Να σας ξυπνά πρωί-πρωί ο μανάβης της γειτονιάς, που πουλάει καρπούζια, πεπόνια ζουμερά, αλλά και σκόρδα. Ύστερα, μόλις βγείτε βρεγμένοι από την πεντακάθαρη θάλασσα, να πετάγεστε απέναντι που σας περιμένει η Αλεξάνδρα κουβαλώντας τα φλιτζάνια με τον αχνιστό καφέ στον παλιακό δίσκο, να ακούτε την κελαηδιστή νησιώτικη φωνή της τονίζοντας το νι ως εξής: «καφενιείοοο». Να απλώνεις το χέρι και να κατεβάζεις αμέσως μετά ολόκληρα τα μοσχομύριστα βερίκοκα επί τόπου, χωρίς να παίρνεις ανάσα. Μπορεί να πηδάς τη μάνδρα του σπιτιού της αδελφής του αξέχαστου γιαννιώτη συμβολαιογράφου Γιώργου Κυρκόπουλου και να δοκιμάζεις λαχταριστά ροδάκινα. Το απόγιομα, μόλις ο ήλιος δύσει και χαθεί πέρα στο Πόρτο Κατσίκι, να γυρίζεις από τον περίπατο και να πέφτεις πάλι στη δροσερή θάλασσα. Λίγες για μας οι μέρες σ’ αυτόν τον παράδεισο. Μια φορά όμως, καμιά φορά…
Ο Μιχαήλ Στρογκώφ στην Αίγλη
«Σήμερον στην Αίγλη το πρώτο αριστούργημα της κινηματογραφικής τέχνης “Ο Μιχαήλ Στρογκώφ” προβάλλεται στην πόλη μας. Προς ευκολίαν του κοινού η διεύθυνσις θα πωλεί τα εισιτήρια από της 8ηςμ.μ.» Πρόκειται για μια είδηση, που αλίευσε από το αρχείο του Ηπειρωτικού Αγώνα με ημερομηνία 19 Αυγούστου του 1927 ο συνεργάτης Αλέκος Ράπτης ο οποίος το ερευνά άοκνα μέρες τώρα. Ο συντάκτης του κειμένου γράφει ότι η ταινία είναι γαλλική υπερπαραγωγή επικών διαστάσεων και χρησιμοποιήθηκαν για το γύρισμά της 4.000 στρατιώτες. Η αξία της είδησης έγκειται στο γεγονός ότι στα Γιάννενα του 1927 λειτουργούσε θερινός κινηματογράφος και μάλιστα η κινηματογραφική ταινία, που είχε γυριστεί το 1926, ήρθε έναν χρόνο μετά εδώ. Άρα τα Γιάννενα ήταν πριν 100 περίπου χρόνια πρωτοποριακό κέντρο πολιτισμού. Κι ας μην είχε ακόμη επαρκή συγκοινωνία. Κι ας έκαναν τα λεωφορεία δυο μέρες να φτάσουν στους προορισμούς τους για Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Πάμε σαν άλλοτε
Μην σας κάνει εντύπωση το γεγονός. Και σήμερα εν έτει 2019 το λεωφορείο του ΚΤΕΛ Πρέβεζας, για να έρθει από την Πρέβεζα στα Γιάννενα, κάνει τρεις ώρες, για μια ώρα δρόμο κανονικά. Ξεκινάς από την πόλη της Πρέβεζας στις οκτώ και τέταρτο και είσαι στο σπίτι σου στις έντεκα και τέταρτο. Περνάει από όλα τα χωριά του νομού, μαζεύει επιβάτες, ο οδηγός κάνει τα πάντα για να τους ευχαριστήσει, τους κατεβάζει ακόμη και μέσα στην αυλή τους, που λέει ο λόγος. Γιατί τέτοιοι είμαστε κι εμείς οι ίδιοι, δεν ευθύνεται μόνο ο οδηγός. Συνεχώς απαιτούμε, χωρίς να προσφέρουμε. Έτσι το βράδυ της Κυριακής γίναμε αυτόπτες μάρτυρες σε αμέτρητες στάσεις και μάλιστα σε δυο από αυτές η μία έγινε μόλις εκατό μέτρα από την άλλη.
