Αίθουσα ΣύνταξηςΠολιτισμός

Πέντε αφηγήματα με συνδετικό κρίκο τη διαστροφή

Ο Λεωνίδας Μικρόπουλος μιλά στο agon.gr για το έργο «Τα πέντε αφηγήματα» του του Έντγκαρ Αλαν Πόε, που θα παρουσιαστεί και στο κοινό των Ιωαννίνων αύριο Πέμπτη και την Παρασκευή.

Αν κάτι «σπάει» το σκοτάδι, που συνθέτουν «Τα πέντε αφηγήματα» του Έντγκαρ Αλαν Πόε, της τρίτης κατά σειράς μετάκλησης του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Ιωαννίνων για τη νέα χρονιά, είναι η φρεσκάδα, ο δυναμισμός και ο πειραματισμός μιας νέας γενιάς καλλιτεχνών, για τους οποίους η τέχνη και το θέατρο αποτελούν σημείο συνάντησης ανθρώπων και ψυχών.
Η παράσταση «Τα πέντε αφηγήματα», σε σκηνοθεσία του Γιαννιώτη Λεωνίδα Μικρόπουλου, εντάσσεται στον κύκλο «Σύντομες φιλοξενίες, μεγάλες αφηγήσεις» του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Ιωαννίνων, που φέτος έχει «ανοίξει» διάπλατα της πόρτες του σε ενδιαφέρουσες, πολύπλευρες παραστάσεις, με κριτήριο -όχι βέβαια μοναδικό- και την εντοπιότητα.
Ο Λεωνίδας Μικρόπουλος, ηθοποιός κατά βάση, σκηνοθέτης… κατ’ ανάγκη, μετά την παρουσία του στο σανίδι σε παραστάσεις όπως οι «Αντιγόνη» (2022) και «Το πρόβατο» (2020), στην τηλεόραση (Άγριες Μέλισσες), αλλά και στην περσινή καλοκαιρινή παραγωγή του ΔΗΠΕΘΙ «Σόδες και ασπιρίνες», σκηνοθέτησε για πρώτη φορά «Το υπόγειο» του Ντοστογιέφσκι, που ανέβηκε στο θέατρο «Ίσον» από την ομάδα Broaden.
Ένας θεατής της παράστασης του πρότεινε να ασχοληθεί με τον Έντγκαρ Αλαν Πόε και τα έργα του. Και εκείνος τον άκουσε. Έτσι, φέτος, σκηνοθετεί πέντε επιλεγμένα αφηγήματα του αμερικανού ποιητή και πεζογράφου, που είχε τους δικούς του «δαίμονες», τους οποίους και αποτύπωσε στα έργα του.
Μιλώντας στον Η.Α., ο Λεωνίδας Μικρόπουλος δεν επιλέγει τον ρόλο του ηθοποιού ή του σκηνοθέτη, αλλά τον ρόλο του δημιουργού και εκφράζει τον ενθουσιασμό του για την επιλογή του καλλιτεχνικού διευθυντή Τάσου Αγγελόπουλου, του προέδρου Γ. Καψάλη και του Δ.Σ. του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων να είναι ανοικτό στους δημιουργούς και ιδιαίτερα στους νέους.

Θα ξεκινήσουμε από τη σχέση σας με την πόλη των Ιωαννίνων, από την οποία κατάγεστε φυσικά. Πόσο συχνά επιστρέφετε;
Γεννήθηκα στα Γιάννενα, η μητέρα μου κατάγεται από τα Γιάννενα, ο πατέρας μου από τη Θεσσαλονίκη και, όταν παντρεύτηκαν οι γονείς μου, ήρθαν στα Γιάννενα να μείνουν, όπου και δουλεύουν κιόλας. Έρχομαι το καλοκαίρι, το Πάσχα, τα Χριστούγεννα και καμιά φορά, για δουλειά.

Οπότε είναι μια καλή αφορμή «Τα πέντε αφηγήματα» για να έρθετε. Πώς καταπιαστήκατε με τον Έντγκαρ Αλαν Πόε;
Είναι αστεία η ιστορία, τη λέω και συχνά τώρα που έμπλεξα με αυτά τα πράγματα. Τον Μάιο του 2023 κάναμε «Το Υπόγειο» του Ντοστογιέφσκι. Μετά από μια παράσταση ήρθε ένας θεατής, που έψαχνε τον σκηνοθέτη, όπως μου είπαν τα παιδιά, και πήγα και τον βρήκα. Μου είπε «πολύ ωραία παράσταση, εξαιρετική δουλειά, θέλω πάρα πολύ να έρχομαι να βλέπω τις δουλειές σου» και με ρώτησε αν έχω ποτέ σκεφτεί να ανεβάσω στην Ελλάδα Έντγκαρ Αλαν Πόε. Εγώ, δεν τον ήξερα τότε. Είχαμε κάνει κάποια μαθήματα, αλλά δεν είχα εντρυφήσει στο έργο του. Το αστείο είναι πως έπειτα που έψαξα λίγο περισσότερο, είδα ότι αυτός ο άνθρωπος έμοιαζε με τον ίδιο τον Έντγκαρ Αλαν Πόε, αλλά δεν είχε μαλλιά. Έπειτα πήρα κάποια βιβλία, πολλές μεταφράσεις, διάβασα όλα τα διηγήματα του και κάπως είπα, αφού αυτός ο άνθρωπος εμφανίστηκε εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή εκεί για να μου πει αυτό, γιατί εγώ να τον απογοητεύσω;. Και κάπως έτσι καταπιάστηκα, άρχισα να διαβάζω τα αφηγήματά του. Ήταν πάρα πολλά, αν μπορούσα θα έβαζα δέκα αφηγήματα, αλλά το περιορίσαμε στα πέντε αφηγήματα, τα οποία θεώρησα ότι συμπεριλαμβάνουν όλη την γκάμα της ανθρώπινης ψυχής.

