Τρία πόστα νευραλγικά και στο σύνολό τους παραμελημένα από προηγούμενες δημοτικές αρχές εμπιστεύτηκε σε γυναίκες ο Θωμάς Μπέγκας στη διάρκεια της πενταετίας, που τελειώνει στις 31 Αυγούστου. Κι εκείνες έβαλαν τα δυνατά τους, για να αφήσει η καθεμιά το αποτύπωμά της στον χώρο δράσης της. Η Αλέκα Βακαλοπούλου, στο τιμόνι του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, εξυγίανε την υπερχρεωμένη δημοτική επιχείρηση και άνοιξε ξανά το θέατρο της, το Καμπέρειο. Η Ελένη Βασιλείου, αντιδήμαρχος Πρασίνου, Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας – Κυκλοφοριακών και Συγκοινωνιακών Θεμάτων, γέμισε τα παρτέρια της πόλης με χρώματα και λουλούδια, μας σύστησε με τους συνεργάτες της το ΣΒΑΚ, πρότεινε λύσεις για τη διαχείριση του δημόσιου χώρου και τη διευκόλυνση της κυκλοφορίας στο κέντρο των Ιωαννίνων και όχι μόνο. Η Γωγώ Γιώτη, εντεταλμένη δημοτική σύμβουλος για τα κληροδοτήματα, έφερε στο φως διαθήκες ευεργετών, έβγαλε από την αφάνεια και την αχρηστία ιστορικά κτίρια της πόλης, έφτασε μέχρι την Αθήνα για να προστατέψει την περιουσία του δήμου Ιωαννιτών. Το έργο τους δεν ήταν σιωπηλό και κρυφό. Οι Γιαννιώτες το συναντούσαμε συχνά στην καθημερινότητά μας. Καμία από τις τρεις όμως δεν τιμήσαμε με τόσες ψήφους, ώστε να είναι την επόμενη μέρα εκ νέου στο δημοτικό συμβούλιο.
Στις δημοτικές εκλογές του 1975, το ψηφοδέλτιο του Κώστα Μπέγκα, πατέρα του απερχόμενου δήμαρχου Ιωαννίνων, περιλάμβανε τις περισσότερες γυναίκες υποψήφιες δημοτικές συμβούλους. Καμία από αυτές, όμως, δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τόσες ψήφους, ώστε να εκλεγεί, παρόλο που η παράταξή τους είχε νικήσει. Τότε ο Λευτέρης Τζάλλας, εκδότης του Η.Α., είχε επισημάνει το γεγονός, σχολιάζοντας ότι οι γυναίκες δεν ψηφίζονται ούτε από τις ομόφυλες ψηφοφόρους, πόσω μάλλον από τους άντρες. Δεν λέμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, παρόλο που οι αριθμοί μαρτυρούν μια σαφή προτίμηση προς το άρρεν φύλο –θα πείτε, είναι και περισσότεροι και μας νικάνε.
Θα περίμενε κανείς, όμως, αυτές τις τρεις γυναίκες, που εργάστηκαν σκληρά και άφησαν πίσω τους σπουδαίο έργο, να τις ξανασυναντήσει στα έδρανα του δημοτικού συμβουλίου και –γιατί όχι, εφόσον η απλή αναλογική ευνοεί τις συνεργασίες- να τις εμπιστευτεί ο νέος δήμαρχος για να συνεχίσουν το έργο τους ή να τους αναθέσει καινούρια καθήκοντα. Δυστυχώς, όμως, δεν τις εμπιστευτήκαμε εμείς και έτσι θα είμαστε φτωχότεροι την επόμενη μέρα.
Ελπίζουμε μόνο η νέα σύνθεση του δημοτικού μας συμβουλίου και η ανάθεση καθηκόντων, που θα προκύψει από τις συνέργειες, να αναδείξει την ποιότητα και τις ικανότητες των νέων (ακόμη και των παλιών) γυναικών δημοτικών συμβούλων, που εξελέγησαν, και να αξιοποιήσει τα ταλέντα τους και την εργατικότητά τους. Όχι γιατί είναι γυναίκες, αλλά επειδή είναι ικανές. Και τους ικανούς ανθρώπους τους χρειαζόμαστε σ’ αυτή την πόλη (ακόμη κι αν δεν τους ψηφίζουμε).
