Συνήθως αποτυπώνουμε τις έως σήμερα θητείες με ονόματα δημάρχων: Ως εποχή π.χ. Γκλίναβου, Παπασταύρου, Γκόντα, Φίλιου, Μπέγκα, Ελισάφ και χάνουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, το σημαντικό : Τη βαθιά θέαση απέναντι στον πλέον σημαντικό θεσμό διοίκησης, κατά την εκτίμηση μου, και ενδεχομένως αποδεχόμενοι έτσι τις εξαρτήσεις κάθε μορφής όχι κατ’ ανάγκη πάντοτε παθογενείς. Κι αυτό συμβαίνει γιατί η τοπική αυτοδιοίκηση δεν υπήρξε ενδεχομένως ποτέ ένας καθαρά, θα λέγαμε, διοικητικός θεσμός.
Οι σχέσεις της με τις πολιτικές και κομματικές δυνάμεις ήταν πάντοτε αμφίδρομες, στενές, αν όχι και ισχυρότατες, με την τοπική αυτοδιοίκηση να γίνεται ακόμα και πεδίο πολιτικών πειραματισμών.
Μέσα σε ένα γενικευμένο κλίμα πολιτικών συγχύσεων, πολιτικών παράδοξων αλλά και θεσμικών εκτροπών, όπως ο περιβόητος από χθες Νόμος Θεοδωρικάκου, Βορίδη σήμερα και ποιος θα είναι ο επόμενος υπουργός που θα περιορίσει τη δημοκρατία, καλούμαστε στην άσκηση του εκλογικού μας δικαιώματος, εκλέγειν και εκλέγεσθαι, στις 8 του Οκτώβρη.
Η εκ του πονηρού, εκτιμώ, άποψη αρκετών και δη διαμορφωτών της κοινής γνώμης ότι στον χώρο της αυτοδιοίκησης, ότι« πολιτική και κόμματα δεν συνυπάρχουν», λες και είναι ταυτόσημες έννοιες, διαφαίνεται ως τουλάχιστον μοντέρνα επικρατούσα τάση.
Γιατί δεν κατέρχεστε όλοι μαζί για το καλό του τόπου; Γιατί χωριστά ψηφοδέλτια, είτε με εμφανή κομματική αναφορά, είτε όχι;
Είναι όμως έτσι; Η πολιτική χωράει ή δε χωράει στους δήμους; Μπορούμε ή δεν μπορούμε όλοι μαζί; Ποιοι είμαστε οι όλοι μαζί; Σε τι είμαστε μαζί; Ποια είναι τα προβλήματα στους δήμους; Ποιες οι λύσεις; Ποιες είναι οι πολιτικές που συνοδεύουν την κάθε λύση; Τι δήμους θέλουμε;
Ισχυρούς με μόνιμο προσωπικό, επάρκεια πόρων, άμεσα ανταποκρινόμενους σε τρέχοντα προβλήματα και κοινωνικές ανάγκες αλλά ταυτόχρονα οραματικούς και προσανατολισμένους σε μια ευρωπαϊκή τροχιά, που θα «κουμπώνει» στην δική μας κοινωνική οργάνωση;
Ή δήμους διεκπεραιωτικούς, με ισχυρή αναφορά σε κυβερνητικές πολιτικές ακόμα και όταν προσβάλλεται η θεσμική τους λειτουργία, υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής κατοίκων και επισκεπτών, που θα απεμπολούν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, γιατί «τι άλλο να κάνουμε»;
Επιχειρούν να μας συνηθίσουν όλο και πιο έντονα ότι η ζωή μας θα αποτιμάται σε αριθμούς, χρέη, κόστη και κέρδη και στην υποτίμηση κάθε φωνής αντίστασης ως τουλάχιστον γραφική. «Εμείς κάνουμε αυτό που μπορούμε». Αυτό ακούμε διαρκώς. Αντί για το κάνουμε αυτό που πρέπει. Αντί για το διεκδικούμε ισχυρά και ουσιαστικά, αντιλαμβανόμενοι μεν την πραγματικότητα αλλά χωρίς να υποκλινόμαστε σε αυτή. Αντί για προσπάθειες ενθάρρυνσης της συμμετοχής των πολιτών και εμβάθυνσης σε δημοκρατικές διαδικασίες αντιμετωπίσαμε κατάργηση του συμμετοχικού προϋπολογισμού και αντικατάσταση της λειτουργίας των δημοτικών συμβουλίων από τα διορισμένα όργανα της οικονομικής επιτροπής. Εάν αυτά είναι σημεία σε μια προοδευτική τροχιά είναι να τρομάζει κανείς στο πως μπορεί να οριστεί το ακραίο, το συντηρητικό και το αντιδημοκρατικό.
