Κάθε μουσικός του δρόμου έχει να πει μια ιστορία

Ένας τέτοιος μουσικός είναι και ο Στράτος, που παίζει μουσική σε καθημερινή σχεδόν βάση στους πεζόδρομους των Ιωαννίνων, «χαϊδεύοντας» τα αυτιά μας με τις μελωδίες του.
«Η μουσική του δρόμου με βοήθησε να ανοίξω μπροστά μου διάπλατα τον δρόμο των ταξιδιών. Ενός κόσμου που δεν ξέρω, αν θα είχα γευτεί διαφορετικά», εξομολογείται ο 26χρονος Στράτος, ο οποίος τον τελευταίο ενάμιση χρόνο επέλεξε να γίνει μουσικός του δρόμου. Η μαγεία όλου αυτού του ανεξερεύνητου κόσμου της μουσικής του δρόμου δηλώνει πως τον έχει συνεπάρει και τον έχει γοητεύσει.
«Όλο αυτό προέκυψε πολύ τυχαία. Έπαιζα σε μαγαζιά, όταν συνάντησα στο δρόμο κάποιον Ολλανδό να τραγουδά και να παίζει. Είπα απλά να πω ένα τραγούδι και ξαφνικά αυτό έγινε κομμάτι της ζωής μου», λέει και προσθέτει ότι χαίρεται, γιατί βλέπει τον κόσμο να ανταποκρίνεται, να περνά καλά και να του κάνει όμορφα σχόλια, κυρίως νέοι άνθρωποι και παιδιά. Όσο γι’ αυτό που τον δυσκολεύει πιο πολύ; «Οι καιρικές συνθήκες. Στα Γιάννενα βρέχει πολύ, κάτι που αυτόματα σημαίνει ότι για πολλές μέρες δεν μπορείς να παίξεις» σημειώνει, ενώ για τα χρήματα που βγάζει, λέει πως δεν είναι χρήματα «που μπορούν να σε βοηθήσουν να ζήσεις, αλλά σίγουρα είναι ένα βοήθημα».
Ένα άλλος μουσικός του δρόμου είναι ο Ζώης ή αλλιώς Ροκ Τροβαδούρος, όπως προτιμά να τον αποκαλούν. Ο Ζώης, τα τελευταία χρόνια, τραγουδά κυρίως στον πεζόδρομο της Παπάζογλου, τόσο τα πρωινά όσο και τα απογεύματα, ενώ συχνά τον συναντούμε και στον Μώλο. Μάλιστα έχει ηχογραφήσει και δίσκο με γνωστά τραγούδια σπουδαίων καλλιτεχνών, αλλά και δικά του κομμάτια.
«Χαίρομαι που ο κόσμος το διασκεδάζει, και που μέσα από αυτό μπορώ κι εγώ να βγάζω κάποια χρήματα, κάνοντας ταυτόχρονα κι αυτό που αγαπάω», τονίζει και προσθέτει ότι δε θα μπορούσε να φανταστεί την ζωή του χωρίς μουσική. Άλλωστε, όπως είχε πει και ο γερμανός φιλόσοφος Νίτσε, «Δίχως μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος».