Η σκοτεινή βουτιά της εφηβείας: Sink – Νταϊάνα Αποστόλου
Εκδόσεις Πηγή
Στη σύγχρονη νεανική λογοτεχνία, βρίσκεις και βιβλία που καταγράφουν τόσο ωμά το τίμημα της ενηλικίωσης. Η Νταϊάνα Αποστόλου με το «Sink» διαλύει κάθε προκατάληψη. Αν ακολουθήσατε το «Ride», θα γνωρίζετε πως οι πληγές των ηρώων της δεν είναι ποτέ επιφανειακές. Εδώ, όμως, το φως σβήνει κι η βουτιά στα σκοτεινά νερά της αυτοκαταστροφής γίνεται ο μόνος δρόμος.
Η Καρίσμα, εγκλωβισμένη σ’ έναν ρόλο που δεν διάλεξε, μοιάζει να χάνει σταδιακά τον εαυτό της, ενώ ο Ρέιντεν, «σωτήρας» που όλοι περιμένουν να τα βγάλει πέρα– αγωνίζεται με βάρη που δεν ομολογεί. Σχέσεις εξουσίας, μυστικά, παλιά τραύματα και νέα ψέματα δημιουργούν ένα πυκνό δίκτυο: κανένας χαρακτήρας δεν είναι ακέραιος, όλοι έχουν κάτι να κρύψουν. Η συγγραφέας εναλλάσσει τα πρόσωπα της αφήγησης, δημιουργώντας ένα βιβλίο που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα, αλλά απαιτεί εγρήγορση – τίποτα δεν παραδίδεται έτοιμο στον αναγνώστη.
Στο «Sink», η εκδίκηση γίνεται βασικός μοχλός: παλιοί γνώριμοι επιστρέφουν με διαφορετικές προθέσεις, οι ρόλοι αλλάζουν και η αλήθεια έχει πάντα δύο όψεις. Η Αποστόλου τολμά να αποτυπώσει ρεαλιστικά τη βία, την ψυχική κατάρρευση, αλλά και το διαρκές δίλημμα της εφηβείας: τι σημαίνει αγάπη, πόσα αντέχεις να θυσιάσεις για να μην προδώσεις τον εαυτό σου; Μέσα από γρήγορες εναλλαγές, δευτερεύοντες χαρακτήρες με ξεχωριστό βάρος και μια ατμόσφαιρα που γίνεται ολοένα πιο σκοτεινή, ο αναγνώστης καταλαβαίνει ότι σε αυτό το βιβλίο τίποτα δεν παραμένει στατικό.
Το «Sink» διακρίνεται για τη ρεαλιστική γραφή, τη σπάνια ευαισθησία και την ικανότητα να βγάζει στο φως το τραύμα που οι περισσότεροι κρύβουν. Η ψυχολογία των χαρακτήρων σκιαγραφείται με σπάνια αλήθεια, ενώ η πλοκή κρατά αμείωτη την ένταση ως την τελευταία σελίδα. Αδυναμίες; Ίσως η πολυφωνία κουράσει όσους αγαπούν τις γραμμικές αφηγήσεις. Όμως, αυτή η πολυπλοκότητα είναι που κάνει το «Sink» να ξεχωρίζει: δίνει φωνή στη σύγχυση, την εσωτερική σύγκρουση, τον φόβο.
Στον πυρήνα του βιβλίου υπάρχει πάντα το ίδιο ερώτημα: Αν βουλιάξεις, μπορείς να σωθείς ή μαθαίνεις να κολυμπάς στο σκοτάδι; Η Νταϊάνα Αποστόλου παραδίδει ένα μυθιστόρημα για το κόστος της επιβίωσης, τη βαρύτητα της συγχώρεσης και το δικαίωμα του κάθε εφήβου να είναι ατελής. Δεν πρόκειται απλώς για νεανική λογοτεχνία, αλλά για μια δυνατή φωνή που αξίζει να ακουστεί.
Όπου κι αν είσαι της Ιωάννας Γκανέτσα
Εκδόσεις Bell
Με το «Όπου κι αν είσαι», η Ιωάννα Γκανέτσα παραδίδει ένα μυθιστόρημα για το πένθος, την απώλεια και το ταξίδι της συμφιλίωσης με το παρελθόν. Ο Νικόλας, καπετάνιος που έχει χάσει το τιμόνι της ζωής του μετά τον θάνατο της αγαπημένης του, επιβιβάζεται σ’ ένα κρουαζιερόπλοιο με το δοχείο από τις στάχτες της Ανδριάνας. Η αποστολή του είναι απλή και αβάσταχτη: να σκορπίσει λίγη από τη μνήμη της σε μέρη που εκείνη αγαπούσε. Στον δρόμο του συναντά τη Μόνικα, μια γυναίκα που κουβαλά τις δικές της απώλειες, και οι δυο τους μοιράζονται σιωπές, βλέμματα και εκείνο το ιδιαίτερο δέσιμο που γεννιέται μόνο ανάμεσα σε ανθρώπους που ξέρουν τι θα πει να χάνεις.
