Η ευχή ενός έλατου – Κυριακή Κηρυττοπούλου
Υπάρχουν ιστορίες που δεν σου μιλούν απλώς, αλλά σου ψιθυρίζουν κάτι μέσα σου και «Η ευχή ενός έλατου» της Κυριακής Κηρυττοπούλου είναι ακριβώς μία από αυτές. Είναι ένα παραμύθι που, πέρα από τη γλύκα και τη μαγεία των Χριστουγέννων, σου αφήνει ένα ζεστό μήνυμα για τη φύση και την αξία της. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις iwrite. Απευθύνεται σε παιδιά άνω των 3 ετών.
Ο Ελατάκης, το μικρό έλατο, είναι τόσο ζωντανός που σχεδόν νιώθεις τον ενθουσιασμό του, όταν βλέπει τα φωτισμένα σπίτια στο χωριό από την πλαγιά του λόφου. Είναι όνειρό του να γίνει κι εκείνος μέρος αυτής της χριστουγεννιάτικης γιορτής. Να στολιστεί, να αστράψει, να γίνει χριστουγεννιάτικο δέντρο. Μπορώ να καταλάβω την επιθυμία του. Ποιος δεν έχει θελήσει να ζήσει κάτι τόσο λαμπερό και ιδιαίτερο, έστω για λίγο; Κι όμως, η ιστορία του μας δείχνει με τρόπο συγκινητικό ότι αυτό που λαχταράμε δεν είναι πάντα αυτό που μας ταιριάζει.
Όταν ο Τάκης βλέπει την ευχή του να γίνεται πραγματικότητα, στην αρχή νιώθει ευτυχισμένος. Στολίδια, φώτα, γιορτινή ατμόσφαιρα – όλα όσα ονειρευόταν. Αλλά αυτή η λάμψη κρατά λίγο. Σύντομα, μαραίνεται, και καταλαβαίνει ότι η ζωή του δεν ανήκει σε ένα σαλόνι, αλλά στη φύση.
Διαβάζοντας το «Η ευχή ενός έλατου», το κομμάτι της ιστορίας όπου ο Τάκης καταλήγει παρατημένος με άγγιξε πολύ. Είναι μια σκηνή που μιλάει στα παιδιά αλλά και σε μας, τους μεγάλους, για το πώς συχνά αγνοούμε τη φύση και τη σημασία της.
Αυτό που με συγκίνησε περισσότερο ήταν το πώς ο μικρός Χρήστος, το παιδί που φιλοξενούσε τον Τάκη, πήρε ένα πολύτιμο μάθημα. Συνειδητοποίησε ότι τα δέντρα δεν είναι μόνο για να τα κοιτάμε, αλλά για να τα φροντίζουμε. Ότι είναι απαραίτητα για τη ζωή μας, για τον ίσκιο τους, για τη δύναμη που έχουν να προστατεύουν τη γη. Κι αυτό το μάθημα είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να προσφέρει το βιβλίο στα παιδιά – κι ίσως και σε εμάς.
Η εικονογράφηση της Λυδίας Χατζημάρκου είναι απλώς υπέροχη. Οι σελίδες γεμίζουν με ζεστά χρώματα, ενώ ο Τάκης μοιάζει να ξεπηδά από τις εικόνες. Το χωριό, ο λόφος, τα στολίδια – όλα δένουν τέλεια με την ιστορία και δημιουργούν αυτή τη μαγική αίσθηση των Χριστουγέννων.
Δεν είναι απλώς ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι. Είναι μια ιστορία που σε κάνει να δεις τα πράγματα αλλιώς. Να κοιτάξεις ένα δέντρο και να αναρωτηθείς: πόσο σημαντικό είναι στη ζωή μας; Τι σημαίνει πραγματικά το να το σέβεσαι και να το προστατεύεις;
Προτείνω το «Η ευχή ενός έλατου», καθώς είναι από εκείνα τα παραμύθια που σου θυμίζουν ότι τα απλά πράγματα –όπως ένα δέντρο, ένας ίσκιος, μια ανάσα καθαρού αέρα– έχουν τη μεγαλύτερη αξία.
Ποιος έκλεψε τα μελομακάρονα; – Σταυριανός Κιναλόπουλος
Το βιβλίο «Ποιος έκλεψε τα μελομακάρονα;» του Σταυριανού Κιναλόπουλου είναι μια ιστορία που μυρίζει Χριστούγεννα, προσφέρει γέλιο, ζεστασιά και τη μαγεία που μόνο οι γιορτές μπορούν να φέρουν. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις iwrite. Απευθύνεται σε παιδιά άνω των 5 ετών.
Από την πρώτη κιόλας σελίδα, ο μικρός Μπίλιας κερδίζει την καρδιά σου. Είναι ένα έξυπνο παιδί και, φυσικά, έχει μια αποστολή: να λύσει το μυστήριο με τα χαμένα μελομακάρονα που είχαν αφήσει στο τζάκι για τον Άγιο Βασίλη. Ποιος θα μπορούσε να τα έχει πάρει; Μέσα στο ζεστό, χαρούμενο σπίτι της οικογένειάς του –όπου όλοι είναι τόσο γλυκατζήδες όσο και ο ίδιος–, ο Μπίλιας ξεκινά την έρευνά του, ψάχνοντας υπόπτους και κάνοντας ανακρίσεις που σε κάνουν να γελάς με την ψυχή σου.
