Ένα έργο που το χαρακτηρίζει η ανατροπή, η αποκάλυψη της προσωπικής μάσκας και η ακύρωση κάθε προσχήματος, από την κοφτερή -σαν λεπίδα- γραφή του Χάρολντ Πίντερ. Με τη σκηνοθετική ματιά της Κατερίνας Βασιλείου, που έχει ως στόχο να «ξεγυμνώσει» το θεατή και να τον φέρει αντιμέτωπο με τις ενοχές του, μας παρουσιάζουν τον Εραστή, ο οποίος έκανε πρεμιέρα χθες 14 Φλεβάρη.
Τελικά ο άνθρωπος έχει ανάγκη τη φαντασίωση στη ζωή του; Γιατί του είναι τόσο δύσκολο να διαχειριστεί την πραγματικότητα;
Μ.Π: Όταν υπάρχουν συναισθηματικά κενά και ελλείψεις στη ζωή ενός ζευγαριού και επικρατεί η λεγόμενη ρουτίνα, πολλές φορές μια φαντασίωση φαντάζει ανανεωτική. Το θέμα, όμως, είναι το όριο αυτού του πράγματος και πώς δρούμε όταν ξεπεραστεί αυτό το όριο.
Π.Χ: Εγώ πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη τη φαντασίωση στη ζωή του, καθότι αυτή είναι το κλειδί για να ξεφεύγει από την πραγματικότητα, η οποία πολλές φορές δεν είναι αρκετή, αφού θέτει όρια, τα οποία ενδέχεται να εγκλωβίζουν τους ανθρώπους.
Όταν μια σχέση φτάσει σε οριακό σημείο, όπως αυτή των δύο πρωταγωνιστών, μπορεί να διασωθεί τελικά;
Μ.Π: Αυτό έγκειται στην ιδιοσυγκρασία του κάθε ανθρώπου, παρ’ όλα αυτά εγώ θεωρώ ότι αν υπάρχουν κάποια βασικά συστατικά, με κυρίαρχο την αγάπη, ναι μπορεί να διασωθεί.
Π.Χ: Η επικοινωνία για μένα παίζει καθοριστικό ρόλο σε αυτό, καθώς αν επικοινωνείς, τα συναισθήματα και τα θέλω σου στον σύντροφό σου, υπάρχει ελπίδα. Παρ’ όλα αυτά, αν δύο άνθρωποι «εν γένει» δεν ταιριάζουν, τότε δεν ξέρω αν μπορεί να διασωθεί τελικά μια σχέση.
Ένα τέχνασμα, σαν αυτό που επινοούν οι πρωταγωνιστές, δίνει τη λύση ή είναι το κύκνειο άσμα της σχέσης τους;
Μ.Π: Ούτε τη λύση δίνει ούτε κύκνειο άσμα είναι, απλά διατηρεί μια λανθασμένη κατάσταση. Πολλές φορές, άλλωστε, κι εμείς οι ίδιοι, επειδή φοβόμαστε μια πιθανή ρήξη, δε θέλουμε να απεμπλακούμε από τέτοιες καταστάσεις. Καλό θα ήταν, όμως, να καταλάβουμε ότι ο κόσμος πάει μπροστά με ρήξεις και με «πολέμους». Πρέπει να πολεμήσεις για ένα καλύτερο αύριο, αναίμακτα δε γίνεται τίποτα.
Π.Χ: Αυτό το τέχνασμα για μένα, είναι σαν να διατηρείς στη ζωή έναν άνθρωπο μόνο με τα μηχανήματα του νοσοκομείου, τα οποία, αν τα αποσυνδέσεις, θα διακοπεί η ζωή του. Κάτι παρόμοιο είναι κι αυτό. Αν εγκαταλείψουν δηλαδή το τέχνασμά τους, θα είναι σαν να εγκαταλείπουν την κοινή τους ζωή. Προτιμούν να είναι μηχανικά ζωντανοί και να διαιωνίσουν αυτή την κατάσταση, έστω και με αυτό τον υποστηρικτικό τρόπο.
