Ένα νέο φεστιβάλ γεννιέται στο Ζαγόρι και, με επίκεντρο το υπαίθριο θέατρο «Άγγελος Κίτσος» στο Μονοδένδρι, φιλοδοξεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς, όχι μόνο για το πολιτιστικό γίγνεσθαι της περιοχής, αλλά για όλη τη χώρα.
Αυτός, άλλωστε, είναι ο λόγος, που επιλέχθηκε μια θεματική –αυτή της Γυναίκας- και όχι ένα τοπικό θέμα, που ίσως θα εξαντλούνταν γρήγορα, όπως αναφέρει ο «πατέρας» του “Vikos festiVal” Σταύρος Λίτινας, ο οποίος συνέλαβε την ιδέα την Πρωτοχρονιά και κατάφερε να τη μετουσιώσει σε πράξη μέσα σε λίγους μήνες.
Μιλώντας στον Η.Α. λίγα 24ωρα πριν την έναρξη του φεστιβάλ, ο σκηνοθέτης, ηθοποιός, χορογράφος, χορευτής, σκηνογράφος και ενδυματολόγος μιλά με θέρμη για το πώς δημιουργήθηκε και για το πώς οραματίζεται το “Vikos festiVal” τα επόμενα χρόνια.
“Vikos festiVal”, ένα νέο φεστιβάλ γεννιέται στο Ζαγόρι. Ποιο το έναυσμα για τη δημιουργία του; Πώς γεννήθηκε η ιδέα και πώς προέκυψε η δική σας εμπλοκή;
Το έναυσμα για τη δημιουργία του ήταν να ενεργοποιήσουμε το υπέροχο θέατρο στο Μονοδένδρι και κατ’ επέκταση να τονώσουμε την τοπική κοινωνία, σε μια περίοδο του χρόνου που ο περισσότερος κόσμος επιλέγει τη θάλασσα και όχι το βουνό, ως προορισμό των διακοπών του. Προσωπικά έχω κάνει τρεις φορές καλοκαιρινές διακοπές στο Ζαγόρι.
Φέτος βρέθηκα στην αλλαγή του χρόνου στο Μονοδένδρι, κερδίζοντας μάλιστα και το φλουρί, και ο Δημήτρης Φερεντίνος που με φιλοξενούσε, αφού έμαθε τη σχέση μου με το θέατρο, με παρότρυνε κάποια στιγμή να πάμε να μου δείξει το θέατρο του χωριού. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή την έκπληξη που ένιωσα, εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ, όταν άναψε τα φώτα και είδα μπροστά μου τον συγκλονιστικό αυτό χώρο. Η πρώτη μου σκέψη, την οποία αυθόρμητα μοιράστηκα, ήταν να φέρουμε μια παράσταση εδώ. Η ανταπόκριση του «ξεναγού» μου ήταν άμεση και ιδιαίτερα παροτρυντική.
Επιστρέφοντας απ’ το Ζαγόρι οδικώς, άρχισα να συζητάω τις σκέψεις μου πιο σοβαρά, με τη φίλη μου, κοινωνιολόγο Ελευθερία Βρανά. Μια παράσταση δεν είναι αρκετή για να πετύχουμε την ενεργοποίηση μιας περιοχής. Χρειαζόμαστε ένα φεστιβάλ με θέμα, το οποίο να πηγάζει από τον ίδιο τον τόπο. Ένα θεματικό φεστιβάλ! Ένα φεστιβάλ που να περιλαμβάνει διαφορετικές τέχνες. Όμως ένα τοπικό θέμα ίσως εξαντληθεί γρήγορα… Χρειαζόμαστε κάτι με τοπική έμπνευση και ανοιχτό ορίζοντα. Φτάνοντας στην Αθήνα, το μυαλό μου είχε κατακλύσει το άγαλμα του γνωστού γλύπτη και καθηγητή μου στο ΕΜΠ Γεώργιου Καλακαλλά η «Ηρωίδα Γυναίκα της Πίνδου» (Ζαγορίσια γυναίκα), που έχει στηθεί στην περιοχή. Έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα και βρήκα αρκετές πληροφορίες. Δυο κείμενα σπουδαίων γυναικών ξεχώρισαν μέσα μου, τα οποία μάλιστα έχουμε συμπεριλάβει στο πρόγραμμα του φεστιβάλ: «Η Γυναίκα του Ζαγορίου» της Ελένης Δούβλη και «Η Γυναίκα της Πίνδου» της Φρόσως Ιωαννίδη. Στα δυο αυτά κείμενα ακούγεται η ίδια κραυγή, η ίδια έκκληση… κάντε κάτι γι’ αυτόν τον τόπο! Ε ναι λοιπόν: ένα φεστιβάλ για τη Γυναίκα!