Διαβάζοντας το «Ποιος έκλεψε τα μελομακάρονα;», λάτρεψα τον τρόπο που δένει το μυστήριο με τη γιορτινή ατμόσφαιρα. Αισθανόμουν σαν να βρισκόμουν δίπλα στο τζάκι, με μυρωδιές από τα μελομακάρονα και τα γέλια της οικογένειας. Κι αυτό το μυστικό που αποκαλύπτεται στο τέλος… Είναι τόσο γλυκό και συγκινητικό που δεν θες να τελειώσει το βιβλίο.
Δεν μπορείς να μην χαμογελάσεις, όταν ο Μπίλιας «ανακρίνει» τους υπόπτους ή όταν η οικογένεια βρίσκεται μπλεγμένη σε γλυκά χαοτικές στιγμές. Ο συγγραφέας έχει έναν τρόπο να κάνει την ιστορία να μοιάζει πραγματική, σαν να είναι ένα κομμάτι από τη δική σου οικογένεια.
Η εικονογράφηση, από την άλλη, είναι υπέροχη. Ζωντανά χρώματα και ζεστές εικόνες που ζωντανεύουν μπροστά σου. Μπορείς σχεδόν να δεις τον Μπίλια να τρέχει από δωμάτιο σε δωμάτιο, με το κασκόλ του να ανεμίζει, και να ακούσεις το γέλιο του παππού που κρύβει τα δικά του μικρά μυστικά.
Αλλά το καλύτερο κομμάτι; Το μήνυμα της ιστορίας. Πέρα από το μυστήριο και το χιούμορ, το βιβλίο σου θυμίζει κάτι πολύ σημαντικό: ότι οι άνθρωποι που αγαπάμε είναι πάντα μαζί μας, ακόμα κι όταν δεν το συνειδητοποιούμε. Οι γιορτές δεν είναι τα στολίδια ή τα γλυκά· είναι οι στιγμές που μοιραζόμαστε με αυτούς που αγαπάμε.
Προτείνω το «Ποιος έκλεψε τα μελομακάρονα;» σαν μια “vegan” ιστορία που θα αγαπήσεις, όπως αγαπάς τις πιο όμορφες στιγμές των γιορτών για να διαβάσεις με την οικογένειά σου, με μια ζεστή κουβέρτα και, φυσικά, ένα πιάτο γεμάτο μελομακάρονα δίπλα σου…
Φωτεινούλης: Ένα αστέρι αλλιώτικο από τα άλλα – Χριστίνα Μουταφτσή
Υπάρχουν παραμύθια που σου ζεσταίνουν την καρδιά και ο «Φωτεινούλης: Ένα αστέρι αλλιώτικο από τα άλλα» της Χριστίνας Μουταφτσή είναι σίγουρα ένα από αυτά. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις iwrite. Απευθύνεται σε παιδιά άνω των 3 ετών.
Ποιος από εμάς δεν ένιωσε κάποια στιγμή «διαφορετικός»; Ο μικρός Φωτεινούλης, αυτό το γλυκό αστεράκι, μας δείχνει ότι η λάμψη μας μπορεί να είναι μοναδική και ακριβώς αυτό την κάνει τόσο σημαντική.
Ο Φωτεινούλης είναι ένα αστέρι που δεν μοιάζει με τα άλλα. Αντί να το θαυμάζουν, το κοροϊδεύουν, επειδή είναι λίγο… διαφορετικό. Όμως, εκείνος βρίσκει τη δύναμη να πιστέψει στον εαυτό του και, όταν έρχεται η κατάλληλη στιγμή, λάμπει τόσο έντονα που αλλάζει τις καρδιές όλων.
Η φράση «Για κάθε αστέρι υπάρχει πάντα ένα δέντρο» με έκανε να σταματήσω για να το σκεφτώ. Όλοι έχουμε τη θέση μας, ακόμα κι αν στην αρχή δεν φαίνεται. Ο Φωτεινούλης μας δείχνει πως, όταν βρούμε τον τόπο που ανήκουμε, η λάμψη μας μπορεί να αλλάξει τα πάντα.
Διαβάζοντάς το «Φωτεινούλης: Ένα αστέρι αλλιώτικο από τα άλλα», αυτό που με συγκίνησε περισσότερο ήταν όταν το μικρό αστέρι ανέβηκε και στόλισε το μικρότερο δέντρο. Τότε, όλοι κατάλαβαν τι σημαίνει πραγματικά χριστουγεννιάτικο πνεύμα: αποδοχή, αγάπη, ενότητα. Ο Φωτεινούλης δεν μιλάει μόνο για τη διαφορετικότητα, αλλά και για το θάρρος να είσαι ο εαυτός σου. Είναι ένα μάθημα για το πώς μπορούμε να δούμε πέρα από τις διαφορές και να εκτιμήσουμε την ομορφιά που φέρνει ο καθένας μας στον κόσμο.
Ένα παιδικό βιβλίο για την σημαντικότητα που έχει η διαφορετικότητα αλλά και για την υπέρτατη αξία της αγάπης και της αποδοχής. Είναι από εκείνες τις ιστορίες που θες να διαβάσεις αγκαλιά με τα παιδιά σου, δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Και όταν τελειώσει, να μιλήσεις μαζί τους για το τι σημαίνει πραγματικά να είσαι ξεχωριστός. Γιατί για κάθε αστέρι υπάρχει πάντα ένα δέντρο…
Προτείνω το «Φωτεινούλης: Ένα αστέρι αλλιώτικο από τα άλλα» γιατί πρόκειται για μια υπενθύμιση ότι η αγάπη και η αποδοχή είναι τα πιο όμορφα δώρα που μπορούμε να δώσουμε – όχι μόνο τα Χριστούγεννα, αλλά κάθε μέρα. Δώστε του μια θέση στη βιβλιοθήκη σας και αφήστε το να γίνει μέρος των γιορτινών σας παραδόσεων.
