Η ωρίμανση των μελετών για την αποκατάσταση τμημάτων των τειχών και του νότιου προμαχώνα της ΝΑ Ακρόπολης ολοκληρώθηκε σύμφωνα με το Υπουργείο Πολιτισμού, δίνοντας το «πράσινο φως» για παρεμβάσεις αφορούν στο βορειοανατολικό, ανατολικό και νότιο σκέλος των εξωτερικών τειχών του Κάστρου και, συγκεκριμένα, στο τμήμα από τις Στοές του Διονυσίου Φιλοσόφου έως τη νότια πύλη εισόδου στη νοτιοανατολική εσωτερική ακρόπολη, στο «Ιτς Καλέ».
Στόχος των παρεμβάσεων είναι αρχικά η στερέωση των τειχών του Κάστρου, καθώς και η αποκατάσταση και αναδιαμόρφωσή του προμαχώνα, ώστε να στεγάσει, σε συνθήκες κατάλληλες, χρήσεις πολιτισμού στους κλειστούς χώρους του και να καταστεί επισκέψιμος. Οι παρεμβάσεις αυτές έρχονται σε συνέχεια της μελέτης προσβασιμότητας και των έργων στην βορειοανατολική ακρόπολη, που ήδη άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό την εικόνα του μνημειακού οχυρωματικού συνόλου και του αστικού ιστού της πόλης.
«Σε συνδυασμό με τις επεμβάσεις αποκατάστασης και αναβάθμισης στη Βορειοανατολική Ακρόπολη, στόχος μας είναι η κατά το δυνατόν ανασύσταση του Κάστρου, στην αυθεντική μορφή του, στη βάση της διεξοδικής τεκμηρίωσης των αρχαιολογικών και μορφολογικών δεδομένων. Επιδιώκουμε τη συνολική ανάδειξη του μνημειακού συνόλου, ως έναν μοναδικό χώρο πολιτισμού, που θα προβάλει και θα αναδεικνύει το πολυπολιτισμικό απόθεμα της πόλης των Ιωαννίνων, την ιδιαίτερη πολιτιστική ταυτότητα της περιοχής, με τρόπο συνεκτικό και ενιαίο, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην αναπτυξιακή διάσταση και στην οικονομική στήριξη, όχι μόνον των Ιωαννίνων αλλά της Ηπείρου, εν τω συνόλω της», αναφέρει σε δήλωσή της η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη.
Πρώτα η στερέωση, μετά η ανάδειξη
Το αντικείμενο της μελέτης και των έργων αφορά σε τρεις τομείς:
– Στον Νότιο Προμαχώνα που χρονολογείται μεταξύ 1815-1820. Στη δυτική όψη του, ανοίγεται η Νότια Πύλη της Ακρόπολης. Μια διαμήκης θολωτή στοά οδηγεί στο εσωτερικό της Νοτιοανατολικής Ακρόπολης. Στο εσωτερικό του Προμαχώνα παρατηρούνται αυξημένη υγρασία και τοπικές αστοχίες στη λιθοδομή
– Στο νότιο τμήμα των τειχών του Κάστρου. Το σύνολο του τμήματος του τείχους καλύπτεται από πυκνή παρασιτική βλάστηση, καθιστώντας δύσκολη την τεκμηρίωση και την καταγραφή της παθολογίας, καθώς και τη διαμόρφωση προτάσεων συντήρησης.
– Στο ανατολικό και βορειοανατολικό τμήμα των τειχών του Κάστρου. Το μεγαλύτερο τμήμα των τειχών εδράζεται σε εμφανή φυσικό βράχο. Σε φυσικά σπήλαια εντός του βράχου εκτείνονται καταφύγια του στρατού, στα οποία μπορεί να εισέλθει κάποιος από τρεις νεότερες θύρες επί των τειχών.
Ένα εμβληματικό, οχυρωματικό τοπόσημο
Όπως επισημαίνει το Υπουργείο Πολιτισμού, το Κάστρο των Ιωαννίνων βρίσκεται στη νοτιοανατολική γωνία της σύγχρονης πόλης, στην κορυφή ενός βραχώδους ακρωτηρίου και αποτελεί την οχυρωμένη παλιά πόλη. Είναι κηρυγμένο ως προέχον βυζαντινό μνημείο και ως διατηρητέος αρχαιολογικός χώρος και ιστορικός τόπος.
Η σημερινή μορφή του Κάστρου χρονολογείται, σε μεγάλο βαθμό, στην περίοδο που ασκούσε εξουσία ο Αλή Πασάς, καθώς ξεκίνησε ανακατασκευή των τειχών το 1788, η οποία ολοκληρώθηκε το 1815.
Είναι κτισμένο σε χερσόνησο που εισχωρεί στη λίμνη Παμβώτιδα και περιλαμβάνει δύο βραχώδη υψώματα, που είχαν ήδη δημιουργηθεί στα τέλη του 11ου αιώνα: Τη Βορειοανατολική και τη Νοτιοανατολική Ακρόπολη, γνωστή και ως «Ιτς Καλέ».
Υπό τον Αλή Πασά, το «Ιτς Καλέ» έγινε η κύρια κατοικία του ισχυρού ηγεμόνα (σαράι). Περιλαμβάνει τμήματα οχυρώσεων, κοσμικά και λατρευτικά κτήρια από τη βυζαντινή περίοδο και τους αιώνες της οθωμανικής κυριαρχίας. Αναφερόμενη στο Ιτς Καλέ, η κ. Μενδώνη τονίζει πως αποτελεί έναν εμβληματικό χώρο για την πόλη των Ιωαννίνων, φορτισμένο με πολλαπλά νοήματα και συμβολισμούς.
Η Νοτιοανατολική Ακρόπολη, που σημαίνει «εσωτερικό φρούριο», σχηματίζει ουσιαστικά ένα ξεχωριστό φρούριο μέσα στην παλιά πόλη. Κατά τη βυζαντινή περίοδο, στην Ακρόπολη βρίσκονταν οι κατοικίες των αρχόντων της πόλης, καθώς και ο καθεδρικός Ναός των Ταξιάρχων και ο Ναός του Παντοκράτορα, όπως αναφέρονται σε πηγές του 14ου αιώνα. Σημαντικό βυζαντινό κατάλοιπο της περιόδου αποτελεί ο μεγάλος κυκλικός πύργος στο κέντρο της Ακρόπολης, γνωστός ως Πύργος του Βοημούνδου του Τάραντα. Την υστεροβυζαντινή περίοδο (13ο-15ο αιώνα), η πόλη των Ιωαννίνων γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη και κατέστη σημαντικό διοικητικό και οικονομικό κέντρο.
