«Είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα κι αν μας αντέξει το σκοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα», που λέει και ο στίχος της Λίνας Νικολακοπούλου στο γνωστό τραγούδι της Άλκηστης Πρωτοψάλτη. Τον στίχο μας τον θύμισε ο κ. Μωυσής Ελισάφ. Μόνο που το χειροκρότημα ζήτησε να δοθεί από το γιαννιώτικο κοινό στο τέλος της θητείας της νέας δημοτικής αρχής με την προϋπόθεση ότι θα κρατηθούν «ζωντανοί». Αυτό εννοούσε περίπου ο νέος δήμαρχος μιλώντας στα μέλη της παράταξης «Γιάννενα Νέα Εποχή» στη συγκέντρωση της περασμένης εβδομάδας, όπου έγινε ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος, αλλά και προγραμματισμός για το μέλλον. Σημασία έχει –είπε ο δήμαρχος- όχι το χειροκρότημα για τη νίκη και τα επινίκια, αλλά το χειροκρότημα στο τέλος. όταν οι πολίτες της πόλης θα κληθούν να κρίνουν το έργο της δημοτικής αρχής, τα ηνία της οποίας θα έχει η «Νέα Εποχή».
Από τις δηλώσεις του αμέσως το βράδυ των εκλογών, αλλά και στη συνέχεια, ο δήμαρχος έχει καταστήσει σαφές ότι, αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες του έργου που θα επωμισθεί από τον Σεπτέμβριο, η νέα εποχή για την πόλη θα στηριχθεί στη συνεργασία όλως των παρατάξεων, που συμμετέχουν στον δήμο, συνεργασία η οποία θα επιδιωχθεί χωρίς αποκλεισμούς, γεγονός που θα συμβάλει στην εύρυθμη λειτουργία του δήμου. Πέραν τούτου, η συνεργασία επιβάλλεται και από τους… αμείλικτους αριθμούς των εκλογικών αποτελεσμάτων και του περιβόητου εκλογικού νόμου, όπου -ως γνωστόν- χρόνια τώρα η απλή αναλογική ήταν για πολλούς πανάκεια που θεραπεύει πάσα νόσο. Ιδού πεδίον δόξας εφαρμογής της λαμπρό σε ολόκληρη σχεδόν την Ελλάδα και στην πόλη μας, όπου τα κουκιά δεν βγαίνουν εύκολα. Έτσι, όλοι την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενοι, θα προστρέξουν σε συνεργασίες.
Θα ήταν –καταρχάς- ευχής έργο η συνεργασία και της παράταξης της απερχόμενης δημοτικής αρχής και θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα υπάρξει. Σαρξ εκ της σαρκός άλλωστε, ως έναν βαθμό, είναι και η παράταξη του νέου δημάρχου -θεωρητικά τουλάχιστον. Τους χωρίζει μια άλλη φιλοσοφία διοίκησης του δήμου, αλλά αυτό είναι θέμα για… φιλοσοφικές αναζητήσεις και όχι μόνο, αλλά εδώ συζητάμε περί του πρακτέου για το καλό της πόλης. Με τη συνεργασία εξάλλου μπορεί και να απαλυνθούν οι διαφορές και -γιατί όχι;- να δουν τα λάθη, που οδήγησαν στην απώλεια της εξουσίας στον δήμο, όσοι- έστω λίγοι- δεν τα έχουν αντιληφθεί ακόμη ή δεν θέλησαν να τα αντιληφθούν και αποδίδουν την ήττα σε… εξωγήινες δυνάμεις, πιστοί ακόμη στην ελέω θεού ή έστω της Παναγίας εξουσία.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η συνεργασία με την παράταξη «Ιωάννινα 2023» της κ. Τατιάνας Καλογιάννη, αλλά εδώ η μεν σαρξ πρόθυμη –όπως λένε αυτοδιοικητικοί παράγοντες (αχ αυτοί οι παράγοντες)- πλην όμως τα κουκιά για πλειοψηφία δεν βγαίνουν, καθότι έντεκα και εννιά μας κάνουν 20 και όχι 23 ακόμη και αν προστεθούν και τα «Γιάννενα Τώρα» του κ. Άρη Μπαρτζώκα με τους δύο συμβούλους. Μένουν οι παρατάξεις του κ. Νίκου Γκόντα και του κ. Λάζαρου Νάτση. Εδώ υπάρχουν… εγγενείς αδυναμίες. Ο πρώτος έχει «εμφύλιο» πρόβλημα με την κ. Καλογιάννη και ο δεύτερος γενικώς και αορίστως με τον νέο δήμαρχο, γιατί τον είχε καλέσει προεκλογικά για συζήτηση περί συνεργασίας μόνο τηλεφωνικά και όχι τετ α τετ και άλλα τέτοια «πολιτικά».
Συνεπώς, δύσκολοι φαίνονται οι καιροί για την πολύπαθη απλή αναλογική, που κάθε άλλο παρά απλή αποδεικνύεται, τουλάχιστον τώρα στην αρχή. Θα δούμε στην πορεία. «Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», λέει ο νέος δήμαρχος και αισιοδοξεί. Τον ακολουθούμε στην αισιοδοξία για το καλό της πόλης μας, το οποίο πιστεύουμε ότι όλοι το επιζητούν.
Αναμένουμε για το χειροκρότημα όχι στο τέλος της θητείας, αλλά σε κάθε επί μέρους αυλαία, αρχής γενομένης από τον προσεχή Σεπτέμβριο. Όλοι κρίνονται άλλωστε. Και οι κρίνοντες.