Η Γκανέτσα γράφει με αμεσότητα, αποφεύγοντας τις μεγαλοστομίες και τα μελοδράματα. Περιγράφει τη διαδρομή του Νικόλα όχι σαν θριαμβευτική ιστορία λύτρωσης, αλλά σαν μια διαρκή πάλη με τη μνήμη, τον πόνο και την ενοχή. Η θάλασσα γίνεται σκηνικό για τελετές αποχαιρετισμού, μικρές πράξεις νοσταλγίας και συμφιλίωσης με το παρελθόν. Η συγγραφέας επιλέγει τον ρεαλισμό: ο ήρωας δεν «θεραπεύεται», απλώς μαθαίνει να μεταφέρει τη μνήμη αλλιώς να ζει με αυτήν, όχι παρά τη μνήμη της.
Στο «Όπου κι αν είσαι», η απώλεια δεν εξιδανικεύεται, αλλά δίνεται ως βίωμα αληθινό, γεμάτο σιωπές, τύψεις, δισταγμούς και σπάνιες στιγμές γαλήνης. Ο Νικόλας, η Μόνικα, κάθε χαρακτήρας, περνά μέσα από κύματα πένθους και επανεκκίνησης, κρατώντας τον αναγνώστη σε μια ήρεμη, ειλικρινή αγκαλιά. Ένα μυθιστόρημα για όσους ξέρουν ότι η ζωή δεν σταματά μετά τον θάνατο, αλλά συνεχίζει με διαφορετικό ρυθμό και για όσους έχουν σκεφτεί τι σημαίνει να κρατάς ζωντανή μια μνήμη, όπου κι αν είσαι.
Μαγκνόλια Παρκς της Jessa Hastings
Εκδόσεις Μίνωας
Όταν το BookTok φωνάζει για μια ιστορία αγάπης που ξεπερνά τα όρια, η «Μαγκνόλια Παρκς» της Jessa Hastings ανατρέπει τις προσδοκίες: πρόκειται για ένα βιβλίο που βουτά βαθιά στη σκοτεινή πλευρά του έρωτα και του εθισμού στις σχέσεις. Η συγγραφέας μας μεταφέρει στο Λονδίνο των πλουσίων, σε πάρτι και πολυτελείς βεράντες, αλλά κάτω από τα ακριβά ρούχα και το λαμπερό σκηνικό, η αλήθεια των χαρακτήρων είναι γεμάτη πόνο και αυτοκαταστροφή.
Στον πυρήνα του βιβλίου, η Μαγκνόλια και ο Μπι Τζέι ζουν έναν φαύλο κύκλο εθισμού, ζήλιας και συνύπαρξης που περισσότερο θυμίζει αγώνα επιβίωσης παρά ρομαντισμό. Εκείνη, κολλημένη στα λάθη του παρελθόντος, δεν μπορεί να ξεφύγει από την έλξη, όσο κι αν την πληγώνει. Εκείνος, παγιδευμένος στην αδυναμία του να της φερθεί αληθινά, διαλύει κάθε ελπίδα συμφιλίωσης με κάθε νέα του πράξη. Η Hastings τολμά να δείξει τη δυσλειτουργία χωρίς να τη γλυκαίνει: οι χαρακτήρες της δεν ωριμάζουν απλώς επειδή πονάνε πολλές φορές, παραμένουν αμετανόητοι, σπέρνοντας χάος σε όσους τους αγαπούν.
Η δύναμη του «Μαγκνόλια Παρκς» βρίσκεται στην αλήθεια του. Δεν είναι εύκολο βιβλίο: ο αναγνώστης θα βρεθεί συχνά να θέλει να «ταρακουνήσει» τους ήρωες, να τους ζητήσει να αγαπήσουν πρώτα τον εαυτό τους. Κι όμως, η ιστορία δεν σε αφήνει να το αφήσεις κάτω, σε μαγνητίζει όσο κι εκείνους τοξικός δεσμός τους. Με ένα φινάλε που σε αφήνει να αιωρείσαι και να διψάς για τη συνέχεια, το βιβλίο θέτει το διαχρονικό ερώτημα: μέχρι πού μπορείς να αντέξεις για να συγχωρήσεις; Και τελικά, πόσο πόνο αντέχει η αγάπη;
