Τα βιβλία, που διαβάσαμε παιδιά, μας συντροφεύουν σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας, οι ήρωές τους γίνονται οι πρώτοι φίλοι μας, οι περιπέτειές τους το καταφύγιό μας, καμιά φορά ακόμη και η κρυψώνα μας. Όλες αυτές οι αναμνήσεις, που έφτιαξαν οι ιστορίες που διαβάσαμε όταν ήμασταν μικρά, είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας καθώς μεγαλώνουμε, και μέχρι να γεράσουμε μας ακολουθούν χωρίς να ξεμακραίνουν, μας συνδέουν με αυτό που ήμασταν κάποτε ή που μπορούμε ακόμη να γίνουμε.
Οι παραστάσεις, που επιχειρούν να αφηγηθούν την ιστορία αυτών των βιβλίων, έχουν ένα έργο ακόμη δυσκολότερο: να βρουν τις εικόνες τους και να τις δείξουν στα πιτσιρίκια που σήμερα έγιναν ενήλικες ή στα παιδιά τους, που λαχταρούν να φτιάξουν νέες δικές τους, χωρίς να τους απογοητεύσουν. Συχνά το τολμηρό εγχείρημα πετυχαίνει, ενίοτε ακροβατεί νωχελικά, μα υπάρχουν κάποιες σπάνιες, μοναδικές φορές, που οι ήρωες, όπως τους είχαμε φανταστεί, λούζονται μέσα στο φως της πιο καθαρής μέρας, ξεκουράζονται στην πιο δροσερή σκιά μιας κερασιάς, σηκώνονται ψηλά στον αέρα βουτηγμένοι στα χρώματα του δειλινού, με οδηγό μια μωβ ομπρέλα και την πίστη ότι όλα είναι δυνατά. Αυτό που έκανε η Δήμητρα Λαρεντζάκη με το βιβλίο της πολύ αγαπημένης Άλκης Ζέη είναι σπουδαίο: βγήκε κρυφά ένα μεσημέρι καλοκαιριού στον κήπο και σκάρωσε μια παράσταση φρέσκια, τρυφερή, σύγχρονη, με τον ενθουσιασμό και τη λαχτάρα ενός μεγάλου, που δε λησμόνησε το παιδί που υπήρξε κάποτε. Και σ’ αυτό την ακολούθησαν όλοι οι ήρωες της παράστασης. Καθόλου δεν έκαναν πίσω, τίποτε δεν κράτησαν για άλλη φορά, ούτε μια στιγμή δε στάθηκαν να ξαποστάσουν. Τα σκηνικά σε χρώματα ρετρό, μα με έναν λούστρο φρεσκάδας που ο εξαιρετικός φωτισμός τους εξασφάλιζε, η μουσική άλλοτε σκανδαλιάρικη, συχνά νοσταλγική, σαν να παίζει ένας δίσκος στο παλιό γραμμόφωνο. Και στο μέσο της σκηνής η μεγάλη κερασιά του κήπου, με την ευρηματική μορφή μιας ψηλής σκάλας. Όλα αυτά, που με περίσσια αγάπη μας προσφέρθηκαν, δημιουργούσαν σ’ εμάς τους θεατές κάτω στην πλατεία μια αίσθηση οικεία, που επέστρεφε διαρκώς και κάθε φορά πιο έντονα: σαν να γυρίζουμε σπίτι χορτασμένοι από παιχνίδι και αμέσως μετά ανυπόμονα να σχεδιάζουμε την επόμενη εξόρμηση. Το μόνο που μας πειράζει από την Κυριακή το απόγευμα, που είχαμε την ανέλπιστη τύχη να απολαύσουμε τη γενική πρόβα, είναι που δε θα είμαστε μαζί με την Ελευθερία, τα δίδυμα, τη Βιτώ, τον Μπενουά στα επόμενα παιχνίδια τους, στις αυριανές περιπέτειες, στο συναρπαστικό ταξίδι ψηλά στον ουρανό μέσα στο μεγάλο αερόστατο, που σήκωσε ψηλά η μωβ ομπρέλα.
Κοντά 10.000 μαθητές θα δουν τούτη την παράσταση, που ανεβάζει στην πόλη μας τις επόμενες μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, σε συμπαραγωγή με το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας, ενώ όλες σχεδόν οι μέρες, που θα παίζεται, είναι ήδη sold out. Η καλύτερη παραγωγή, που έχει παρουσιάσει η παιδική σκηνή του θεάτρου της πόλης μας, είναι το ομορφότερο δώρο που θα μπορούσαν να κάνουν οι άνθρωποί του σ’ εμάς και τα παιδιά μας. Να πάτε να τη δείτε στην πρεμιέρα της στις 18 Νοεμβρίου ή στις μέρες κοντά στα Χριστούγεννα, που θα ανέβει για το κοινό. Αν αγαπήσατε το βιβλίο της Άλκης Ζέη, θα λατρέψετε τη δουλειά που έχει κάνει η Δήμητρα Λαρεντζάκη, θα συγκινηθείτε με τους ήρωες που τόσο τρυφερά και φροντισμένα ερμηνεύουν οι ηθοποιοί και θα μπείτε πολλές φορές στον πειρασμό να εγκαταλείψετε τη θέση σας και να τρέξετε πάνω κάτω μαζί τους στη σκηνή, όπως όταν ήσασταν παιδιά και ορμούσατε με προσμονή μεγάλη στην πόρτα για να βγείτε έξω στον δρόμο να παίξετε με τα γειτονόπουλα…
