Βλέπω στα social media ότι δεν είναι σε όλους σαφές τι ακριβώς σημαίνει η πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ: το 1973 αρκετές πολιτείες είχαν σε ισχύ νόμους που απαγόρευαν τις εκτρώσεις. Εκείνη τη χρονιά το Δικαστήριο θεμελίωσε το δικαίωμα των γυναικών σε εθνικό επίπεδο να αποφασίζουν εκείνες. Ως συνέπεια οι τοπικοί νόμοι είτε έπαψαν να ισχύουν (δηλ. πάγωσαν) είτε καταργήθηκαν.
Τώρα, η ανατροπή της απόφασης του 1973 επαναφέρει αυτόματα όσους νόμους είχαν απλώς παγώσει. Για παράδειγμα, στο Wisconsin ισχύει ξανά νόμος του 1849 που απαγορεύει τις εκτρώσεις πλήρως, από την πρώτη μέρα, ακόμα και αν πχ. η κύηση οφειλόταν σε βιασμό. Είναι τρομακτική ειρωνεία να επανέρχεται σε ισχύ νόμος που αφορά τις γυναίκες και ψηφίστηκε από λευκούς άντρες, το 1849: στις ΗΠΑ οι μαύροι άντρες ψήφισαν πρώτη φορά το 1867 και οι γυναίκες το 1920.
Έτσι λοιπόν στο Wisconsin κάθε έκτρωση είναι πλέον παράνομη και ο γιατρός που την πραγματοποιεί προκειμένου η γυναίκα να μην καταφύγει σε τσαρλατάνους ή αυτοσχέδιες λύσεις (με 50% πιθανότητα θανάτου ή αναπηρίας), κινδυνεύει να φυλακιστεί για έξι χρόνια και βέβαια να καταστραφεί επαγγελματικά. Πλέον οι εύπορες γυναίκες θα ταξιδεύουν για την έκτρωση σε άλλες πολιτείες. Οι φτωχές, θα γεννάνε ή θα πεθαίνουν από αιμορραγία στην τουαλέτα τους. Αυτό οι υποστηρικτές του νόμου και οι δικαστές που διόρισε ο Τραμπ το ονομάζουν… «υπέρ της ζωής» (pro life).
Τα ίδια στο Τέξας, με πληθυσμό 3 φορές της Ελλάδας: Η έκτρωση επιτρέπεται ως την 6η βδομάδα από την πρώτη μέρα της τελευταίας περιόδου. Στην πράξη και αυτό σημαίνει ολική απαγόρευση -σχεδόν καμιά γυναίκα δεν γνωρίζει ότι είναι έγκυος τότε. Κι αν το αντιληφθεί, δεν θα προλάβει να προγραμματίσει την επέμβαση. Πολύ περισσότερο τα νέα κορίτσια που δεν γνωρίζουν τα βασικά, φοβούνται να μιλήσουν σε φίλους και οικογένεια ή δεν έχουν χρήματα.
Για αυτό το θέμα είδα τις προάλλες τη γαλλική ταινία «Το γεγονός», που πραγματεύεται ακριβώς την αδυναμία ενός νέου κοριτσιού να διαχειριστεί την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη σε συνθήκες απαγόρευσης (Γαλλία δεκ. ’60). Σκληρή ταινία που σας προτείνω να δείτε -όσο μέρος της μπορείτε τέλος πάντων. Το λέω γιατί γύρω στα δέκα λεπτά συνολικά κοιτούσα αλλού. Και ως πατέρας κοριτσιού θα παλέψω με νύχια και με δόντια για να μη μας φέρουν αυτό τον μεσαίωνα του συντηρητισμού στην Ελλάδα.
Και έπεται συνέχεια: σύντομα, εντός εβδομάδων, οι μισές περίπου πολιτείες των ΗΠΑ θα έχουν απαγορεύσει ή περιορίσει δραστικά τις εκτρώσεις, ενώ ανοίγει ο δρόμος και για απαγόρευση σε εθνικό επίπεδο, όταν η Δεξιά κατορθώσει να ελέγξει το Κογκρέσο.
«Λίγη» Δεξιά;
Αλλά εδώ ακριβώς είναι το κρίσιμο σημείο. Πώς γίνεται το 1973 οι ΗΠΑ να αποδίδουν στη γυναίκα το δικαίωμα να αποφασίζει, και το 2022 να το ανακαλούν;
Η απάντηση είναι απλή. Και είναι η ίδια με την απάντηση στο ερώτημα, πώς γίνεται η Ελλάδα το 1986 να νομιμοποιεί τις εκτρώσεις και το 2021 να διοργανώνει Συνέδριο Γονιμότητας που ουσιαστικά τις συν-ενοχοποιεί για το δημογραφικό; Με ομιλητές μάλιστα τους πιο δεξιούς υπουργούς και βουλευτές της ΝΔ (όλοι λευκοί άντρες, παρεμπιπτόντως, όπως στο Wisconsin το ’49) και τη στήριξη μιας γενικής γραμματείας που επί τριάντα χρόνια λεγόταν Ισότητας των Φύλων και από τη ΝΔ μετονομάστηκε σε «Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων»! Πόσο πιο δηλωτικό ιδεολογίας; Πώς γίνεται η Εκκλησία της Ελλάδος να ανακοινώνει δυο βδομάδες μετά τις εκλογές του 2019 «ημέρα αγέννητου παιδιού»; Πώς γίνεται να εγκρίνεται φέτος από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής του υπουργείου Παιδείας η προβολή στα γυμνάσια υλικού για τη «ζωή του παιδιού που ξεκινά από τη σύλληψη» (και άρα είναι έγκλημα να διακοπεί);
Η απάντηση είναι ότι η Δεξιά αντεπιτίθεται σε όλη τη Δύση με ριζοσπαστικές για αυτήν ιδέες και συνθήματα, που δεν είχε φυσικά ποτέ ξεφορτωθεί, αλλά για δυο τρεις δεκαετίες κρατούσε με μια σχετική ηττοπάθεια στα υπόγεια. Τη συγκεκριμένη συγκυρία, οι απόψεις αυτές έχουν ξανά πλούσιο ακροατήριο.
Ένας φίλος, ψηφοφόρος της ΝΔ, μου έλεγε τις προάλλες «θα προτιμούσα τη ΝΔ χωρίς τους ακροδεξιούς και ας έπαιρνε 5% λιγότερο» και ξέρω ότι το εννοεί. Μόνο που δεν δουλεύει έτσι το πράγμα. Η περίοδος είναι τέτοια που τα έχεις όλα ή τίποτα. Χωρίς Βορίδη, Πλεύρη και Γεωργιάδη δεν έχει εξουσία για τη ΝΔ. Και επίσης, άμα έχεις ομοφοβία, ισλαμοφοβία και ξενοφοβία θα έχεις κάποια στιγμή και απαγόρευση των εκτρώσεων. Αμ πώς;
Ο Τραμπ το κατάλαβε από τους πρώτους -και κάπως έτσι ξύπνησαν οι Αμερικανοί με τρεις δικαστές του στο Ανώτατο Δικαστήριο και την προχτεσινή απόφαση.
Το θέμα είναι ποιον θα αφήσουμε να ξυπνήσει εμάς.
