«Thick Blood» του Αθανάσιου Κόκκινου στο «Δημ. Χατζής»

Ο καλλιτέχνης αποπειράται να δημιουργήσει ένα πλαίσιο, στο οποίο να συνομιλούν οι δύο αντιθετικές χρήσεις/φύσεις του συγκεκριμένου κτηρίου. «Στα αγγλικά η λέξη για το αίμα είναι “blood”. Το αίμα δεν είναι ορατό σε εμάς μέχρι την στιγμή που αυτό βγαίνει προς τα έξω, όταν «ανθίζει». Η αγγλική λέξη ανθίζει είναι “blossom”. Αυτές οι δύο αγγλικές λέξεις, ενώ έχουν διαφορετική σημασία, ηχητικά είναι πολύ κοντά. Και οι δύο όμως έλκουν τη σημασία τους από τη στιγμή που το αίμα/άνθος γίνονται ορατά σε εμάς. Έτσι και το κτήριο, από μία περίοδο που, παίζοντας τον ρόλο του σφαγείου και συνεισφέροντας στην τροφική αλυσίδα της πόλης, είχε μία περισσότερο εσωστρεφή χρήση, πέρασε σε μία εποχή εξωτερίκευσης της χρήσης του, παίζοντας τον ρόλο ενός πολιτιστικού χώρου.
Θραύσματα μνήμης κατασκευασμένα από φωτογραφικό υλικό, που τραβήχτηκε την περίοδο που το κτίριο λειτουργούσε ως σφαγείο, έδωσαν ένα στίγμα αναπαράστασης, που με τη σειρά του αποδομήθηκε ζωγραφικά με αίμα πάνω σε χασαπόχαρτο, αξιοποιώντας τη ζωτική δύναμη και τους συμβολισμούς του αίματος.
Τα ζωγραφικά αυτά, μαζί με άλλα επιτοίχια έργα και σκίτσα βγαλμένα από τη μνήμη, τη φαντασία και την παρατήρηση μέσα από ένα κρεοπωλείο, παρουσιασμένα στο συγκεκριμένο χώρο, συνθέτουν μία άχρονη ακολουθία πραγματικών ή φανταστικών εικόνων, καταστάσεων και τοπίων, όπου εκεί μέσα συνυπάρχουν η ζωή με το θάνατο, η βία με το θείο, ο εξαγνισμός με τη διαφθορά, η επιθετικότητα με τη δειλία, το πρωτόγονο με τον πολιτισμό.
Από την επίκληση της λαίδης Μακμπέθ έως και τον ήρωα της «Έκστασης» του Λουντέμη (1943), που εγκαταλείπει την τέχνη του, το αίμα, πέρα από τη συμβατική του λειτουργία να διασχίζει το σώμα κάτω από το δέρμα μας, ταυτόχρονα ρυθμίζει/συνδέεται με τη συνείδηση καθρεφτίζοντας τον εσωτερικό μας κόσμο», αναφέρεται σε κείμενο, που επιμελήθηκαν οι Σωκράτης Κιούσης και Αθανάσιος Κόκκινος.
Η έκθεση θα λειτουργεί καθημερινά από τις 6 το απόγευμα έως τις 10 το βράδυ.