Όλοι μου οι συνεργάτες χορογράφοι, χορευτές, ηθοποιοί, μουσικοί, τραγουδιστές ήταν ιδιαίτερα ένθερμοι και υποστηρικτικοί. Είχα στα χέρια μου δυο παραστάσεις, μια θεάτρου και μια χορού. Χρειαζόμουν τουλάχιστον άλλη μια. Σκέφτηκα μια μουσική παράσταση με θέμα τη Γυναίκα. Η Λίνα Νικολακοπούλου και η Αργυρώ Καπαρού ανταποκρίθηκαν αμέσως. Τη σκέψη μου μοιράστηκα με τον Δημήτρη Ιωαννίδη φίλο, αρχιτέκτονα και υπεύθυνο του μουσείου: Το Αρχοντικό Φρόσως Ιωαννίδη «Μάνα του Ζαγορίου», ο οποίος βρήκε την ιδέα εξαιρετική. Μαζί με τον Δημήτρη Φερεντίνο, την Ελευθερία Βρανά και τη μόνιμη συνεργάτη μου Αλίνα Αναστασιάδη, αρχιτέκτονα και μουσικό, συγκροτήσαμε μια πεντάδα για να υλοποιήσουμε τον σκοπό μας, που άγγιζε πια το όρια του ονείρου.
Σε μια εβδομάδα είχαμε καταγράψει την ιδέα, είχαμε φτιάξει το πρόγραμμα και το προφίλ του φεστιβάλ (όνομα και λογότυπο) και είχαμε καταθέσει την πρότασή μας στον Δήμο Ζαγορίου και στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, απ’ όπου εισπράξαμε θερμή αποδοχή. Καθώς η πρόθεσή μας ήταν το φεστιβάλ να προσφέρεται δωρεάν στους πολίτες, στραφήκαμε στην ανεύρεση χορηγών και υποστηρικτών. Ο ικανότατος και αεικίνητος Δημήτρης Φερεντίνος ενεργοποίησε μια μεγάλη κοινότητα επιχειρηματιών της περιοχής και αυτό που, με συγκίνηση αντιλαμβανόμουν αργά και σταθερά, ήταν ότι όλοι, μα όλοι, μας αγκάλιαζαν πολύ ζεστά, ο καθένας με τις δυνατότητές του… Ζωντανές πόλεις, ζωντανά χωριά, ενεργοί πολίτες! Δεν υπάρχει άλλος τρόπος! Χρειάζεται πρωτοβουλία! Τόσο απλά…
Η θεματική αυτή αφορά το φετινό “Vikos festiVal” ή και τα υπόλοιπα που θα ακολουθήσουν;
Το θέμα Γυναίκα είναι ανεξάντλητο, ειδικά όταν στρέφεται κανείς από το τοπικό στο παγκόσμιο. Το θέμα αυτό θα είναι ο κεντρικός άξονας όλων των φεστιβάλ που θα ακολουθήσουν.
Το φετινό πρόγραμμα εκδηλώσεων έχει κατά τα 2/3 τη δική σας υπογραφή και ως προς τις παραστάσεις που παρουσιάζονται. Το Σάββατο 27 Ιουλίου θα παρουσιαστεί η θεατρική παράσταση «η κυρά της Ρω» και τη Δευτέρα 29 Ιουλίου ακολουθεί ο «βασιλιάς Ληρ» σε χοροθεατρική flamenco εκδοχή, αμφότερα σε δική σας σκηνοθεσία. «Σηκώνει» το Ζαγόρι τέτοιες παραστάσεις;
Η επιλογή αυτή έχει να κάνει με τον χρόνο, που είχαμε στη διάθεσή μας για να συγκροτήσουμε γρήγορα ένα πρόγραμμα και να στραφούμε στη σωστή οργάνωση του φεστιβάλ. Επέλεξα, ως καλλιτεχνικός διευθυντής, δυο δυνατές παραστάσεις, που δημιουργούν μεγάλη αίσθηση όπου παρουσιάζονται.
