Δυο πολύ ενδεικτικές της Τσικνοπέµπτης στιγµές ζήσαµε την Πέµπτη το µεσηµέρι σε µια γειτονιά. Οι φωνές και τα τραγούδια έρχονταν από δυο µπαλκόνια, τα οποία βρίσκονταν το ένα απέναντι από το άλλο στη γωνία της οδού Νεοφύτου Δούκα. Η τσίκνα έφθανε ως την οδό Σουλίου κι ακόµη παραπέρα. Στο ένα από αυτά προφανώς νεαροί φοιτητές είχαν πιαστεί σε έναν λεβέντικο χορό µε παραδοσιακά τραγούδια, που µας προκαλούσε να τους απολαύσουµε και να τους φωτογραφίσουµε. Ο ήχος του τραγουδιού «Ρούσα παπαδιά» έφτανε στ’ αυτιά µας σαν µετάδοση από πανηγύρι σε πλατεία χωριού. Η άλλη στιγµή ήταν από την οδό Κωλέττη µε ήχους τελείως διαφορετικούς, νεολαιίστικους κι ωραίους, που ξεσήκωναν τους περαστικούς. Βοηθούσης και της καλοκαιρίας, όλοι κάθονταν έξω από τα παρακείµενα µαγαζιά, ενώ το τσίπουρο έρρεε άφθονο. Εδώ δεν υπήρχε τσίκνα, αλλά σίγουρα ήταν ένα πολύ όµορφο γλέντι του δρόµου µε µασκαρεµένους και ωραίες µουσικές, τελείως διαφορετικές από τα δηµοτικά της Ηπείρου και της Ρούµελης.
Λ.Τ.
Με τους ήχους φυσαρµόνικας
Όσοι βρέθηκαν την Πέµπτη το βράδυ στα ανακαινισµένα Λιθαρίτσια, τσίκνισαν εντελώς διαφορετικά. Με τα γκουρµέ, ωραία πιάτα του chef του εστιατορίου, δεν µπορεί βέβαια να… τσικνίσει κανείς. Μια διαφορετική Τσικνοπέµπτη, που περιλάµβανε όµως στο µενού το σήµα κατατεθέν του καταστήµατος, το ποντικάκι. Κι αυτό το σοκολατένιο γλύκισµα, που νοµίζαµε πως έφυγε µαζί µε τα σκαλιστά έπιπλα και τα χαµηλά παλιοκαιρίσια ταβάνια του ιστορικού οικήµατος, είχε τη σφραγίδα της καινοτοµίας. Το µενού όµως περιείχε και µουσική κατά παραγγελία. Στο διπλανό τραπέζι της παρέας µας καθόταν ένας ωραίος τροβαδούρος συµπολίτης, που, όπως φάνηκε αυτό το βράδυ, κυκλοφορεί οπλοφορώντας! Το όπλο του γιατρού Νίκου Γκλίναβου δεν είναι άλλο από µια φυσαρµόνικα. Ούτε που φανταζόµασταν ότι θα ανταποκρινόταν στην πρόκλησή µας να µας παίξει κάτι σχετικό της βραδιάς µε τη φυσαρµόνικα. Αµ’ έπος, άµ’ έργον και η ζωντανή µουσική σκόρπισε νότες µε «τα τρένα που φύγαν» ως ειδική αφιέρωση, µε «Αχ Μαργαρίτα Μαγιοπούλα» και άλλα θαυµάσια κοµµάτια. Κι όλοι γίνηκαν µια παρέα στο τραγούδι µε τη µουσική να ενώνει όχι µόνο τους καλλίφωνους, αλλά όλους µας.
Λ.Τ.
Τα πλωτά μέσα στη λίμνη
Η περιφέρεια Ηπείρου δεν θα έπρεπε να ενημερώνει τους ενδιαφερόμενους πολίτες σχετικά με νέες άδειες πλωτών μέσων στη λίμνη Παμβώτιδα, παρότι υπάρχουν νόμοι, που αφορούν την απελευθέρωση της αγοράς στα επαγγέλματα της λίμνης; Η στήλη έχει δεχτεί σχετικά παράπονα πολιτών και τα καταγράφει. Πρέπει να υπάρχει διαφάνεια σε αυτά τα θέματα και να μην χρειάζεται να απευθύνονται οι πολίτες είτε στον τύπο είτε σε άλλα όργανα, όπως στον Συμπαραστάτη του Πολίτη ή στην Επιτροπή Ανταγωνισμού ή ακόμη και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, για να βρουν το δίκιο τους ή έστω να λάβουν απαντήσεις σε απλά ερωτήματα όπως π.χ. πόσες άδειες πλωτών μέσων υπάρχουν σήμερα και ποιος είναι ο ανώτατος αριθμός. Τέλος, πρέπει να υπάρχει και λιμενική αστυνόμευση, όπως συμβαίνει αλλού -π.χ. στη λίμνη Τριχωνίδα- και όχι, κάθε φορά που χρειάζεται να επέμβει η αστυνομία, να ψάχνει να βρει πλωτό μέσο για να κάνει τη δουλειά της. Γιατί η σιωπή; «Όποιος εμπιστεύεται, φτιάχνει γέφυρες, όποιος φοβάται φτιάχνει τείχη», καταλήγουν οι παραπονούμενοι στη στήλη πολίτες.