Πώς συνδέονται λοιπόν αυτά;
Βασικά όλα, και τα πέντε, μιλάνε για διαστροφή. Γι’ αυτό το θέμα που θίγει η παράστασή μας, είναι η διαστροφή. Ξεκινήσαμε από τον «Μαύρο γάτο», που είναι από το πιο γνωστά του, το οποίο μιλάει για την ανθρώπινη διαστροφή. «Το προσωπείο του κόκκινου θανάτου», που μιλάει για τον θάνατο, πώς δηλαδή περνάμε από όλες τις φάσεις της ζωής και καταλήγουμε στον θάνατο, αυτό το οποίο είναι αναπόφευκτο. Η «Μαρτυριάρα καρδιά», που και αυτό είναι πολύ γνωστό, μας λέει για το πώς οι άνθρωποι μπορούν βλάψουν, χωρίς λόγο, επειδή τους κινεί από μέσα τους η διαστροφή. Μετά είναι «Η πτώση του οίκου των Άσερ», που είναι απ’ τα αγαπημένα μου. Αυτό λέει πόσο ο άνθρωπος θέλει να πλησιάσει τον Θεό, το άγνωστο. Για τον λόγο αυτό, στο έργο ο Πόε έβαλε τον Ρόντερικ Άσερ να θάψει την αδερφή του ζωντανή. Όλα αυτά τα αφηγήματα έχει τύχει να καταπιάνονται με πράγματα που συνέβησαν στη ζωή του ίδιου του Πόε. Δηλαδή, όταν η γυναίκα του, η οποία ήταν και ανιψιά του, πέθανε, αυτός ήθελε να διατηρήσει το πτώμα της για ένα μικρό διάστημα, γιατί ήθελε να αναπνευστεί από το θάνατό της και αυτό μας περιγράφεται στην «πτώση των Άσερ». Τέλος, είναι η «Απώλεια αναπνοής», το μόνο σατιρικό. Για μένα έχουν όλα τη σάτιρά τους, αλλά αυτό είναι πολύ. Το έχει γράψει ο Πόε, σατιρίζοντας τους ανθρώπους, όλων των ειδών, της τότε κοινωνίας, αλλά αυτοί οι άνθρωποι είναι και σήμερα στην κοινωνία μας πρωταγωνιστές.

Πρόκειται για μονολόγους ή, όπως το έχετε δραματοποιήσει, συνδέονται μεταξύ τους οι αφηγητές;
Είναι μια πολύ καλή ερώτηση αυτή, γιατί και εμάς σαν ομάδα μας προβληματίζει αυτό. Τώρα, η καλύτερη απάντηση, που εγώ θα μπορούσα να σας δώσω, είναι να το κρίνετε οι ίδιοι. Είναι μια διαφορετική δουλειά, μια διαφορετική παράσταση. Όχι ότι κάνουμε κάτι εξαιρετικό, τα παιδιά βέβαια είναι εξαιρετικοί ηθοποιοί, αλλά γιατί βγαίνουν πράγματα. Χρησιμοποιείται, όπως θα έπρεπε κιόλας εν έτει 2025, όλος ο χώρος του θεάτρου για να πραγματοποιηθούν αυτές οι αφηγήσεις, για να πραγματοποιηθούν αυτές οι συνδέσεις. Είναι πάντως μονόλογοι, δε θα πω περισσότερα.

Πώς προέκυψε η σκηνοθεσία;
Εγώ ηθοποιός είμαι και ηθοποιός λέω και τώρα ότι είμαι. Απλά μου αρέσει πάρα πολύ να δημιουργώ. Με το που τελειώσαμε τη σχολή, το 2020, συγκροτήσαμε μία ομάδα με τα παιδιά από τη σχολή και έπρεπε κάποιος «να βγει μπροστά», ώστε να καταφέρει να δημιουργήσει. Εγώ δεν ήμουν αυτός που ήθελα να βγει μπροστά, αλλά ήμουν αυτός ο οποίος διάβαζε πάρα πολύ για να κατανοήσει το τι θα δημιουργήσει. Ο σκηνοθέτης είναι εκείνος, ο οποίος θα μπει μέσα στο έργο, θα διαβάσει το έργο. Θέλει πολύ καλή αντίληψη του χώρου και, το μόνο που μπορώ εγώ να πω, θέλει διάβασμα. Είναι το πόσο, δηλαδή, θα διαβάσεις αυτό που σε αφορά, αυτό που έχει γράψει ο συγγραφέας, για να το περάσεις εσύ σαν σκηνοθέτης στους ηθοποιούς σου και αυτοί από τα σώματά τους και τις φωνές τους, να το περάσουν στο κοινό.