Αυτά είναι ερωτήματα και προβληματισμοί, τα οποία θα πρέπει να τα θέσει ο καθένας μας στον εαυτό του πριν και από αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι το πλέον ζωντανό πολιτικό κύτταρο, το πιο κοντινό στους πολίτες, για να αφήσουμε να πάει όπως βγει ή σύμφωνα με δεσμεύσεις, που δεν αφορούν όμως στην πολιτική προσέγγιση που επιβάλλεται να κάνουμε. Προσωπικά οραματίζομαι ένα Δήμο που θα κάνει αυτό που πρέπει για εμάς.
Από το 2014 η συμμετοχή μου στα κοινά της πόλης μας υπήρξε συνεχής και ενεργή. Ως μέλος της παράταξης «Γιάννενα-Πολίτες για την Ανατροπή», με επικεφαλής τον Λάζαρο Νάτση, συμμετείχα στα διοικητικά συμβούλια της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης Αποχέτευσης (ΔΕΥΑΙ) και του Οργανισμού Κοινωνικής Προστασίας (ΟΚΠΑΠΑ) με κριτική και παραγωγική σκέψη απέναντι στις διοικήσεις των δημοτικών αρχών, με στόχο πάντοτε την παραγωγή αποτελέσματος και όχι την ανεδαφική αντιπολίτευση.
Ως Πρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Ηπείρου, από το 2015 έως το 2019, βρέθηκα αντιμέτωπη με τις ανάγκες κάθε ανθρώπου, αναπήρων, παιδιών τυπικής ανάπτυξης, προσφύγων, υπαλληλικών αναγκών και διοικητικών προβλημάτων. Σε όλη αυτή τη δεκαετή πορεία προχώρησα με έντονη, κοπιώδη εργασία, με πολιτικό γνώμονα το κοινωνικό όφελος και το προοδευτικό αποτύπωμα, στοιχεία που οδήγησαν σε αποδεδειγμένη παραγωγή αποτελέσματος. Με την πολιτική και διοικητική μου εμπειρία, με τη δύναμη της σύνθεσης και τη δυναμική που απελευθερώνουν και οι απαραίτητες συγκρούσεις, αποφάσισα να συμβάλλω στην παράταξη «Ενότητα Πολιτών Νέα Γιάννενα». Κινητήρια μου δύναμη υπήρξε πάντοτε η πολιτική θέση και όχι οι προσωπικές ατζέντες ή τα συναισθήματα οποιασδήποτε απόχρωσης.
Στόχος είναι ένας Δήμος σύγχρονος, συλλογικός, δημοκρατικός, με τη συμμετοχή των πολιτών να μην εξαντλείται στην ψήφο αλλά να είναι δίπλα μας σε κάθε βήμα σε μια νέα παραγωγική θητεία. Αυτό εκτιμώ ότι είναι ένα σημαντικό στοίχημα, το οποίο, εάν κερδηθεί, αλλάζει τα δεδομένα.
Στην παράταξη «Ενότητα πολιτών Νέα Γιάννενα» διέκρινα την εμπειρία, τη γνώση, αλλά και την κριτική στις αβλεψίες του παρελθόντος. Εκτιμώ ότι οι προγραμματικές θέσεις της παράταξης «Γιάννενα – Πολίτες για την Ανατροπή» τις οποίες πολλές φορές αναπτύξαμε κατά τη διάρκεια της πολυετούς θητείας μας στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Ιωαννιτών, η αποδεδειγμένη και συγκροτημένη δουλειά μας στα διοικητικά συμβούλια των οργανισμών του Δήμου μας, είναι καταλυτικά εφόδια ώστε να συμβάλλω αποτελεσματικά στον στόχο, «δημιουργούμε το μέλλον».
