Παραµονή Χριστουγέννων και κανένα παιδί δεν έχει εµφανιστεί, ούτε στο σπίτι, ούτε στην εφηµερίδα να µας πει τα κάλαντα, τουλάχιστον ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραµµές. Άλλαξαν ακόµη και οι συνήθειες των παιδιών; Δεν µπορούν να ξυπνήσουν από τα ξηµερώµατα, όπως έκαναν τα παιδιά κάποτε, που κοιτούσαν από τα παραθύρια στην οδό Αιακιδών -για παράδειγµα- µήπως και τους προλάβουν άλλα γειτονόπουλα. Και ξεκινούσαν χαράµατα, ώστε ως κάποια ώρα να έχουν γυρίσει κιόλας. Σήµερα πολλά από τα παιδιά τα συνοδεύουν οι γονείς τους, φοβούµενοι να τα αφήσουν µόνα τους. Πού τέτοιες καταστάσεις άλλες εποχές; Κυκλοφορούσαν όλοι άφοβοι τότε. Τώρα θαρρείς και το κακό παραµονεύει σε κάθε γωνιά. Ερηµιά και στους δρόµους αυτή την ώρα. Τα δελτία Τύπου καταφθάνουν και µας ενηµερώνουν που και ποιοι θα πούνε τα κάλαντα στις υπηρεσίες.
Tο ευχάριστο είναι ότι πολλοί ξένοι επισκέπτονται τα Γιάννενα, όπως µας διαβεβαιώνουν οι ξενοδόχοι, κι όπως διαπιστώνουµε κι εµείς παρατηρώντας τον κόσµο, που κυκλοφορεί από κάποια ώρα και µετά. Μακάρι να δουλέψουν όλοι αυτά τα Χριστούγεννα κι ας µην µιζεριάζουµε.
Η φάτνη µέσα µας
Κι επειδή δεν θέλουµε να αρχίσουµε µε τα παράπονα παραµονή Χριστουγέννων που είναι, και για να µην κακοκαρδίσουµε κανέναν, να πούµε µόνο τούτο, ανταπαντώντας σε όσα µας καταλογίζουν κάποιοι για τους πορφυρούς φιόγκους στο καµπαναριό της Αγίας Μαρίνης για τους οποίους γράψαµε πρόσφατα. Απλώς διατυπώσαµε όχι µόνο τη δική µας άποψη, αλλά µεταφέραµε και τη γνώµη επίσης ενοριτών για τη φάτνη που τοποθετήθηκε στο προαύλιο. Φάτνη του Χριστού είναι η ίδια η εκκλησία, φάτνη είναι µέσα εκεί, όπου ο ιερέας έδινε τις ευχές του προχθές στη γυναίκα που έσκυβε ευλαβικά εµπρός του και η άλλη γυναίκα σε φάτνη γονάτιζε µπροστά στην Παναγία, ζητώντας τη βοήθειά της. Η φάτνη πρέπει να είναι µέσα µας.
Το σπήλαιο της Καστρίτσας
Συνεχίζοντας περί φάτνης να πούµε ότι λίγοι πρέπει να γνωρίζουν πως στο χωριό τόσο κοντά στην πόλη, την Καστρίτσα, υπάρχει ένα προϊστορικό σπήλαιο, στο οποίο µάλιστα οι κάτοικοι έβρισκαν καταφύγιο κατά τη διάρκεια των πολέµων. Ακόµη πιο λίγοι γνωρίζουν ότι κάτοικοι είχαν την πρωτότυπη ιδέα, πριν είκοσι χρόνια, να τη στολίζουν, όπως µας είπε µέλος του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού. Στην είσοδο του σπηλαίου είχαν τοποθετήσει τη φάτνη, που ολοένα και εµπλουτίζεται και συµπληρώνεται µε καινούρια στοιχεία κάθε χρόνο από τον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού. Πριν από λίγες µέρες µάλιστα έγινε η γιορτή του φωτισµού της, µε την παρουσία όχι µόνο των χωριανών, αλλά και πολλών καλεσµένων τους. Μια πολύ καλή ιδέα που αξίζει να επαινεθεί και να δηµοσιοποιηθεί, γιατί µε αυτό τον τρόπο γίνεται συγχρόνως και πιο πέρα γνωστό αυτό το αρχαιολογικό µνηµείο του χωριού τους.
