Σε δοκιμασία για γερά νεύρα εξελίσσεται καθημερινά η προσπάθειά μας να καταστήσουμε αναγνώσιμα τα δελτία τύπου, που αποστέλλουν οι δημοτικές και περιφερειακές παρατάξεις. Με εξαίρεση αυτά ορισμένων, τα υπόλοιπα κανονικά θα έπρεπε να πάνε στον κάδο απορριμμάτων ως απαράδεκτα, αλλά έλα που κινδυνεύουμε να μας πουν ότι τους αποκλείουμε. Μπορούμε να τα χωρίσουμε σε τρεις κατηγορίες. Η πρώτη είναι δελτία τύπου αναλυτικά μέχρι κεραίας, με πλήρη απομαγνητοφώνηση δηλώσεων, μέχρι και της καλημέρας, έστω κι αν πολλές φορές δε βγαίνει νόημα (βλέπε δελτία τύπου Ριζόπουλου). Μια δεύτερη κατηγορία είναι τα δελτία τύπου, που μια συνάντηση με τον εκπρόσωπο ενός φορέα μπορεί να αναλύεται σε πλέον των 1.000 λέξεων, καθώς πρέπει να περάσει και το ιδεολογικό υπόβαθρο (παρατάξεις του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λοιποί αριστεροί σχηματισμοί). Και μια τρίτη κατηγορία είναι τα δελτία τύπου όσων κανονικά θα έπρεπε να επιστρέψουν στα θρανία του δημοτικού για να μάθουν ορθογραφία, γραμματική και συντακτικό. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν κυρίως δελτία τύπου επίδοξων δημάρχων περιφερειακών δήμων, χωρίς να λείπουν και οι εξαιρέσεις, όπως η «Ανεξάρτητη Δημοτική Πρωτοπορία». Που κανονικά θα μπορούσαν τα κείμενά της να δίνονται σε μαθητές ως άσκηση προς ανεύρεση λαθών. Φανταζόμαστε αυτοί θα μπορούν να ξεχωρίσουν πως άλλο είναι το φύλλο (του δέντρου, της πίτας) και άλλο το φύλο (βιολογικό, κοινωνικό).
Α.Τ.
Γενικά και αόριστα
Θετικό είναι το γεγονός πως υπάρχει μια ενεργοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών γύρω από το θέμα των ελληνοποιήσεων ποσοτήτων γάλακτος, αλλά με πρόστιμα μερικών χιλιάδων ευρώ δε βλέπουμε να λύνεται το πρόβλημα. Αντιλαμβανόμαστε πως υπάρχει ο νόμος προστασίας των προσωπικών δεδομένων, αλλά, από την άλλη, είναι δικαίωμα του καταναλωτή να γνωρίζει ποιοι του πουλάνε «ελληνική» φέτα με γάλα Γαλλίας. Τα παραπάνω με αφορμή την επιβολή προστίμου 35.000 ευρώ σε μία ακόμη γαλακτοβιομηχανία, που ανακοίνωσε ο ΕΦΕΤ, χωρίς περισσότερες πληροφορίες, όχι μόνο για το όνομα, αλλά και για τις πρακτικές της συγκεκριμένης μονάδας.
Α.Τ.
Στα ίχνη του Αλή Πασά
Τη ζωή του Αλή Πασά των Ιωαννίνων παρουσιάζει η Μηχανή του Χρόνου με τον Χρίστο Βασιλόπουλο, τη Δευτέρα 11 Μαρτίου στις 9 το βράδυ, στο Cosmote History. Η έρευνα για τον Αλή Πασά ολοκληρώνεται την επόμενη Δευτέρα, την ίδια ώρα, σε ένα ακόμη 50λεπτο επεισόδιο. Η εκπομπή ακολουθεί την πορεία του από τα παιδικά χρόνια στο Τεπελένι, όπου γεννήθηκε, μέχρι την ανάληψη του πασαλικιού των Ιωαννίνων το 1788. Ο Αλή με ίντριγκες και δολοπλοκίες, κατάφερε από ληστής να γίνει πανίσχυρος πασάς και να διοικήσει το κράτος του για 34 ολόκληρα χρόνια. Τα γυρίσματα έγιναν στα Γιάννενα και στην εκπομπή μιλούν πανεπιστημιακοί και ερευνητές. Όλες οι δουλειές του Χρίστου Βασιλόπουλου έχουν ενδιαφέρον, αλλά αυτή ένα επιπρόσθετο λόγω της τοπικής θεματολογίας της. Αξίζει, βέβαια, να αναφέρουμε πως ο δημοσιογράφος έχει επισκεφθεί και άλλες φορές την πόλη μας για να παρουσιάσει ιστορικά θέματα της περιοχής, όπως τα Ολοκαυτώματα και τον εκδιωγμό της εβραϊκής κοινότητας.