Θεωρείτε ότι οι άνθρωποι κρύβονται όντως πίσω από προσωπεία και ρόλους για να πουν όσα νιώθουν; Τι είναι αυτό που τους εμποδίζει να το κάνουν, όντας οι εαυτοί τους;
Μ.Π: Πολλές φορές στη ζωή μας αναγκαζόμαστε να κρυβόμαστε πίσω από προσωπεία, και λανθασμένα επιλέγουμε να μην είμαστε ο εαυτός μας, προς χάριν άλλων πραγμάτων , τα οποία όμως αργά ή γρήγορα θα βγουν στην επιφάνεια. Το θέμα είναι να επιδιώκουμε ειλικρινείς σχέσεις, στις οποίες θα μπορούμε να νιώθουμε ελεύθεροι, τόσο όσο δε «βλάπτουμε» την άλλη πλευρά. Οι άνθρωποι, δυστυχώς, σήμερα ζουν εγκλωβισμένοι, λόγω των πρέπει τους. Και δεν είναι λίγες οι φορές που αυτά τα πρέπει, φτάνουν σε σημείο να ευνουχίζουν τα θέλω.
Π.Χ: Εγώ θα χρησιμοποιήσω τον τίτλο ενός βιβλίου του Σίγκμουντ Φρόυντ « Ο πολιτισμός είναι πηγή δυστυχίας», κάτι που μας έχει κάνει στην καθημερινή μας ζωή να έχουμε πολλά πρέπει, κι αυτό μοιραία οδηγεί όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως στο να φορούν προσωπεία. Αυτός ο καθωσπρεπισμός, που μας έχει θέσει ο πολιτισμός μας, προσπαθεί να συνυπάρξει με την ανθρώπινη φύση, η οποία όμως διακατέχεται από πολλά ένστικτα. Αυτά τα ένστικτα, λοιπόν, δεν μπορείς να τα φέρεις στην επιφάνεια και πρέπει να τα φρενάρεις, χάριν του κοινωνικού γίγνεσθαι. Αυτομάτως, αυτό σημαίνει πως πρέπει να φορέσεις το προσωπείο σου.
Στον έρωτα πρέπει να υπάρχουν όρια ή όλα επιτρέπονται;
Μ.Π: Όρια στον έρωτα δεν υπάρχουν, καθότι ο έρωτας από μόνος του σε βγάζει εκτός λογικής. Είναι ένα χαοτικό συναίσθημα, που σε παρασύρει και δεν μπορεί να μπει σε λογικά πλαίσια.
Π.Χ: Όπως και οι δύο πρωταγωνιστές, έτσι κι εγώ πιστεύω πως δεν υπάρχει όριο στον έρωτα, μια που κατ ’εμέ διαρκεί και λίγο. Είναι ένα συναίσθημα που το βιώνει ο άνθρωπος για μικρό χρονικό διάστημα, άρα δεν μπορεί να το βιώσει εκλογικευμένα.
Info
«O Εραστής» ανεβαίνει στο Θέατρο Έκφραση (Αραβαντινού 14) για δέκα συνολικά παραστάσεις, οι οποίες θα δίνονται κάθε Πέμπτη και Παρασκευή (ώρα 21.30). Η παράσταση είναι ακατάλληλη για άτομα κάτω των 16 ετών. Τα εισιτήρια κοστίζουν 10 ευρώ και 8 ευρώ το μειωμένο (ανέργων, φοιτητικό, άνω των 65 ετών). Πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων στα τηλέφωνα 2651554505 και 6907500710. Προπώληση εισιτηρίων γίνεται στο ταμείο του Θεάτρου, στο Sherlock coffee maker και ηλεκτρονικά από το viva.gr.
