Η Κυριακή κύλησε στην πόλη με τη σφραγίδα του Γύρου Λίμνης. Μόνο με θετικά σχόλια μπορεί κανείς να περιγράψει την εικόνα από τις 8 το πρωί έως το μεσημέρι, που ο παραλίμνιος γέμισε κόσμο. Για μας ήταν μια ευχάριστη αίσθηση, που θύμιζε παλιούς καιρούς, με την πόλη να ερημώνει στην κεντρική της πλατεία, γενικά στο πάνω μέρος της, καθώς ήταν η «μεγάλη εμποροζωοπανήγυρις» που έκλεβε τότε την παράσταση. Κάθε τέτοια περίπου εποχή αφήναν οι Γιαννιώτες τον κινηματογράφο «Έσπερο», όπου με ένα εισιτήριο παρακολουθούσαν δυο έργα μαζί και κατηφόριζαν προς τον Μώλο. Γέμιζε ο παραλίμνιος ζωή, με τα εμπορεύματα, αλλά και με τον γύρο του θανάτου και τα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, να δίνουν την εικόνα του πανηγυριού της εποχής.
Και πέρα από την πλατεία Μαβίλη
Την ώρα που κατεβαίναμε προς τη λίμνη κατά τις 12 το μεσημέρι, στον δρόμο συναντούσαμε δρομείς που έφερναν στο στήθος τους το μετάλλιο, ενώ κάποιες αθλήτριες κρατούσαν μικρά γλαστράκια με βασιλικό. Χαθήκαμε μέσα στο πλήθος, το οποίο χειροκροτούσε κάθε φορά που άκουγε το όνομα του αθλητή που τερμάτιζε. Τα μαγαζιά δεν είχαν ακόμη και καθίσματα για να εξυπηρετήσουν τον πολύ κόσμο. Ακόμη και πολύ πιο πέρα από το κατάστημα που φέρνει το όνομα «Ζαϊρέ», εκτείνονταν η ανθρώπινη αλυσίδα. Κάποιοι έχουν κατά νου ότι δεν πρέπει να μολύνουν το περιβάλλον και το σέβονται. Ο μοντέρνος παππούς, όμως, που κυκλοφορούσε με παντελονάκι ως το γόνατο και τιράντες να το κρατούν, πέταξε δυο φορές αυτά που κρατούσε στα χέρια του.
Το κάστρο κι οι συκιές
Κάποιοι παλιοί φίλοι δημοσιογράφοι, που ήρθαν στα Γιάννενα προερχόμενοι από Αλβανία, για να καλύψουν το γεγονός, περιηγήθηκαν όλα τα μνημεία της πόλης. Από τα «κάστρα», όπως ονόμαζε το κάστρο μας ένας ξένος ανταποκριτής από αυτούς που έρχονταν για πρώτη φορά στα Γιάννενα, έως το αρχαιολογικό μουσείο και τον Φρόντζο. Και καθώς βαδίζαμε μαζί τους, περπατώντας μπροστά από την πύλη του κάστρου, η ματιά μας καρφώθηκε στις δυο τεράστιες συκιές στην κορυφή του. Σκεφθήκαμε ότι δεν πρέπει να αφήνουμε αυτά τα δέντρα να παραμένουν στα τοιχώματα του κάστρου, όταν ξέρουμε το κακό που μπορεί να προκαλέσουν οι συκιές.
Από το Πέραμα ως τη Λαγκάτσα
Πάντως, θα πρέπει να πάρει τα εύσημα ο δήμος από όλους μας, γιατί οι υπηρεσίες του εργάστηκαν πυρετωδώς τις τελευταίες μέρες για να καθαρίσουν ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης, όπου θα διεξαγόταν ο Γύρος Λίμνης. Έτσι οι Γιαννιώτες έβλεπαν με μεγάλη έκπληξη, ευχαρίστηση και ανακούφιση ανθρώπους του δήμου από τη μια άκρη της πόλης ως την άλλη, από το Πέραμα ως τη Λαγκάτσα να απομακρύνουν τόνους σκουπιδιών. Ας το εκλάβουμε το γεγονός ότι είναι μια καλή αρχή, που προαναγγέλλει την περαιτέρω πορεία για την καθαριότητα όλης της πόλης εκ μέρους της νέας δημοτικής αρχής.
Ευτράπελα
Στον γυρισμό μας παρατηρήσαμε ότι τα αυτοκίνητα σχημάτιζαν ουρές στον δρόμο μπροστά από το Κάστρο. Κάποια στιγμή ακούστηκε, μέσα από ένα όχημα με αθηναϊκές πινακίδες, μια κραυγή, μια φοβέρα σαν ένα ουρλιαχτό «Πάρ’ το πίσω τώρα…». Και καθώς το όχημα δεν μπορούσε να προχωρήσει παρακάτω εξαιτίας του κυκλοφοριακού χάους, η γυναικεία οργισμένη φωνή εξακολουθούσε να επαναλαμβάνει τη φράση πάμπολλες φορές, ενώ προκαλούσε τους περαστικούς να την επαναλαμβάνουν και να συμπληρώνουν και τις δικές τους… ακατονόμαστες φράσεις. Μορφωμένα πράματα…
Άρθρο με πολλά μηνύματα
Όταν διάβασα το ενδιαφέρον, όσο και διαφορετικό από άλλα, άρθρο του συνεργάτη μας καθηγητή Απόστολου Κατσίκη «Μικρές ιστορίες» για τους ανθρώπους της δράσης, το οποίο αναφερόταν στην κλιματική αλλαγή στο φύλλο της Πέμπτης, πολλές σκέψεις με κατέκλυσαν. Και βέβαια είναι γνωστή σε όλον τον κόσμο η Γκρέτα Τούνμπεργκ, που δίνει αγώνα για το περιβάλλον. Στάθηκε αφορμή το κορίτσι αυτό για να αναφερθεί ο κ. Κατσίκης, για άλλη μια φορά, σε αυτό το μεγάλο πρόβλημα που ταλανίζει τον πλανήτη και που άπτεται της γνώσης, της επιστημοσύνης και της έρευνάς του. Οι δεύτερες σκέψεις έχουν σχέση με την ιδιαιτερότητα αυτού του παιδιού, την ψυχοσωματική του κατάσταση και τη δύναμή του. Αυτή η δύναμη είναι το αισιόδοξο μήνυμα που περνάει το άρθρο και στους νέους με αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά και στους γονείς τους.