Λαχειοφόρος αγορά
Προχθές την Κυριακή, µετά τη θεία λειτουργία στην εκκλησία της Περιβλέπτου, ο ιερέας έκανε τις ανακοινώσεις του. Μεταξύ άλλων, ζήτησε από τους πιστούς να ανταποκριθούν µε τον οβολό τους στο κάλεσµά της εκκλησίας και να βοηθήσουν στην ανέγερση του ναού του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη (κατά κόσµον Αρσένιου Εζνεπίδη) σε οικόπεδο που διέθεσε ο δήµος στην Κιάφα. Μάλιστα, για τον σκοπό αυτό θα γίνει λαχειοφόρος αγορά. Όσοι πιστοί προσέλθετε, λοιπόν, για να αποκτήσει η πόλη ακόµη µια εκκλησιά. Θετικό είναι αυτό, όµως και άλλες φορές -από όσο θυµούνται οι παλαιότεροι- έγιναν προσπάθειες για να ανεγερθούν άλλοι ναοί, όπως επί µητροπολίτη Σεραφείµ του Αγίου Κοσµά, αλλά ναυάγησαν. Ο κόσµος σήµερα περνά δύσκολες οικονοµικές στιγµές και η συγκυρία δεν βοηθά, για να αποκτήσει τη στέγη του στα Γιάννενα ο Άγιος Παΐσιος. Όµως υπάρχουν Γιαννιώτες µε οικονοµική επιφάνεια και µπορούν να γίνουν αρωγοί στην ανέγερση του ναού µε τις δωρεές τους.
Σαν στο σπίτι τους
«Ελάτε να δούµε το Ραν του µεγάλου σκηνοθέτη Ακίρα Κουρασάβα και ό,τι προκύψει…». Κάπως έτσι καλούσαν τον κόσµο τους οι άνθρωποι του καλλιτεχνικού σωµατείου Εξαύδα την Κυριακή το βράδυ, που κανονικά -λόγω γιορτών- δεν υπήρχε προβολή. Κι εµείς την ανεβάσαµε την είδηση στην ιστοσελίδα του Η.Α. Πραγµατικά προέκυψε µια πολύ σηµαντική βραδιά, καθώς ήταν µια πρωτότυπη χριστουγεννιάτικη προσφορά εκ µέρους τους. Οι λίγοι θεατές, που το πληροφορηθήκαµε και ήµασταν εκεί -πιστοί στο κάλεσµά τους- το γιορτάσαµε µε ένα ποτήρι κρασί ή µε ένα αναψυκτικό, γευόµενοι γλυκά που είχαν οι ίδιοι, ή άλλα, που είχαν φέρει θεατές, και ευχόµασταν ο ένας στον άλλον «Καλά Χριστούγεννα» µε υγεία και στο καλλιτεχνικό σωµατείο «Εξαύδα» καλές προβολές. Νιώσαµε αληθινά σαν στο σπίτι µας, µέχρι να πέσουν οι πρώτοι τίτλοι. Θυµηθήκαµε την ταινία στον Ορφέα κάπου στη δεκαετία του 1980. Βασισµένη στον Βασιλιά Ληρ του Σαίξπηρ και χτισµένη αριστοτεχνικά µε µεταφορές και σπουδαίες αναφορές για την αποκάλυψη, τη διαφθορά της ανθρωπότητας, τη θανατηφόρα κληρονοµιά, τους πολέµους, την τρέλα, αλλά και την οµορφιά της Τέχνης, η ταινία έχει καθηλώσει τους θεατές µε τη διαχρονική της αξία. «Ο άνθρωπος έρχεται στον κόσµο κλαίγοντας και κλαίει µετά σε όλη του τη ζωή». Πόσο απλά περνούν µηνύµατα οι µεγάλοι της Τέχνης.
Η νέα µόδα
Ώσπου να έρθει το µεσηµέρι, η πόλη και οι δρόµοι της γέµισαν κόσµο. Απίστευτα πολύ κόσµο. Μουσικές από παντού. Παιδιά, έφηβοι κι ενήλικες που λένε τα κάλαντα και να η πόλη που ξαφνικά ξύπνησε! Δεν θα µπορούσε να µην σφραγιστεί η παραµονή των Χριστουγέννων µε την καινούρια πια συνήθεια. Είναι η τσίκνα που σκορπίζεται στην ατµόσφαιρα από τις σούβλες έξω από τις καφετέριες, τα τραγούδια κι ο χορός. «Τώρα βγήκε νέα µόδα, τ’ ακούς κουµπάρα τ’ ακούς…», σύµφωνα µε το πάλαι ποτέ λαϊκό άσµα. Χρόνια πολλά. Καλά Χριστούγεννα σε όλους µε υγεία.