Περί θερινού σινεμά
Στα Γιάννενα του 2019 τα σχέδια για θερινό σινεμά ναυάγησαν λόγω τεχνικών προβλημάτων. Είναι αλήθεια πως ούτε ποτέ πιστέψαμε ότι θα έχουμε θερινό σινεμά στα Γιάννενα και όλα τα εξαγγελλόμενα τα θεωρήσαμε υπερβολές. Ζηλέψαμε δε πάρα πολύ, όταν, φέρνοντας βόλτα την Κυριακή στους πεζόδρομους της Λευκάδας, είδαμε τη διαφημιστική αφίσα του δήμου Λευκάδας για την προβολή της ταινίας «Ψυχρός πόλεμος». Δημοτικός θερινός κινηματογράφος λειτουργεί και στη Ιθάκη σε ένα ρομαντικά διαμορφωμένο χώρο, που στήθηκε με μεράκι από τον δήμο. Έτερον ουδέν περί θερινού σινεμά στα Γιάννενα, τουλάχιστον για φέτος. Όσοι πιστοί κινηματογραφόφιλοι, αναμείνατε για το επόμενο καλοκαίρι, μπας και ο Μωυσής Ελισάφ κρατήσει τις υποσχέσεις του.
Κατάργηση… αγίων
Την Κυριακή το απόγευμα συμπολίτες πήγαν στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων για να ανάψουν κερί και να προσευχηθούν, όπως πάντα συνηθίζουν αυτή την ημέρα της παραμονής. Οι Άγιοι εδώ κάπου γυρνούν και μας προστατεύουν από κάθε ασθένεια. Εκεί βρέθηκαν προ μιας μεγάλης εκπλήξεως. Δυο γυναίκες διαπληκτίζονταν ότι η μία έσπρωξε την άλλη πάνω στα κεριά. Ένας άνδρας τις μάλωσε λέγοντας το πρωτάκουστο ότι καλά κάνει ο σεβασμιότατος που σκέφτεται να καταργήσει τους Αγίους Αναργύρους. Οι δικοί μας έμειναν με το στόμα ανοιχτό κι αναρωτήθηκαν με ποιο τρόπο άραγε είναι δυνατόν να καταργηθούν οι Άγιοι Ανάργυροι. Μπορεί τούτο να είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο…
Ζήτημα ευγένειας
Η χρήση του ενικού και του πληθυντικού στον καθημερινό μας λόγο καθορίζει εν πολλοίς τη συμπεριφορά μας, τον χαρακτήρα μας και μας στιγματίζει ως λαό. Οι άνθρωποι, που κατέχουν εξουσία, συνηθίζουν να απευθύνονται στον άλλον στον ενικό αριθμό, θέλοντας να δηλώσουν και την εξουσία τους. Αυτό το συναντούμε συχνά στη συναναστροφή μας με τα αστυνομικά όργανα. «Κάνε στην άκρη…», διατάσσει με ύφος ο τροχονόμος τον παραβάτη οδηγό. «Τα στοιχεία σου», λέει ο αστυνομικός στον πολίτη. Αφορμή για τούτο σχόλιο μας έδωσε ο οδηγός του λεωφορείου προχθές, όταν απευθύνθηκε στον επιβάτη ως εξής: «Πού θα κατεβείς;» Κι επειδή εκείνος δεν τον άκουσε συνέχισε: «ε! σε σένα μιλάω». Το ίδιο συμβαίνει με τους βαριεστημένους υπαλλήλους στις διάφορες υπηρεσίες ή με μερικούς οδηγούς ταξί. Αν και σεβόμαστε τους ανθρώπους που περνούν όλη τη ζωή τους στο τιμόνι ή τους αστυνομικούς που φροντίζουν για την ασφάλειά μας, καλό θα είναι να είναι ανάλογη και η συμπεριφορά τους.
Το κλάδεμα του πλατανιού
Υποτονική είναι τούτη η προεκλογική περίοδος που διανύουμε. Ούτε πολιτικές συζητήσεις, ούτε τίποτα. Κιχ δεν βγάζει κανένας. Πού πήγαν εκείνα τα πράσινα και τα κόκκινα καφενεία; Το λέω αυτό γιατί τις προάλλες πήρε το αυτί μου μια κουβέντα κάπου στα μέσα της Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Κάποιοι συμπολίτες μάλωναν όχι για τα κόμματα, μα για ένα πλατάνι μπροστά από ένα καφενείο που το κλάδεψαν τόσο άσχημα, που δεν πρόκειται να ξαναδώσει.