Γ.Χ.
Ένας από τους μεγάλους σπουδαίους
Μέρες τώρα παρακολουθούμε στην τηλεόραση τη διαφήμιση μιας παράστασης. Ανέβαινε στη Λάρισα, μετά στην Καστοριά, στις 13 αυτού του μήνα πηγαίνει στην Κοζάνη. Και λέγαμε «δεν μπορεί, θα έρθει κι εδώ». Και έρχεται. Την άλλη εβδομάδα, στις 14 και 15 Μαρτίου, ανεβαίνει στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου ο Φεγγίτης, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, με δυο εξαιρετικούς ηθοποιούς, τον Δημήτρη Καταλειφό και τη Λουκία Μιχαλοπούλου.
Εμείς οι νεότεροι, που δεν προλάβαμε να δούμε τους μεγάλους σπουδαίους του ελληνικού θεάτρου να παίζουν στο σανίδι, συχνά αναρωτιόμαστε ποιους θα λέμε στα παιδιά μας ότι είδαμε να ερμηνεύουν μοναδικά μεγάλους ρόλους στη σκηνή. Με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι ο Δημήτρης Καταλειφός είναι ένας απ’ αυτούς. Και τούτος είναι από μόνος του ένας σοβαρός λόγος για να πάμε σ’ αυτή την παράσταση. Κυρίως όσοι δεν μπορούμε συχνά να ταξιδεύουμε στην Αθήνα, για να δούμε πραγματικά πολύ καλές θεατρικές παραγωγές.
Τ.Τ.
Μνήμες καταστροφής
Το πόρισμα της εισαγγελίας για τη φωτιά στο Μάτι της Αττικής το καλοκαίρι που μας πέρασε, μας φέρνει στον νου ξανά τις τραγικές εκείνες στιγμές. Τα ντοκουμέντα, που έρχονται στο φως, είναι συγκλονιστικά και ενδεικτικά της ανεπάρκειας του κρατικού μηχανισμού, ο οποίος στελεχώνεται σε καίρια πόστα από φιλικά προς την εκάστοτε κυβέρνηση στελέχη. Έχουμε πλέον καταλάβει όλοι πως, με τέτοιες επιλογές, οι επιπτώσεις μιας καταστροφής θα είναι περισσότερες, γιατί η αξιοκρατία είναι εκείνη η διαδικασία που διασφαλίζει την αποτελεσματικότητα κάθε επιχειρησιακής δράσης. Θα περίμενε κανείς πως, μετά τις φονικές επίσης πυρκαγιές του 2007, κάτι να έχει αλλάξει. Τα γεγονότα μας απογοήτευσαν. Και έτσι θα συνεχίζουμε να μετράμε νεκρούς, που δεν αναλογούν στα φαινόμενα και οι λίστες θα μακραίνουν από τη στιγμή που το κομματικό συμφέρον θα αξιολογείται σπουδαιότερο από την ανθρώπινη ζωή.
Π.Ζ.
Παραίτηση ή όχι;
Έναν χρόνο μετά την καταστροφή στο Μάτι, έρχονται ξανά στην επιφάνεια ερωτήματα που είχαν τεθεί και τότε. Ένα από αυτά είναι το αν έπρεπε ή όχι η περιφερειάρχης Αττικής να παραιτηθεί. Είναι ένα θέμα, που προκύπτει πάντα μετά από καταστροφές τέτοιου μεγέθους. Θα μπορούσε, πράγματι η κ. Δούρου να είχε παραιτηθεί, θα μπορούσε- όπως και έκανε- να παραμείνει στη θέση της θεωρώντας πως υπερασπίζεται έτσι τον εαυτό της. Ούτε η παραίτηση, ούτε η παραμονή θα προσέφεραν κάτι παραπάνω στο χρονικό διάστημα που πέρασε από την ημέρα της καταστροφής. Δεν έγινε καλύτερος και αποτελεσματικότερος ο κρατικός μηχανισμός. Μια παραίτηση όμως -σε συμβολικό επίπεδο- θα δήλωνε συμμετοχή στο πένθος. Γιατί μπροστά στους εκατό νεκρούς, τι αξία είχε η παραμονή σε μια θέση;
Π.Ζ.
