Το ανέκδοτο παλιό γιαννιώτικο, το θυμόμαστε από τα μαθητικά χρόνια. Αναφέρεται στα μέλη οικογένειας γύφτων -και μην μας προσάψει κανένας ρατσιστικές τάσεις, γιατί, τι να κάνουμε, έτσι ήταν το ανέκδοτο, δεν μπορούμε να το μετατρέψουμε σήμερα σε… πολιτικά ορθό. «Θα πάρω ένα άλογο», λέει ο πατέρας. «Να έχει χρώμα καφέ», ζητά η μάνα «και θα είναι δικό μου», «όχι θα το πάρω μαύρο», απαντά εκείνος. Καφέ, όχι μαύρο, καφέ- μαύρο και τα αίματα ανάβουν. «Θα το καβαλάω εγώ, πατέρα», λέει ο μικρός, «όχι εγώ» ο μεγαλύτερος γιος «και θα του δίνω και καμουτσιές». «Σε ποιο θα δίνεις καμουτσιές; Στο δικό μου άλογο;», θυμώνει ο πατέρας. «Εγώ θα το καβαλάω και εγώ θα το δέρνω», του απαντά ο γιος. «Μα είναι δικό μου το άλογο», λέει η μάνα «και όταν θέλω εγώ το βαράω». Χαμός και ομηρική μάχη για το τίποτε, για ένα άλογο που δεν είχαν πάρει. Από εδώ προέρχεται και η παροιμία «κάτι τρέχει στα γύφτικα».
Ενόψει εκλογών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση άναψαν καιρό τώρα τα αίματα. Τελευταίο κρούσμα η αντιπαράθεση για κάποια συζήτηση που έγινε σχετικά με ενδεχόμενη μελλοντική σιδηροδρομική σύνδεση Ελλάδας –Αλβανίας με τη γραμμή Φλώρινας – Κρυσταλλοπηγή –Πόγραδετς. Ο επικεφαλής της παράταξης «Ήπειρος Όλων» μέμφεται την σημερινή ηγεσία της περιφέρειας Ηπείρου, γιατί δεν έκανε τίποτε έτσι ώστε να γίνει η σιδηροδρομική σύνδεση από την περιοχή μας αντί της Δυτικής Μακεδονίας, έτσι ώστε να αναβαθμισθεί η Ήπειρος για την ανάπτυξη, τη σύνδεση με την Ευρώπη, τον τουρισμό για, για, για, για πολλά που σχετίζονται με την πύλη ουσιαστικά της Ευρώπης. Η άλλη παράταξη «Ήπειρος Οριζόντων» υπερθεματίζει με τον δικό της επικεφαλής υποψήφιο να φωνάζει ότι είπε πρώτος για το τραίνο το καλοκαίρι σε εκδήλωση στην Ηγουμενίτσα. Ποιος λοιπόν έκοψε πρώτος την κορδέλα της ανύπαρκτης σιδηροδρομικής γραμμής; Γιατί τσακώνονται για κάτι που δεν υπάρχει; Κάτι τρέχει και εδώ στα γύφτικα.
Όλα γίνονται λόγω της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου. Ασχοληθήκαμε περί αυτού και σε προηγούμενο σημείωμα. Δεν είναι η αναφορά σε ένα παλαιό αίτημα επιλήψιμη. Καλό είναι να υπάρχει προβληματισμός. Μόνο που θα θέλαμε, πέρα από προεκλογικούς αναθεματισμούς, συγκεκριμένη υλοποιήσιμη πρόταση σε κάθε ζήτημα. Επιμένουμε πάνω σε αυτό το θέμα, για να έχει ο προεκλογικός αγώνας έστω αυτή τη φορά ουσιαστικό περιεχόμενο. Αρκετά χρόνια τώρα με τον βερμπαλισμό. Κάνουμε λόγο για την περιφέρεια, όχι βεβαίως γιατί έχει την αποκλειστικότητα, μα έτυχε να απασχολεί την επικαιρότητα τελευταία, αφού στους δήμους δεν άρχισε ακόμη το νταβαντούρι. Παρόμοια φαινόμενα παρατηρούνται παντού. Το πρόβλημα της προεκλογικής αντιπαλότητας ως αυτοσκοπός αποτελεί προσφιλές σπορ σε κεντρικό και σε τοπικό επίπεδο. Φυσικά και γνωρίζουμε ότι απευθυνόμαστε σε «ώτα μη ακουόντων», δεδομένης της παθογένειας του πολιτικού μας συστήματος. Επιμένουμε αφενός μεν διότι είμαστε αθεράπευτα ρομαντικοί και αφετέρου τρέφουμε και κάποιες ελπίδες ότι μπορεί κάποιος να ακούσει έστω κάποιους ήχους χαμηλής συχνότητας.
Η αλήθεια είναι ότι η περιοχή της Ηπείρου, ως μεταφορικού κόμβου ενόψει κυρίως του σύγχρονου λιμανιού της Ηγουμενίτσας, ήταν και είναι ένα ζήτημα πραγματικά για σοβαρή συζήτηση και λήψη αποφάσεων. Μπορεί να μην είναι τώρα άμεσης προτεραιότητας λόγω ίσως της έλλειψης χρηματοδότησης, αλλά μπορεί να μπει πλάνο και χρονοδιάγραμμα υλοποίησης. Τίποτε δεν γίνεται αν δεν ξεκινήσει ο σχεδιασμός του. Εδώ απαιτείται η συμβολή όλων των τοπικών φορέων με σύνεση, οργάνωση και σοβαρή αντιμετώπιση, όπως αρμόζει στο πάγιο αίτημα της σιδηροδρομικής σύνδεσης της Ηπείρου, για το οποίο καλούμαστε όλοι να αγωνιστούμε χωρίς αντιπαλότητες.
Το τραίνο της μεγάλης φυγής ουσιαστικά από τα υπαρκτά προβλήματα της Ηπείρου κάνει κάθε φορά στάση στις εκλογές με παιχνίδια εντυπώσεων. «Το τραίνο της μεγάλης φυγής» στη βραβευμένη ταινία του Αντρέι Κοντσαλόφσκι έφθασε, μετά από χίλιους κινδύνους, στο όποιο τέρμα. Το τραίνο του Υστερόγραφου έστω ας μην τρέχει στα γύφτικα τουλάχιστον. Να φθάσει σε τέρμα επί της ουσίας. Ας μην τσακώνονται λοιπόν για το προεκλογικό θεαθήναι. Το «άλογο» του παλιού ανέκδοτου σε κάθε περίπτωση δεν ανήκει σε καμία παράταξη.
