Πρόσθετα επιχειρήματα κατά του φωτοβολταϊκού πάρκου στα Άνω Πεδινά

«Τα οροπέδια Άνω, Κάτω Πεδινών, Ελαφοτόπου και Βίτσας, οι “κάμποι” που ξεχωρίζουν στο ορεινό ανάγλυφο του Ζαγορίου, διατηρούν ένα μικτό αγροδασικό και γεωργοκτηνοτροφικό τοπίο. Είναι ένα μοναδικό μωσαϊκό, με ψηφίδες του τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις, τους κοντινούς οικισμούς, τους αλωνότοπους, τα πηγάδια και τις άλλες υποδομές που στήριζαν και στηρίζουν τις τοπικές αγροτοκτηνοτροφικές δραστηριότητες. Εδώ απαντά άλλωστε σε μεγάλη πυκνότητα ο αετομάχος (τοπικά “τζατζάς”), εμβληματικό είδος και ένα από τα 18 είδη που περιλαμβάνονται στον “δείκτη αγροτικών πουλιών” της Ευρώπης. Η εξαιρετικά ευάλωτη αυτή περιοχή είναι χαρακτηρισμένη ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας για την διατήρηση της απειλούμενης ορνιθοπανίδας της Ευρώπης και αποτελεί μέρος του δικτύου ΦΥΣΗ 2000. Βρίσκεται δε εντός του πυρήνα της πρόσφατης πρότασης για την ένταξη του Ζαγορίου στον κατάλογο των πολιτιστικών τοπίων της UNESCO. Τέλος, η πλούσια βιοπολιτισμική κληρονομιά της περιοχής αυτής, είναι συχνά το αντικείμενο έρευνας φοιτητών και ερευνητών που φιλοξενούνται κάθε χρόνο στον Πανεπιστημιακό Λαμπριάδειο Σταθμό Έρευνας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ο οποίος λειτουργεί από το 2012 στα Άνω Πεδινά», αναφέρει και προσθέτει ότι τα εμβληματικά αυτά οροπέδια πρέπει να θωρακιστούν νομικά, για να διασωθεί ο ιδιαίτερος χαρακτήρας τους.
Εξάλλου, όπως σπισημαίνει, με βάση το Π.Δ. 26-09-1979 Φ.Ε.Κ.(615 Δ’/1979) περί όρων δόμησης στο Ζαγόρι, η απλή εγκατάσταση ηλιακού θερμοσίφωνα επιτρέπεται μόνον με ενσωμάτωση στην στέγη και με τα παρελκόμενα της μονάδας να μην είναι ορατά. «Οπότε είναι προφανές ότι πολλώ μάλλον δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση μιας εκτεταμένης και εμφανέστατης μονάδας ηλιακών συλλεκτών, απολύτως ασύμβατης με τα παραδοσιακά πρότυπα που επιβάλλει η προστατευτική νομοθεσία», καταλήγει.