Το γυμναστήριο του 1ου Γυμνασίου Ιωαννίνων δεν υπάρχει. Όχι μόνο με την αργκό εκδοχή της φράσης, που χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάτι φοβερό και τρομερό, αλλά και με την κύρια σημασία της. Απλώς δεν υπάρχει. Κατασκευασμένο και παραδομένο προς χρήση από το 1984, με προδιαγραφές και διαστάσεις ευρωπαϊκές -προσφιλές ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους σε αθλητικά σωματεία και συλλόγους για τις προπονήσεις τους- δεν έχει καταχωρηθεί πουθενά, με αποτέλεσμα στα αρχεία της πολεοδομίας του δήμου Ιωαννιτών στο σημείο που αυτό έχει ανεγερθεί να υπάρχει μόνο… προαύλιο.
Ίσως γι’ αυτό εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία, που ο διευθυντής του σχολείου Γιώργος Πλεύρης στέλνει έγγραφα (το πρώτο εκ των οποίων στις 19 Δεκεμβρίου 2011 και το πιο πρόσφατο στις 29 Απριλίου 2020) προς τις τεχνικές υπηρεσίες, τη Σχολική Επιτροπή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και την Επιτροπή Παιδείας του δήμου Ιωαννιτών ζητώντας να γίνουν ουσιαστικές παρεμβάσεις στα πλείστα προβλήματα που παρουσιάζει, δεν έχει λάβει την παραμικρή τουλάχιστον διαβεβαίωση ότι κάποια απ’ αυτά θα λυθούν. Η μόνη ουσιαστική παρέμβαση που έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια ήταν το 2012, όταν μονώθηκε η οροφή του –έργο που ανέλαβε, ωστόσο, η περιφέρεια Ηπείρου κι όχι ο αρμόδιος δήμος Ιωαννιτών. Στην… ανυπαρξία του γυμναστηρίου, προσθέστε και το ιδιότυπο ιδιοκτησιακό καθεστώς το οποίο διέπει τα σχολικά κτίρια, που έχουν παραχωρηθεί στον δήμο από τα περιβόητα κληροδοτήματα –μια πολύ καλή κατά τ’ άλλα δικαιολογία να εγκαταλείπονται στην τύχη τους ιστορικά κτίρια της πόλης.
Με αφορμή μία λάμπα που κρέμεται επικίνδυνα από την οροφή του και την οποία τα συνεργεία του δήμου δεν μπορούν να απομακρύνουν, γιατί δεν έχουν… σκάλα, βρεθήκαμε στο γυμναστήριο του σχολείου για πρώτη φορά και καταγράψαμε όλα όσα πολύ αναλυτικά διαβάσαμε στα έγγραφα που στέλνονται σχεδόν κάθε χρόνο στον δήμο Ιωαννιτών και τις υπηρεσίες του. Ο χώρος είναι εντυπωσιακά μεγάλος, κάτι που θα επιβεβαιώσουν πολλοί από τους αθλητές και τις αθλήτριες σωματείων που προπονούνται εκεί τα απογεύματα και τον προτιμούν σε σχέση με άλλα μικρότερα σχολικά γυμναστήρια που τους παραχωρούνται για τον ίδιο σκοπό. Κι αυτό είναι ίσως το μοναδικό πλεονέκτημά του.
Όλα τα υπόλοιπα είναι άκρως απογοητευτικά, κάποια δε πολύ επικίνδυνα για μαθητές και αθλούμενους. Η ηλεκτρολογική εγκατάστασή του (αλλά και όλου του σχολείου) είναι τεχνολογίας της δεκαετίας του ’70, ο πίνακας ηλεκτρικού ρεύματος απαρχαιωμένος, χωρίς ρελέ διαφυγής. Από τις 21 κοστοβόρες λάμπες -περίπου 150 watt και δώδεκα κιλών έκαστη- σήμερα ανάβουν μόλις οι πέντε. Μία από αυτές κρέμεται από ένα καλώδιο φθαρμένο, οι εκπαιδευτικοί έχουν τοποθετήσει παλέτες στο κέντρο του γηπέδου για να αποτρέψουν τους μαθητές και τις μαθήτριες να πλησιάσουν, καθώς είναι θέμα χρόνου κάποιο ατύχημα να συμβεί.