«Η κυρά της Ρω» του Γιάννη Σκαραγκά, εμπνευσμένο από τη ζωή της Δέσποινας Αχλαδιώτη, με την καθηλωτική Φωτεινή Μπαξεβάνη, είναι μια σπουδαία παράσταση, που έχει ταξιδέψει σε ολόκληρη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Πρόκειται για μια σπάνια θεατρική εμπειρία, που φωτίζει τη ζωή της γυναίκας που έγινε θρύλος μέσα από την ελπίδα, τη γενναιότητα και την εξαιρετική της τρυφερότητα. Με αφετηρία μια εποχή και έναν τόπο, περιγράφει μια πανανθρώπινη ιστορία για τη γυναίκα, που αγωνίζεται να βρει τη θέση της σ’ αυτόν τον κόσμο. Είναι γραμμένο με ιδιαίτερη ποιητικότητα, συμπόνια και χιούμορ.
«Ο βασιλιάς Ληρ» του William Shakespeare, σε δική μου σκηνοθεσία, είναι ένα υπερθέαμα με μουσική, τραγούδι και χορό flamenco, από τη χοροθεατρική ομάδα ARROYO DANCETHEATRE. Παίζεται ήδη δύο χρόνια στην Αθήνα και έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές, από κοινό και κριτικούς. Η μεταφορά του στο θέατρο «Άγγελος Κίτσος» στο Μονοδένδρι στο πλαίσιο του “Vikos festiVal” ήταν μια τολμηρή απόφαση λόγω των σκηνικών απαιτήσεων.
Σκηνοθέτης, ηθοποιός, χορογράφος, χορευτής, σκηνογράφος, ενδυματολόγος… Απλώς σας αρέσει να καταπιάνεστε με πολλά ή είναι ανάγκη να επωμίζεστε πολλαπλούς ρόλους;
Οι βασικές μου σπουδές είναι η αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ και ο χορός. Είναι τα δυο επαγγέλματα που εξασκώ εδώ και πολλά χρόνια. Τα υπόλοιπα προκύπτουν ανάλογα με την περίπτωση. Υπάρχουν κάποια έργα που επιδέχονται ή και απαιτούν ολιστική αντιμετώπιση.
Στο δελτίο τύπου του “Vikos festiVal” γίνεται αναφορά σε «φετινό σύντομο πρόγραμμα». Τα επόμενα χρόνια το φεστιβάλ θα μεγαλώσει;
Ναι. Είναι ένα στοίχημα αυτό. Πέρα από τον αριθμό των παραστάσεων, προσωπικά θα ήθελα να μπορέσουμε, με τη συμμετοχή πάντα των πολιτών, να συμπεριλάβουμε και άλλες τέχνες, όπως π.χ. η ζωγραφική και η γλυπτική, κρατώντας πάντα τον θεματικό άξονα του φεστιβάλ. Θα ήθελα να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε παράλληλες δράσεις, όπως να ενεργοποιήσουμε τα παιδιά της περιοχής, να τους δώσουμε κίνητρα να βουτήξουν στην πλούσια παράδοσή μας, να αντλήσουν υλικό και να δημιουργήσουν, μιλώντας στον σύγχρονο πολίτη που θα επισκέπτεται το φεστιβάλ. Και έχουν να πουν πολλά!
Info
Το φεστιβάλ “Vikos festiVal” συνδιοργανώνουν το Θέατρο ARROYO, ο Δήμος Ζαγορίου και η Ριζάρειος Εκκλησιαστική Σχολή.
Το Σάββατο 27 Ιουλίου θα παρουσιαστεί η θεατρική παράσταση «η κυράΛίτινας της Ρω», που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του συγγραφέα Γιάννη Σκαραγκά και είναι εμπνευσμένη από τη ζωή της Δέσποινας Αχλαδιώτη.
Τη Δευτέρα 29 Ιουλίου ακολουθεί το αριστούργημα του William Shakespeare «βασιλιάς Ληρ» σε χοροθεατρική flamenco εκδοχή, που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Σταύρου Λίτινα.
Το φεστιβάλ ολοκληρώνεται την Τετάρτη 31 Ιουλίου με τη μουσική παράσταση «…στη λάσπη θησαυροί» της Λίνας Νικολακοπούλου. Η σπουδαία ποιήτρια και στιχουργός επιλέγει μια σειρά τραγουδιών, στήνοντας μια νέα πρωτότυπη παράσταση γύρω από τον άξονα Γυναίκα. Στο πλευρό της η διάσημη ερμηνεύτρια Αργυρώ Καπαρού.
Οι παραστάσεις ξεκινούν στις 9 το βράδυ και η είσοδος είναι ελεύθερη.