Οπότε δεν έχεις επιλέξει ένα απ’ τα δύο.
Όχι, όχι, όχι. Ηθοποιός είμαι, αλλά μου αρέσει και να δημιουργώ. Μου αρέσει να διαβάζω.

Η παράστασή σας είναι μία από τις πρώτες μετακλήσεις για το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Ιωαννίνων, για το 2025. Εσύ που κατάγεσαι από την περιφέρεια, ξέρεις λίγο πολύ τα πράγματα, τι νομίζεις ότι χρειάζονται τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα για να πάρουν ώθηση;
Αυτό που έκανε ο κ. Αγγελόπουλος. Επειδή πολλές φορές στο παρελθόν εγώ προσπάθησα να έρθω σε επαφή με τα Γιάννενα για να φέρω δουλειές, δεν το κατάφερα. Και τώρα, ο κ. Αγγελόπουλος, ένας νέος άνθρωπος που γνωρίζει τα του θεάτρου. Και είναι πολύ ευχάριστο αυτό. Μακάρι, από τον χώρο του θεάτρου μέχρι τον χώρο της πολιτικής, οι λίγο παλαιότεροι είτε να κάνουν ένα βήμα πίσω είτε να δουν τα νέα πράγματα, ώστε να προοδεύσει το πράγμα. Εγώ δεν τον ήξερα. Συμμετείχα στην παράσταση του καλοκαιριού, αλλά δεν τον είχα γνωρίσει τον Αγγελόπουλο. Γιατί θα ερχόταν στην τελευταία παράσταση, που τελικά ακυρώθηκε λόγω βροχής. Στεναχωρήθηκα, γιατί θα ήθελα να του κάνω αυτή την πρόταση. Τελικά, όταν κατέθεσα την πρόταση, με πήρε κατευθείαν τηλέφωνο και τη φέραμε.

Μιλάς για το «άνοιγμα» του Θεάτρου, που φαίνεται να πετυχαίνει κιόλας, καθώς ήδη οι πρώτες μετακλήσεις γέμισαν το Καμπέρειο.
Ναι, το πόσο ανοιχτός είναι ο άνθρωπος σε κάτι. Δεν είναι μόνο στον χώρο των τεχνών, σε όλους τους τομείς. Και ακόμα καλύτερα, το πάντρεμα της παλαιάς γνώσης με την καινούργια δυναμική των ανθρώπων. Έτσι και ο κ. Καψάλης, σε συνεργασία με τον κ. Αγγελόπουλο, θεωρώ θα κάνουν το καλύτερο για τα Γιάννενα. Όπως ξέρω, υπάρχουν τοπικές ομάδες, οι οποίες κάνουν καλές δουλειές. Και τώρα έμαθα ότι θα γίνει και μία ταινία εκεί στα Γιάννενα. Αυτό το πάντρεμα θα είναι η καλύτερη οδός, πιστεύω.

Κλήρωση προσκλήσεων

O Η.Α. κληρώνει από μία διπλή πρόσκληση για τις παραστάσεις «Τα πέντε αφηγήματα». Στέλνετε e-mail στο eisitirio@agon.gr, με τα στοιχεία σας, γράφετε «για Τα πέντε αφηγήματα» στο θέμα του mail και την ημέρα που επιθυμείτε, μέχρι σήμερα Τετάρτη, στις 2 το μεσημέρι. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν στο mail με το οποίο συμμετείχαν στην κλήρωση για το πώς θα παραλάβουν τις προσκλήσεις τους.

«Τα πέντε αφηγήματα» θα ανέβουν στο Καμπέρειο θέατρο αύριο Πέμπτη 16 και την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου, στις 9.15 το βράδυ.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ζωή Κουσάνα, Νίκος Μέλλος, Νικόλας Μπράβος, Αντρέας Μυλόπουλος, Κατερίνα Παπαδάκη, Ίλια Παππά και Έλενα Ραουζαίου.
Διάρκεια: 100 λεπτά.
Τα εισιτήρια κοστίζουν 15 ευρώ το κανονικό και 10 ευρώ το μειωμένο.
Προπώληση εισιτηρίων από το cometogether και στο ταμείο του θεάτρου.

Σχετικά άρθρα

«Τα πέντε αφηγήματα» του Edgar Allan Poe στο Καμπέρειο Θέατρο (κλήρωση προσκλήσεων)

Ηπειρωτικός Αγών

Μια παράσταση – «εμπειρία» για κοινό και ηθοποιούς

Γεωργία Χαλάτση

Μ. Κατρίνης: «Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να γίνει ο πυρήνας των εξελίξεων στον προοδευτικό χώρο»

Αποστόλης Τζελέτας