Τα Γιάννενα στο πλευρό της Ουκρανίας

Με μικρές σημαίες της Ουκρανίας και πανό και πλακάτ σε χρώματα γαλάζιο και κίτρινο, οι συγκεντρωμένοι ένωσαν τις φωνές τους με αυτές εκατομμυρίων πολιτών από όλα τα μήκη και πλάτη της γης, καταδικάζοντας απερίφραστα τη ρωσική εισβολή σε μια χώρα που μάχεται για την ανεξαρτησία της και το απαράγραπτο δικαίωμά της να αποφασίζει ακηδεμόνευτα για την τύχη του λαού της.
«Η απώλεια της ιστορικής μνήμης από τη σημερινή ηγεσία της Ρωσίας, για τα δεινά που επέφερε ο ναζισμός και ο φασισμός στο δικό τους -της Ρωσίας- λαό, η επίδειξη πλήρους αδιαφορίας για την ανθρώπινη ζωή, οι απειλές και η χρήση στρατιωτικών μέσων για την επίλυση των διαφορών μεταξύ χωρών, δεν συνάδει με τις πανανθρώπινες αξίες και καταπατά βάναυσα το διεθνές δίκαιο. Οδηγεί σε αιματοκύλισμα και καταστροφή την χώρα της Ουκρανίας και τους Έλληνες ομογενείς, τείνει να μετατρέψει την Ευρώπη, για ακόμη μια φορά, σε πυριτιδαποθήκη», ανέφερε, μεταξύ άλλων, το κείμενο που αναγνώστηκε από εκπρόσωπο της «Πρωτοβουλίας Πολιτών Ιωαννίνων για Ειρήνη στην Ουκρανία», ενώ είχε προηγηθεί ένα ηχογραφημένο μήνυμα από μια γυναίκα που ζει στην Ουκρανία, ειδικά για τη συγκέντρωση των Ιωαννίνων.
Τον άμεσο τερματισμό του πολέμου ζήτησαν και Ουκρανές που ζουν στα Γιάννενα, τονίζοντας ότι ποτέ δεν τους είχε περάσει από το μυαλό ότι θα μπορούσε η χώρα τους και οι συμπατριώτες τους να βρεθούν αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση.
«Βομβαρδίζουν συνεχώς τις πόλεις, δεν υπάρχει ασφαλές μέρος πουθενά. Κανένας δε θέλει να φύγει από τον τόπο του. Θέλω πάση θυσία να σταματήσει αυτός ο πόλεμος. Να μη χυθεί άλλο αίμα, να μη χαθούν άλλα παιδιά. Ο πόλεμος αυτός είναι άδικος και θα πρέπει να σταματήσει. Νόμιζα ότι είναι εφιάλτης, ότι δεν ισχύει. Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι ταινία, είναι πραγματικότητα και καθημερινά πεθαίνει κόσμος. Κι αυτά που λένε για Ναζί, είναι αφορμές για να δικαιολογήσουν τα τέρατα που κάνουν», δήλωσε η Βικτώρια Γιατσένκο, η οποία αγωνιά και για τους δικούς της ανθρώπους, που βρίσκονται στην Οδησσό, με την αδερφή της να προσπαθεί να φτάσει στην Ελλάδα και τους άντρες της οικογένειας να μένουν πίσω για να πολεμήσουν. Η Βικτώρια, που είναι καθηγήτρια αγγλικών και ζει στα Γιάννενα τα τελευταία 22 χρόνια, δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους Έλληνες για την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση στο δράμα του ουκρανικού λαού.
«Αυτά που γίνονται είναι εγκληματικά, άδικα και απίστευτα. Μέχρι την τελευταία στιγμή πίστευα ότι αυτός ο αδερφός, παρ’ ότι είχε καταλάβει το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ, εκεί θα σταματήσει. Νόμιζα ότι θα φοβόταν τον Θεό. Τελικά δε φοβάται τίποτα, η θέση του είναι στη Χάγη, στο δικαστήριο, και να σαπίσει στη φυλακή για μια ζωή. Κλαίω ασταμάτητα για όσα συμβαίνουν στη χώρα μου. Ευτυχώς οι γονείς μου πέθαναν και δε βλέπουν αυτό που συμβαίνει. Έχω κουμπάρους, παιδικούς φίλους, συμμαθητές και συμφοιτητές, και για όλους ανησυχώ», ανέφερε από την πλευρά της η Γιούλια Σερβάτ από τη Μαριούπολη, η οποία εκεί γνώρισε τον Έλληνα σύζυγό της και ζει στη χώρα μας από το 2005.
Το παρών στην εκδήλωση έδωσε και ο δήμαρχος Ιωαννίνων Μωυσής Ελισάφ, θέλοντας και αυτός να δηλώσει την απερίφραστη καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και να εκφράσει τη συμπαράσταση στον ουκρανικό λαό, που δίνει τη μάχη της ελευθερίας, της ύπαρξης, όπως χαρακτηριστικά είπε. «Νομίζω ότι η ρωσική εισβολή ανοίγει τον δρόμο της ζούγκλας στην Ευρώπη. Ύστερα από 80 χρόνια ξαναζούμε έναν εφιάλτη ή μάλλον η γενιά μας ζει τον εφιάλτη που είχαν ζήσει οι γονείς μας και οι παππούδες μας. Νομίζω ότι για πρώτη φορά η αντίδραση, η συλλογική, της ενωμένης Ευρώπης μπορεί να είναι το μήνυμα συμπαράστασης στον ουκρανικό λαό. Η Ευρώπη οφείλει να δείξει τα χαρακτηριστικά μιας ενιαίας οντότητας, η οποία μπορεί να αντιδρά σε τέτοιες μεγάλες κρίσεις», τόνισε.