Πέρσι που γινόταν η ανάπλαση της πλατείας Πάργης γονιός και παιδί κείτονταν στα χώματα πιο πέρα στην ίδια ύπτια θέση, αλλά με διαφορετική φορά. Σήμερα, κοντά έναν χρόνο μετά, τους βρήκαμε ξαπλωμένους λίγο πιο πέρα μέσα στον ανελέητα δυνατό καλοκαιρινό ήλιο του μεσημεριού. Κάποιος πρέπει να σκεφτεί να τους πάρει από’ κει, γιατί μόνοι τους δεν νομίζουμε ότι θα σηκωθούν ποτέ (όσο κι αν πολύ θα το ήθελαν).
