Δεν είχαν πάντα οι γυναίκες πρόσβαση σε ασφαλή έκτρωση. Δόθηκαν αγώνες για να μπορούν να τερματίσουν μια ανεπιθύμητη κύηση σε κλινική ή νοσοκομείο και όχι σε σκοτεινά δωμάτια αυτοδίδακτων γιατρών. Σε τέτοια υπόγεια και γωνιές χάθηκαν ή καταστράφηκαν αμέτρητες ζωές, μνημείο στην υποκρισία όσων κάνουν μάθημα «ηθικής» πάνω στο ξένο ανθρώπινο κορμί.
Ανεπιθύμητες κυήσεις θα υπάρχουν πάντα. Και πρώτα από όλα, σε περιπτώσεις βιασμού -είναι εξοργιστικό ότι η Αλαμπάμα απαγόρευσε την έκτρωση ακόμα και σε αυτή τη συνθήκη, καταδικάζοντας μια γυναίκα να μεγαλώνει μόνη της παιδί που ποτέ δεν προγραμμάτισε να κάνει, ενός «πατέρα» που άσκησε πάνω της βία. Αλλά και σε άλλες συνθήκες. Μόνο άνθρωποι που ζουν σε μια «φυσαλίδα» που αιωρείται πάνω από την πραγματική κοινωνία μπορούν να φανταστούν ότι η ανεπιθύμητη κύηση δεν τους αφορά. Ή, να φανταστούν ότι όταν συμβεί στο παιδί τους ή σε ένα άλλο ανώριμο ηλιακά κορίτσι ή ζευγάρι, η λύση είναι να του φορτώσουν ένα παιδί!
Αλλά επίσης, αυτό που επιχειρούν είναι ξεκάθαρα αναποτελεσματικό. Τα στοιχεία, οι αριθμοί, τους διαψεύδουν. Παντού στον κόσμο ο αριθμός των εκτρώσεων έχει μειωθεί δραστικά με τη νομιμοποίησή τους και την παροχή εκπαίδευσης και φθηνών μέσων αντισύλληψης. Ως επακόλουθο έχει επίσης μειωθεί ο αριθμός των θανάτων και πρόκλησης σοβαρών προβλημάτων υγείας που συμβαίνουν στη διάρκεια εκτρώσεων χωρίς σωστή ιατρική φροντίδα. Στις αναπτυγμένες χώρες συνολικά, από 45 ανά 1.000 γυναίκες άνω των 15 ετών (1990), σε 27 (2014). Στην Ευρώπη από 52 σε 30, μέσα σε μια 25ετία φιλελευθεροποίησης.
Λογικό. Θες να μειώσεις τις εκτρώσεις; Μίλησε ανοιχτά στα παιδιά για το σεξ, τις σχέσεις, την κύηση. Και αν συμβεί από λάθος, στάσου πλάι τους, μη τους στείλεις το μπαμπούλα της φυλακής. Αλλά αυτά κοστίζουν. Το να κουνάς το δάκτυλο και να ψηφίζεις προκρούστειους νόμους είναι δωρεάν και επιπλέον χαϊδεύει τα αυτιά του πιο συντηρητικού εκλογικού ακροατηρίου.
Ήθελα να καταλήξω στο πώς τέτοια πράγματα γυρίζουν πάνω στο τραπέζι μας το 2019. Το επιχειρούν συντονισμένα οι φορείς μιας παγκόσμιας τάσης, με επικεφαλής τον Τραμπ με τα τουΐτ του και συνοδοιπόρους τους διάφορους Μπάνον και Σαλβίνι της Γης, που θέλουν να πάρουν τη ρεβάνς για ό,τι χάθηκε από την πλευρά τους (και κερδήθηκε από τη δική μας) τις τελευταίες δεκαετίες. Αλλά δεν είναι στο χέρι τους, ευτυχώς. Έχουν ΜΜΕ και πόρους, έχουν την ευκολία του λαϊκισμού και του ψεύδους, αλλά έχουν επίσης αντιπάλους την κοινή λογική και τον αριθμό μας. Και για αυτό θα χάσουν.
