Οι πολιτικές επιλογές και αποφάσεις της κυβέρνησης δεν είναι προϊόντα συγκυριών, ούτε αποτελούν αναγκαία μέτρα για την επαναφορά στην κανονικότητα, μετά το πολύμηνο και αναποτελεσματικό lockdown. Πρόκειται για ξεκάθαρο καπιταλιστικό τρόπο διακυβέρνησης, τον οποίο είχε εξαγγείλει προεκλογικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά τα αντιλαϊκά νομοσχέδια ψηφίστηκαν ή ετοιμάζουν την ψήφισή τους, με κλειστά Πανεπιστήμια, «κλειστή» Βουλή και με τον λαό εξαντλημένο οικονομικά, κουρασμένο από όλα τα μέτρα που πάρθηκαν με αφορμή την πανδημία και σ ‘ένα βαθμό φοβισμένο απ’ όσα προηγήθηκαν, ώστε να αφαιρεθεί το δικαίωμα στη διαμαρτυρία και στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων με διαδηλώσεις και πορείες διαμαρτυρίας.
Φτάσαμε στο δεύτερο εξάμηνο της πανδημίας με 12.000 νεκρούς. Κι εκεί που χειροκροτούσαμε ιατρούς και νοσηλευτές, έπειτα από κυβερνητική παρότρυνση, ξαφνικά τους κατηγορούν για να καλύψουν την αναποτελεσματική διαχείριση, από πλευράς υπουργείου, την ανικανότητά τους ή και για να είμαι πιο σαφής την άρνησή τους να ενισχύσουν το Ε.Σ.Υ. Οι πανελλήνιες εξετάσεις ξεκινούν με περίπου 30.000 λιγότερους εισακτέους στα πανεπιστήμια. Η προστασία της α’ κατοικίας πλέον δεν υπάρχει, ενώ το χρέος της κυβερνητικής παράταξης αυξάνεται. Και τώρα το τελειωτικό χτύπημα, η χαριστική βολή. Το αντεργατικό, εγκληματικό νομοσχέδιο που καταργεί το οκτάωρο και την πενθήμερη εργασία, υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους σε εξαντλητικά ωράρια, χωρίς αμοιβή, απλά με την υπόσχεση μειωμένου ωραρίου κάποια άλλη περίοδο. Θα πληρωνόμαστε με ρεπό, όπως είπε χαρακτηριστικά ο αρμόδιος υπουργός Κωστής Χατζηδάκης. Διπλασιάζει το ετήσιο όριο υπερωριών με εξαντλητικές συνθήκες εργασίας και μικρότερες απολαβές. Καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις και επιτρέπει ανεξέλεγκτες απολύσεις. Περιορίζει ή καθιστά ουσιαστικά αδύνατο το δικαίωμα στην απεργία, ποινικοποιώντας την. Υποβαθμίζει περαιτέρω το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας και προωθεί διατάξεις που σκοπεύουν στον έλεγχο του συνδικαλιστικού κινήματος.
Είναι, ξεκάθαρα, μια γενικευμένη επίθεση της κυβέρνησης στα εργασιακά δικαιώματα που εξυπηρετεί ολιγαρχικά συμφέροντα. Οφείλουμε και πρέπει να πούμε όχι στο εργασιακό νομοσχέδιο, όχι στον εργασιακό μεσαίωνα. Και ναι! Ασταμάτητα δουλεύουν μόνο τα ρολόγια.