Σ.Κ.
«Το πολύ το κύριε ελέησον…»
Η δημοτική παράταξη «Γιάννινα τώρα», πραγματικά «σπάει» το ρεκόρ εμφάνισης στον εγχώριο τύπο. Σχεδόν καθημερινές ανακοινώσεις, σχετικά με τις προεκλογικές επισκέψεις της σε συνοικίες, δημοτικά διαμερίσματα, συλλόγους, σωματεία κ.λπ. Και φυσικά κριτική! Και μια κριτική που δεν εμπεριέχει ούτε στο ελάχιστο κάτι θετικό για την παρούσα δημοτική αρχή. Άρνηση απόλυτη για τα πάντα. Παντού διαπιστώνουν σφάλματα και ελλείψεις. Και αυτό πράγματι κουράζει τον κάθε καλόπιστο ψηφοφόρο. Ας μου επιτρέψουν λοιπόν, για τον τρόπο διαχείρισης της προεκλογικής τους εκστρατείας, ένα να τους πω: «Το πολύ το κύριε ελέησον βαριέται και ο παπάς»!
Γ.Γ.
Δε γίνεται
Κατά του μοντέλου αξιοποίησης του ενεργειακού πλούτου της περιοχής, τονίζοντας πως θα έλθει σε σύγκρουση με το παραγόμενο τουριστικό προϊόν και όχι μόνο, τάσσεται ο επικεφαλής της παράταξης «Ήπειρος Όλον» Δημήτρης Δημητρίου. Μάλιστα, σε πρόσφατη τηλεοπτική του εμφάνιση (Βήμα Τηλεόραση) κατηγόρησε την κεντρική διοίκηση πως πήρε αποφάσεις ερήμην της τοπικής κοινωνίας. Όλα καλά κι όλα ωραία, αλλά μήπως ξεχνάει κάτι; Δεν είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αυτή που ξεκίνησε την ιστορία της αξιοποίησης των υδρογονανθράκων στην Ελλάδα, αλλά προηγούμενες κυβερνήσεις. Και μπροστάρης στην όλη προσπάθεια ήταν ο «σύντροφος» του Γιάννης Μανιάτης, ο οποίος πρόσφατα δημοσίευσε και άρθρο του στα «Νέα», ζητώντας ευθύνες για τις καθυστερήσεις στις έρευνες. Αν διαφωνεί ο κ. Δημητρίου, ας πάει πρώτα να πείσει το ΚΙΝ.ΑΛ. να μεταστρέψει τη στάση του και μετά ας κάνει κριτική στους σημερινούς κυβερνώντες. Δε γίνεται να σε στηρίζει το ΚΙΝ.ΑΛ. και εσύ να λες ανέξοδα πως εναντιώνεσαι σε μια βασική πολιτική του επιλογή στην Ήπειρο.
Α.Τ.
Έξω από τον χορό
Ήρθε χθες ο Παναγιώτης Κουρουμπλής στα Γιάννενα με την ιδιότητα του υποψήφιου ευρωβουλευτή και είχε σειρά επαφών. Λόγω της προηγούμενης ιδιότητας του υπουργού Ναυτιλίας, μοιραία η συζήτηση με δήμαρχο και περιφερειάρχη εστιάστηκε και στα ζητήματα της Παμβώτιδας. Το ωραίο ήταν, όταν τον ακούσαμε να δίνει συμβουλές στον περιφερειάρχη για το πώς να εκσυγχρονιστεί το νομικό πλαίσιο για τα καραβάκια στη λίμνη. Είναι απλό, μια νομοθετική διάταξη, που θα τα εξισώνει με τα θαλάσσια ταξί χρειάζεται, είπε. Αφού είναι τόσο απλό, γιατί δεν το έλυνε όταν ήταν ο ίδιος υπουργός; Μπορεί και να μην του είχε τεθεί το θέμα, αλλά και το Δημοτικό Λιμνιαίο Ταμείο, που του τέθηκε, το έλυσε;
Α.Τ.