Το σύστημα θέρμανσης είναι εξίσου παλιό. Τα τοποθετημένα ψηλά τους τοίχους του γυμναστηρίου καλοριφέρ με αερόθερμα στοιχεία δεν δουλεύουν από το 2014. Ουσιαστικά ο χώρος δεν θερμαίνεται εδώ και μια πενταετία με αποτέλεσμα τον χειμώνα το δάπεδο να είναι ολισθηρό λόγω της υγρασίας. Την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση επιδεινώνει και η μεγάλη φθορά των υδρορροών, πολλές από τις οποίες είναι σπασμένες, με αποτέλεσμα τα όμβρια ύδατα να πέφτουν στους τοίχους και τα θεμέλια του γυμναστηρίου. Η διεύθυνση είχε ζητήσει και λάβει προσφορά για την εγκατάσταση τεσσάρων κλιματιστικών τύπου ντουλάπας πολύ χαμηλού αναλογικά κόστους, ωστόσο –παρά τις διαβεβαιώσεις ότι τουλάχιστον αυτή η παρέμβαση θα γινόταν- η τοποθέτησή τους είναι αδύνατη, αν προηγούμενα δεν αναβαθμιστεί η ηλεκτρολογική εγκατάσταση. Αλλά ακόμη κι αν αυτό γίνει, θα είναι δώρον άδωρον, αν δεν αντικατασταθούν τα αποκολλημένα, σπασμένα και επίσης παμπάλαια εξωτερικά παράθυρα και πόρτες. Η εικόνα δεν αλλάζει καθόλου ούτε στα αποδυτήρια και τις τουαλέτες. Αντίθετα, χειροτερεύει. Σπασμένες βρύσες και πλακάκια, σε αχρηστία χώροι που σχεδιάστηκαν για να είναι λειτουργικοί και φιλόξενοι.
Αναρωτιόμαστε ποιος μπορεί να εγγυηθεί για την ασφάλεια των ανθρώπων που καθημερινά κάνουν χρήση του χώρου, σύντομα δε ακόμη περισσοτέρων –όταν θα εγκριθεί από τον δήμο Ιωαννιτών η παραχώρηση του γυμναστηρίου σε αθλητικά σωματεία και συλλόγους.
«Δεν ωφελεί αυτός ο χαρτοπόλεμος», μας είπε απογοητευμένος ο διευθυντής του 1ου Γυμνασίου Γιώργος Πλεύρης, όσο μας έδειχνε όλα τα έγγραφα, παλιότερες και πιο πρόσφατες φωτογραφίες του γυμναστηρίου μέσα και έξω, που επισυνάπτονται σ’ αυτά. Ο ίδιος, οι εκπαιδευτικοί του σχολείου αλλά και οι δύο καθαρίστριές του –που όση ώρα ήμασταν εκεί, έμπαιναν και έβγαιναν σε όσες αίθουσες ήταν άδειες και καθάριζαν σχολαστικά- παλεύουν να διατηρήσουν την αξιοπρέπεια ενός ιστορικού και σημαντικού κτιρίου. Αλλά αυτό δεν είναι μόνο δική τους ευθύνη. Είναι πρωτίστως του δήμου Ιωαννιτών, που ζητά από μαθητές και μαθήτριες να είναι προσεκτικοί, να επιστρέψουν στα σχολεία τους, να μην τα κακοποιούν και τα καταλαμβάνουν και την ίδια στιγμή πολλά απ’ αυτά τα αφήνει στην τύχη τους με τη δικαιολογία της γραφειοκρατίας ή των χρημάτων που δεν υπάρχουν (παρόλο που για άλλα σχολεία και γυμναστήρια της πόλης έχουν βρεθεί). Κι είναι κρίμα τέτοια στολίδια, όπως είναι το κτίριο της παλιάς Ζωσιμαίας Σχολής, να μαραζώνουν και να απαξιώνονται από τις τοπικές αρχές, υποχρεώνοντας διεύθυνση και εκπαιδευτικούς να γίνονται επαίτες για τα αυτονόητα και τα ελάχιστα δυνατά.
