

Να μην σε τσιμπήσει κουνούπι, και να είσαι τυχερός! Εδώ κάθε δυο βδομάδες ψεκάζουν για τα κουνούπια. Δεν γίνεται διαφορετικά! Και να έχεις πάντα μαζί σου, απαραίτητα αντικουνουπικό.

Όλες οι γυναίκες εδώ είμαστε υπό

Πώς αντιλαμβάνεστε τη θέση της γυναίκας εδώ; Πώς είναι ο μισθός της εργαζόμενης;

Στον δικό μου τον χώρο -και όχι μόνο- ο μισθός της γυναίκας για την ίδια προσφορά εργασίας είναι τουλάχιστον 25% λιγότερος!

Όσον αφορά τη θέση της μαλαισιανής γυναίκας, είναι πολύ καλύτερη από άλλες μουσουλμανικές χώρες. Αλλά συνεχίζει να είναι σε δεύτερη μοίρα η γυναίκα. Στο εστιατόριο, και συ που δεν είσαι ντόπια, πας με τη δική σου κάρτα να πληρώσεις, και, αν είναι δίπλα ο άντρας σου, δίνουν σε κείνον να βάλει το pin! Όλες οι γυναίκες εδώ είμαστε υπό. Το νιώθω.

Και η εταιρία σας «Άνεμος»; 

Με τη φίλη μου την Έφη και με την αγάπη μας για την Ελλάδα και η ανάγκη να προωθήσουμε τα ελληνικά προϊόντα, τα οποία θεωρώ ότι υπερέχουν σε ποιότητα από πολλά όμοια εδώ, δημιουργήσαμε την «Άνεμος». Θέλουμε να φέρουμε την Ελλάδα στην Ασία και την Ασία στην Ελλάδα!